این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۷۲، شماره ۹، صفحات ۶۰۱-۶۰۷
عنوان فارسی بررسی فراوانی آلل‌های HLA-DRB۱ و HLA-DQB۱ در کودکان مبتلا به ریفلاکس وزیکویورترال اولیه
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: ریفلاکس وزیکویورترال (Vesicoureteral Reflux, VUR) جریان برگشتی ادرار از مثانه به‌طرف حالب و به‌سمت کلیه است. ریفلاکس وزیکویورترال شایع‌ترین بیماری ارثی سیستم ادراری- تناسلی است که باعث افزایش استعداد به عفونت ادراری در کودکان می‌شود. با توجه به اینکه روش‌های رایج تشخیصی VUR برای کودکان و والدین آنها ناخوشایند است از این‌روی آنالیزهای مولکولی از جمله بررسی ژن‌های آنتی‌ژنی لکوسیتی انسان شاید به شناسایی ژن مسبب کمک نماید. روش بررسی: این مطالعه بر روی 40 کودک که به‌علت Urinary Tract Infection (UTI) در بیمارستان افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان بستری و VUR اولیه توسط Voiding Cystourethrogram (VCUG) در آنها اثبات شده بود، انجام گردید. 40 کودک نیز پس از ارزیابی کامل اورولوژیکی و تایید عدم وجود VUR در گروه کنترل قرار گرفتند. DNA از نمونه خون کامل استخراج و با استفاده از روش Polymerase Chain Reaction- Sequence-Specific Priming (PCR-SSP) تکثیر داده شده و میران فراوانی آلل‌های HLA-DR و HLA-DQ در دو گروه دو مقایسه گردیدند. یافته‌ها: فراوانی آنتی‌ژن HLA-DR17 در بیماران دارای VUR به‌طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (039/0P=). در حالی‌که فراوانی آنتی‌ژن HLA-DR16 در گروه بیماران دارای VUR به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (024/0P=). از طرف دیگر، فراوانی آنتی‌ژن HLA-DQ2 در بیماران دارای VUR به‌طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (002/0P=). همچنین فراوانی هاپلوتیپ‌های (1 و 17) HLA-DRB1 و (2 و 7) HLA-DQB1 در بیماران VUR به‌طور معناداری بیشتر از افراد گروه کنترل بود (027/0P= و 01/0P=). نتیجه‌گیری: امکان دارد که استعداد بروز ریفلاکس تا حدی توسط ژن‌های HLA کنترل شود که لوکوس مسئول آن به احتمال زیاد در نزدیکی ژن‌های DRB1 و DQB1 قرار دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Frequency determination of HLA-DRB1 and HLA-DQB1 alleles in children with primary vesicoureteral reflux
چکیده انگلیسی مقاله Background: Vesicoureteral reflux (VUR) is the retrograde flow of urine from the bladder into the ureter and toward the kidney. Vesicoureteral reflux is the most com-mon inherited disease in urogenital system. Primary VUR is the most common urologi-cal anomaly in children and it has been reported in 30-50% of those who present with urinary tract infection (UTI). The association of vesicoureteral reflux, urinary tract in-fection and renal damage is well known. ‍Current methods for vesicoureteral reflux di-agnosis are unpleasant. Therefore, human leukocyte antigen system not only might help to detect causative gene but also would assists to establish better prognoses tests of this disease. In this study, the relationship between vesicoureteral reflux and HLA-DRB1 and HLA-DQB1 genes were investigated. Methods: This study applied on forty vesicoureteral reflux confirmed children from Kerman province, Iran. These children have been admitted to the Afzalipour Hospital for UTI and primary VUR for them was proved by voiding cystourethrogram (VCUG). Also, forty children without any VUR sign as control group. DNA was extracted from the whole blood sample and was amplified using sequence-specific priming polymerase chain reaction (PCR-SSP) method. Finally PCR products were evaluated by electropho-resis in 1.5% agarose gel and frequency of alleles and haplotypes were compared by Chi-square test. Significance level was assumed at P< 0.05. Results: Low-resolution HLA typing showed the frequency of the HLA-DR17 antigen was significantly increased in vesicoureteral reflux children compared to control group (P= 0.039). On the other hand HLA-DR16 was significantly decreased in vesicoureteral reflux group. Also, frequency of HLA-DQ2 was significantly higher in patients com-pared to control group (P= 0.002). DRB1 (11, 17) and DQ (2, 7) haplotypes were also higher in vesicoureteral reflux patients (P= 0.027, P= 0.01). Conclusion: The HLA cluster might affect on susceptibility to vesicoureteral reflux es-pecially by locus which located close to HLA-DRB1 and HLA-DQB1 genes. This study demonstrates for the first time in Iran. However, further extensive researches with a large number of samples from different populations and ethnicities are required to val-idate the results obtained in this study.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدرضا بذر افشانی | mohammadreza bazrafshani
department of medical genetics, afzalipour school of medicine, kerman university of medical sciences, kerman, iran. tel 98-34-32436880
کرمان، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دانشکده پزشکی افضلی پور، گروه ژنتیک پزشکی تلفن 32436880-034
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کرمان (Kerman university of medical sciences)

سعیده پرورش | saeideh parvaresh
department of pediatrics, afzalipour school of medicine, kerman university of medical sciences, kerman, iran.
گروه کودکان، دانشکده پزشکی افضلی پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کرمان (Kerman university of medical sciences)

علی صادقی لطف آبادی | ali sadeghi lotfabadi
department of pediatrics, afzalipour school of medicine, kerman university of medical sciences, kerman, iran.
گروه کودکان، دانشکده پزشکی افضلی پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کرمان (Kerman university of medical sciences)

فاطمه السادات حسینی | fatemesadat hosseini
dr mohammadreza bazrafshani medical genetic laboratory, kerman, iran.
آزمایشگاه ژنتیک پزشکی دکتر محمدرضا بذرافشانی کرمان

نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-5272&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله اصیل
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات