این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران، جلد ۱، شماره ۲، صفحات ۴۵-۵۳
عنوان فارسی تأثیر آهن درمانی بر وضعیت سرمی مس در زنان مبتلا به کم‌خونی فقرآهن، مراجعه کننده به بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: دریافت نامتعادل مواد مغذی بین ریزمغذی‌ها از جمله مس و آهن تداخل ایجاد می‌کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آهن درمانی بر وضعیت سرمی مس در زنان مبتلا به کم‌خونی فقر آهن، مراجعه کننده به بیمارستانهای شهید اکبرآبادی، لولاگر، فیروزگر، مرکز درمانی حضرت رسول اکرم(ص) از بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران، در سال 1382 انجام شد. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی که به روش قبل و بعد انجام شد 37 زن غیر باردارکه در دامنه سنی 18 تا 49 سال قرار داشتند و طبق معیارهای سازمان جهانی بهداشت (هموگلوبین کمتر از g/dl12، هماتوکریت کمتر از 36% ، MCV < 82 fl, MCH < 26 pg, MCHC < 32 g/L ) مواردشناخته شده کم خونی فقر آهن بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. کلیه بیماران به مدت 8 هفته تحت درمان با قرص سولفات آهن دو بار در روز (100 میلی گرم آهن عنصری) قرار گرفتند. شاخصهای کم‌خونی و وضعیت آهن و مس در ابتدا و پایان مطالعه اندازه گیری شدند. میزان دریافت رژیمی مس و آهن با استفاده از پرسشنامه یاد آمد 24 ساعت غذایی سه بار اندازه گیری شد. اطلاعات به‌دست آمده توسط نرم افزارSPSS 11.5 و با استفاده از آزمون t- مزدوج، آزمون ویلکاکسون و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها‌: پس از پایان دوره آهن درمانی، شاخصهای هماتولوژیکی تعیین کم‌خونی فقرآهن (هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH و MCHC) به میزان طبیعی رسیدند (001/0 p<). علاوه بر این، سایر شاخصهای وضعیت آهن شامل آهن سرم، فریتین، TIBCو TS % هم افزایش معنی‌داری یافتند (001/0 p<). در اثر آهن درمانی، در غلظت مس سرم بیماران تغییر معنی‌داری پیدا نشد، اما سرولوپلاسمین از 27/10±76/33 به 08/9±56/39 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و همچنین فعالیت ESOD از 52/72±62/371 به 39/67±86/401 واحد در میلی‌لیتر افزایش یافت (05/0 p<). میانگین دریافت آهن رژیمی در این افراد 2/11±9/24 میلی‌گرم در روز و میزان دریافت مس 55/0±18/1 میلی‌گرم در روز بود که طی دوره درمان، تغییر معنی‌داری در دریافت این دو ریز مغذی ایجاد نشد. نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که با استفاده از دوز تجویز شده آهن، به مدت 8 هفته، کم‌خونی فقر آهن در این بیماران، رفع شده و ذخایر بدن افراد نیز تا حد طبیعی افزایش یافتند. همچنین به نظر می‌رسد که احتمالاً استفاده از این مقدار آهن در مدت زمان ارزیابی شده، تاثیر سوئی بر وضعیت مس در این گروه که دریافت مس رژیمی آنها، پایین تر از مقدار توصیه شده بود، ندارد. به این ترتیب، با توجه به استفاده از مکمل آهن به عنوان یکی از سیاستهای کشوری پیشگیری و درمان کم‌خونی فقر آهن، جهت استفاده بهینه بدن از مواد مغذی، توجه به تغییرات سایر ریز مغذی ها در طی دوره درمان، ضروری به نظر می رسد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مس، آهن درمانی، تداخل ریز مغذی‌ها، کم‌خونی فقر آهن، زنان
عنوان انگلیسی Effect of iron therapy on the copper status of women with iron deficiency anemia cosulting Iran University of Medical Sciences Hospitals
چکیده انگلیسی مقاله Background and Objective: Dietary nutrient imbalance create problems. The objective of this study was to determine the effect of iron therapy of women with iron-deficiency anemia (IDA) cosulting 4 Iran University of Medical Sciences hospitals in Tehran. Materials and methods: The subjects were thirty-seven nonpregnant women, 18 to 49 years, with iron-deficiency anemia by WHO criteria, receiving a daily dose of 100 mg Iron (as ferrous sulphate tablets 2/d ) for 8 weeks. Initial and final indices of iron and copper status were determined, and the intakes of the 2 metals were measured using the 24-hour diatry recall questionnaires (3 times). Data analysis was performed with the SPSS software, using the paired t test, Wilcoxon signed–ranked test and Pearson’s correlation. Results: Iron therapy resulted in significant increases (p< 0.001) in the serum levels of the heamatologic (Hb, Hct, MCV, MCH, MCHC) and biochemical (Fe, ferritin, TS) parameters the desirable change in TIBC was also significant (p< 0.001). The serum Cu concentration did not increase significantly, while Cp increased from 33.76 ± 10.27 mg/dl to 39.56 ± 9.08 mg/dl. The ESOD activity also increased (from 371.62 ± 72.52 to 401.86 ± 67.39 U/ml < 0.05). The mean dietary Cu and Fe intakes were 24.9 ± 11.2 and 1.18 ± .55 mg/d, respectively, with no variations during the period. Conclusion: The treatmen led to alleviation of IDA and increases in the body iron stores to normal levels. There were no adverse effects on the status of copper, the intake of which was low. Therefore, the present national iron supplementation program for IDA prevention and is justified.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله کتایون پورولی | k pourvali


شهریار اقتصادی | sh eghtesadi


سید ضیایالدین مظهری | z mazhari


زینت کمالی | z kamali


نشانی اینترنتی http://nsft.sbmu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-15&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده صنایع غذایی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات