این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تاریخ ادبیات، جلد ۵، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی کنایه در شعر نیما یوشیج
چکیده فارسی مقاله کنایه، یکی از شگردهای بیان غیر مستقیم و تصویرساز هنری و از عناصر چهارگانۀ فنّ بیان است که از نظر لفظ و معنای ظاهری، در محور همنشینی و از نظر معنای پوشیده و دور، در محور جانشینی کلام قرار دارد. در حقیقت اوج غرابت و زیبایی واقعی هر کنایه، همانند هر تصویر خیالی دیگر در تازگی آن است. برخی از کنایه ها به دلیل استعمال بیش از حد، در شمار کنایه های قاموسی درآمده اند و معنایی تثبیت شده و مشخّص دارند. در شعر نیما هم کنایه های قاموسی و سنّتی وجود دارد و هم کنایه های ابداعی و تازه. کنایه-های قاموسی، بیشتر در شعرهای سنّتی و نیمه سنّتی او به چشم می خورد و کنایه های ابداعی، در اشعار نو و نیمایی وی. البتّه نیما یوشیج، گاه در معنی و مفهوم برخی از کنایه های قاموسی و سنّتی تصرّف کرده و متناسب با بافت و زمینۀ شعر، معنایی غیر از معنای قاموسی و تثبیت شدۀ آن را اراده نموده است. در این مقاله که بر روی تمام اشعار نیما، چه سنّتی و نیمه سنّتی و چه نیمایی صورت گرفته، کنایات شعر وی استخراج و دسته بندی شده و به نوآوری ها و ابداعات او در این خصوص اشاره گردیده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نیما یوشیج، بلاغت، کنایه، ابداع و نوآوری،
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نیما یوشیج, بلاغت, کنایه, ابداع و نوآوری
نویسندگان مقاله احمد سنچولی |
استادیار دانشگاه زابل

نشانی اینترنتی https://hlit.sbu.ac.ir/article_98732_1e4f6cb41aeac1018fcfee9a443e2b04.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات