این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
آرشیو توانبخشی، جلد ۲۳، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی بررسی اثربخشی اجرای برنامۀ لیدکامب از راه دور بر شدت لکنت کودکان پیش دبستانی: مطالعۀ تک موردی
چکیده فارسی مقاله هدف: برنامه درمانی لیدکامب یکی از درمان‌های لکنت در کودکان پیش دبستانی می‌باشد که اثر‌بخشی آن بر روی بهبود لکنت مورد تایید قرار گرفته‌است. برخی از خانوادهها به دلایل مختلف امکان دسترسی به مراکز درمانی را ندارند و به همین دلیل از دریافت درمان محروم می‌شوند. درمان از راه دور شیوۀ مناسبی برای رفع این مشکل می‌باشد که با استفاده از آن همۀ افراد بدون توجه به محدودۀ جغرافیایی می‌توانند درمان‌های مورد‌نیاز خود را دریافت کنند. با توجه به اینکه پژوهش‌هایی در زمینۀ درمان اختلالات گفتار و زبان از راه دور به شیوه‌های متفاوت در کشور‌های مختلف صورت گرفته است و نیز بدلیل اینکه تفاوت‌های فرهنگی بر‌روی مدت زمان برنامه لیدکامب و همچنین اجرای آن از راه دور تاثیر گذار‌است، قصد ما از انجام این پژوهش بررسی میزان اثربخشی  برنامۀ درمانی لکنت از راه دور بر روی کودکان پیش‌دبستانی در ایران بوده‌است.              شیوه: در این مطالعۀ تک موردی، برنامهدرمانی لیدکامب از طریق ارتباط زندۀ تصویری بین درمانگر در کلینیک و آزمودنی‌ها در منزل به مدت 15 جلسه هفتگی بر روی 5 کودک 4 تا 6 سال که شامل سه پسر و دو دختر بودند، اجرا گردید. برای بررسی تأثیر درمان از درصد هجاهای لکنت شده که توسط درمانگر ثبت می‌شد و مقیاس 9 نمره‌ای شدت لکنت که توسط والدین در منزل ثبت می‌گردید (1)، استفاده‌شد، که در طی خط پایه‌ اول که به مدت 3 هفته در نظر گرفته‌شده‌بود، 21 مرتبه نمرۀ شدت و 3 مرتبه درصد هجاهای لکنت شده ثبت‌گردید، در فاز مداخله که به مدت 15 جلسۀ هفتگی برگزار‌شد‌، 105 مرتبه نمره شدت و 15 مرتبه درصد هجاهای لکنت شده ثبت‌شد و در خط پایهدوم که به مدت 3 هفته پس از فاز مداخله در نظر گرفته‌شده‌بود21 مرتبه نمرهشدت و 3 مرتبه درصد هجاهای لکنت شده ثبت‌شد. نتایج: برای تحلیل داده‌های این مطالعه از شاخص Z و رسم نمودار استفاده‌شد. بررسی نمرات شدت لکنت و درصد هجاهای لکنت شده در پیش از مداخله و پس از آن، نشان دهندهکاهش شدت و درصد هجاهای لکنت شده در کودکان می‌باشد. 2 نفر از آزمودنی‌ها پس از 15 جلسه به معیار‌های پایانی فاز اول برنامه لیدکامب نزدیک‌شدند (نمرات شدت 1 و 2)، اما به معیار‌ها دست‌نیافتند. سایر آزمودنی‌ها نیز علی‌رغم کاهش شدت و درصد لکنت، به معیار‌های پایانی فاز اول دست‌نیافتند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان‌دهنده تاثیر مثبت برنامهدرمانی لیدکامب از راه دور بر کاهش لکنت آزمودنی‌ها بود، اما با این وجود آزمودنی‌ها پس از 15 جلسه مداخله نتوانستند به معیار‌های پایانی فاز اول این برنامه دست‌پیدا‌کنند. با توجه به این نتایج می‌توان نتیجه‌گرفت که ارائه برنامه لیدکامب از راه دور می‌تواند بر کاهش لکنت مؤثر‌باشد، اما ممکن است در این نوع ارائه درمان، به تعداد جلسات بیشتری نسبت به درمان حضوری نیاز‌باشد‎‌.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله لکنت، برنامه درمانی لیدکامب، گفتاردرمانی از راه دور
عنوان انگلیسی Investigation of the Effect of Distance Delivery of Lidcombe Program on the Severity of Stuttering in Preschool Children: A Single Subject Study
چکیده انگلیسی مقاله Objective: The Lidcombe program is one of the treatments for stuttering in preschool children, who is effectiveness on improvement in stuttering has been confirmed. Some families have no access to care centers due to different reasons and as such they are deprived of treatment. Considering the fact that some research has been conducted on telepractice of speech and language disorders through different ways in different countries, and regarding the cultural differences that influence the duration of Lidcombe program as well as its distant implementation, our objective in this research has been investigation of the extent of the effect of stuttering telepractice program on preschool children in Iran. Method: in this single subject study, Lidcombe program was implemented through live video communication between the therapist in a clinic and the subjects at home for 15 weekly sessions on five 4-6-year-old children, including three boys and two girls. To investigate the progress, the percentage of stuttered syllables, which were recorded by the therapist as well as 9-score stuttering severity scale, which was recorded by the parents at home, were employed. During the first base line, which had been considered as three weeks, 21 times the severity rating were recorded, while 3 times the percentage of stuttered syllables were recorded. In the treatment phase, which lasted 15 weekly sessions, 105 and 15 times the score of severity and the percentage of stuttered syllables were recorded respectively. In the second base line, which had been considered as three weeks, 21 and 3 times the score of severity and the percentage of stuttered syllables were recorded respectively. Results: to analyze the data of this study, Z-index and diagram plotting were used. Investigation of the scores of stuttering severity and the percentage of stuttered syllables before the treatment and after it suggests diminished severity and percentage of stuttered syllables in the children. After 15 sessions, two of the subjects approached the final criteria of the first phase of the Lidcombe program (scores with intensities 1 and 2), though they did not achieve the criteria. Other subjects did not achieve the final criteria of the first phase either, in spite of diminished severity and percentage of stuttering. Conclusion: the results obtained from this research suggest the effects of Lidcombe telepractice program on reduction of stuttering in the subjects. The results of this study showed that after 15 treatment sessions, the subjects did not manage to achieve the final criteria of the first phase of this program. Based on these results, it can be concluded that presentation of Lidcombe telepractice program can be effective in reducing the severity of stuttering. However, more sessions may be required, when compared with in-person treatment.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Stuttering, Lidcombe Program, Speech Telepractice
نویسندگان مقاله محمد حسین روحانی راوری | Mohammad Hosein Rohani Ravari
, Department of speech therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.

اکبر دارویی | Akbar Darouie
Department of Speech Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.

عنایت الله بخشی | Enayatollah Bakhshi
Department of Biostatistics, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.
گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.

احسان امیری | Ehsan Amiri
Department of speech therapy, school of rehabilitation, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
گروه گفتاردرمانی، دانشکدۀ علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

نشانی اینترنتی http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3351-1&slc_lang=en&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده گفتاردرمانی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات