این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران، جلد ۶، شماره ۱، صفحات ۱-۱۰
عنوان فارسی تأثیر فعالیت هوازی با شدت کم و متوسط بر اشتها، وزن بدن، هزینه انرژی فعالیت و مقدار گرلین آسیل‌دار پلاسما در زنان غیرفعال نسبتا چاق و لاغر
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: به منظور مقایسه اثر 8 هفته فعالیت‌ هوازی با شدت‌ کم و متوسط بر اشتها، هزینه انرژی فعالیت، وزن بدن و تغییرات گرلین آسیل‌دار پلاسما، 16 آزمودنی داوطلب نسبتا چاق (28BMI) به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: چاق با تمرین سبک (سن: 75/6±75/45 سال، kg/m250/0±21/29BMI=)، چاق با تمرین متوسط (سن: 12/4±12/47 سال، kg/m2 127/0±59/29BMI =)، لاغر با تمرین سبک (سن 65/4±38 سال، kg/m2 53/0±21/21BMI =) و لاغر با تمرین متوسط (سن: 53/2± سال125/38، kg/m2 377/0±49/21BMI=). مواد و روش‌ها: هر دو گروه چاق و لاغر با تمرین سبک، به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) 30 دقیقه دویدن با شدت50% و گروه‌های تمرین متوسط، همان تمرینات را با شدت60% از حداکثر ضربان قلب (MHR) انجام دادند. وزن بدن(در ابتدای جلسه) و مسافت پیموده شده در هر جلسه ثبت شد. در صبح روز اولین جلسه هفته اول، اولین جلسه هفته پنجم و همچنین صبح روز بعد از آخرین جلسه هفته هشتم، پرسشنامهVAS برای ارزیابی مقدار اشتها تکمیل شد. بلافاصله خون‌گیری جهت سنجش گرلین آسیل‌دار انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های ANOVA، اندازه‌گیری مکرر، تی جفتی و ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شد. یافته‌ها‌: احساس گرسنگی و مقدار گرلین آسیل‌دار پلاسما در طول تحقیق در هر چهار گروه افزایش یافت، ولی وزن بدن و احساس سیری کاهش یافت(05/0P<). مقدار تغییرات احساس گرسنگی و سیری در بین گروه‌ها در بین هفته چهارم تا هشتم، تفاوت معنی‌داری داشت(05/0P<). مسافت پیموده شده هر گروه در بین هفته چهارم تا هشتم، بیش از چهار هفته اول تمرین بود(05/0P<). در هر دو 4 هفته اول و 4 هفته دوم تمرین، مسافت طی شده در گروه‌های لاغر، تفاوت معنی‌داری با گروه‌های چاق داشت(05/0P<). در بین هفته چهارم تا هشتم، هزینه انرژی فعالیت هر دو گروه لاغر، بیش از گروه‌های چاق بود(05/0P<). تنها در گروه لاغر با تمرین سبک، بین تغییرات وزن با تغییرات گرسنگی در فاصله بین قبل از تمرین تا هفته هشتم و همچنین بین هزینه انرژی فعالیت هوازی با تغییرات گرلین آسیل‌دار در فاصله بین هفته چهارم تا هشتم، همبستگی معنی‌داری مشاهده شد(05/0P<). به علاوه، تنها در گروه لاغر با تمرین متوسط، بین مسافت طی شده و تغییرات گرلین آسیل‌دار در فاصله بین هفته چهارم و هشتم، همبستگی معنی‌داری وجود داشت(05/0P<). نتیجه گیری: به طور کلی، تصور نمی‌شود که فقط شدت تمرین هوازی یا چاقی/ لاغری زنان، بر نوسان اشتها تأثیرگذار باشد. به دلیل هزینه انرژی بیشتر تمرینات با شدت متوسط، شاید این تمرینات برای کاهش وزن ترجیح داده شوند. با توجه به کمترین افزایش احساس گرسنگی در گروه لاغر با تمرین سبک، ممکن است در برنامه‌های افزایش وزن، تمرین با شدت متوسط، فواید بیشتری داشته باشد. با این حال، به دلیل عدم اندازه‌گیری مقدار واقعی دریافت انرژی و کمبود شواهد مشابه، نیاز به انجام تحقیقات طولی در این زمینه همچنان باقی است. واژگان کلیدی: شدت تمرین، اشتها، زنان چاق، زنان لاغر
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شدت تمرین، اشتها، زنان چاق، زنان لاغر
عنوان انگلیسی Effects of Aerobic Training with Low and Intermediate Intensity on Appetite, Body Weight, Exercise Energy Expenditure and Plasma Ghrelin level in Relatively Thin and Obese Sedentary Women
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: The objective of this study was to compare the effects of 8 weeks of aerobic exercise with low and intermediate intensity on appetite, body weight, exercise energy expenditure, and plasma ghrelin level in women. Materials and Methods: Sixteen relatively obese (BMI>28) and 14 relatively thin (BMI< 22) volunteer female-subjects were divided randomly into four groups, including obese with low intensity exercise (age=45.75±6.75 years, BMI=29.21±0.50 kg/m2) obese with moderate intensity exercise (age=47.12±4.12 years, BMI= 29.59±0.127 kg/m2) thin with low intensity exercise (age = 8±4.65 years, BMI = 21.21±0.53 kg/m2) and thin with moderate intensity (age = 38.125±2.53 years, BMI= 21.49±0.377 kg/m2) exercise. Both the thin and obese groups with low intensity exercise ran 30 minutes per session (3 sessions/wk) for 8 weeks by 50% of the Maximum Heart Rate (MHR). The intermediate exercise counterparts did the same exercise by 60% of MHR. Body weight at the beginning of each session and the distance run were recorded in each session. The Visual Analog Scale-based appetite questionnaires were filled in the morning of the 1st session of the first and fifth weeks and also in the morning of the day after the final session of the 8th week of the training in all cases blood samples were taken to measure plasma acylated ghrelin level. The statistical tests used for data analysis included one-way ANOVA, ANOVA for repeated measurements, pair t-test, and partial Pearson correlation at 0.05 significance level. Results: In all groups, feeling of hunger and plasma acylated ghrelin level increased, while body weight and satiety decreased (P< 0.05). There were significant differences in the magnitude of changes in hunger and satiety among the groups between the 4th and 8th weeks of exercise (P< 0.05). The distances run in each group between the 4th to 8th weeks were longer than those run in first 4-week of exercise (P< 0.05). The distances run by the thin groups in both the 1st and 2nd 4-week periods were longer than those run by the obese groups (P< 0.05). The data also showed that both the thin groups’ exercise energy expenditures were higher than those of the obese groups between the 4th and 8th weeks of the training (P< 0.05). A statistically significant correlation was observed only in the thin group with low-intensity exercise between the body weight changes and hunger changes by the end of the 8-week period and between the aerobic exercise energy expenditure and the acylated ghrelin level changes between the 4th and 8th weeks (P< 0.05). Moreover, there was a significant correlation between the distance run and changes in the plasma acylated ghrelin level between the 4th and 8th week of the training only in the thin group with moderate-intensity excercise (P< 0.05). Conclusion: It is unlikely that the aerobic exercise intensity or obesity/thinness would be the only effective factors on appetite in women. It seems moderate-intensity exercise would be preferential in weigh loss programs because of its higher energy expenditure. Additionally, it is expected that moderate-intensity exercise would give better results also in body weigh gain programs due to smaller increases in a feeling of hunger in thin individuals with low-intensity exercise. However, since true energy intake was not measured in this study (and considering lack of evidence in this area), longitudinal studies are needed to throw more light on the subject . Keywords: Exercise intensity, Appetite, Thin females, Obese females
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Exercise intensity, Appetite, Thin females, Obese females
نویسندگان مقاله منصور خلیل زاده | m khalilzadeh


کریم آزالی علمداری | k azali alamdari


سیروس چوبینه | s choobineh


بابک عبادی شیرمرد | b ebadi shirmard


مهری قهرمانی | m ghahramani


نشانی اینترنتی http://nsft.sbmu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-205&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده صنایع غذایی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات