این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تحقیقات دامپزشکی، جلد ۷۶، شماره ۱، صفحات ۶۲-۷۴
عنوان فارسی مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار: تأثیر عوامل خطر محیطی و میزبانی
چکیده فارسی مقاله زمینۀ مطالعه:طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی و مسری با درصد شیوع و کشندگی بسیار بالا است که در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و قاره آفریقا یک بیماری بومی بوده و باعث بروز خسارت‌های اقتصادی در گله‌های گوسفند و بز در این مناطق می‌گردد. مطالعات نشان داده فاکتورهای خطر محیطی و میزبانی می‌تواند بر روی شدت و ضعف همه‌گیری ناشی از این بیماری اثرگذار باشد. هدف: در این مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه و تأثیر فاکتورهای میزبانی شامل گونه دامی، جنسیت، سن و فاکتورهای محیطی شامل فصل نمونه‌گیری، منطقه جغرافیایی و موقعیت نمونه‌گیری مورد بررسی قرار گرفت. روش‎کار: از 180 راس گوسفند و بز نمونه خون وداجی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز اخذ و پس از سانتریفیوژ و جداسازی نمونه سرم به روش الایزای رقابتی پاسخ پادتن و وجود آلودگی سنجیده شد. نتایج: شیوع ظاهری آلودگی در نشخوارکنندگان کوچک شهرستان گرمسار و حومه برابر با 44/24 درصد و شیوع واقعی برابر با 91/23 درصد بود. نتایج نشان داد که گونه‌ی دامی (08/0 p =)، جنسیت (14/0 p =) و سن (98/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط آماری معنی‌داری ندارند. اما بین فصل (03/0 p =)، منطقه جغرافیایی (0004/0 p =) و محل نمونه‌گیری (0001/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط معنی‌داری وجود داشت. همچنین نسبت شانس ابتلا در فصل پاییز 62/2 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 02/6 – 06/0؛ 05/0 p <) سایر فصول و در جنوب شرقی شهرستان گرمسار 71/6 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 60/17–01/3؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر نقاط جغرافیایی بود. نسبت شانس ابتلا به طاعون نشخوارکنندگان کوچک در روستای محمود آباد 63/63 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 93/132 – 14/12؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر روستاها بود. نتیجه­گیری نهایی: مطالعه حاضر ثابت کرد بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه بومی است و عوامل خطر محیطی اثرگذاری بیشتری بر شیوع سرمی در مقایسه با عوامل خطر میزبانی دارند. لذا به منظور کنترل بیماری در مناطق آندمیک باید به فاکتورهای خطر محیطی توجه بیشتری شود و با انجام واکسیناسیون در بازه‌های زمانی و مناطق حساس قبل تغییرات محیطی پر خطر احتمال بروز موارد همه‌گیری را به حداقل رساند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله الایزای رقابتی،گوسفند،بز،طاعون نشخوارکنندگان کوچک،عوامل خطر،
عنوان انگلیسی Seroprevalence of Peste Des Petits (PPR) virus in Small Ruminants of Garmsar City: Impact of Environmental and Host Risk Factors
چکیده انگلیسی مقاله BACKGROUND: Peste des petitis (PPR) is a highly contagious viral disease with high incidence and mortality rate, which is endemic in the Middle East, Southwest Asia, and Africa. This disease has been causing economic losses in sheep and goat flocks in these areas. Studies have shown that environmental and host risk factors can influence the severity of PPR infection. OBJECTIVES: We conducted the present study to investigate the prevalence of PPR in small ruminants population of Garmsar city and its suburbs. Furthermore, the effect of host factors, including animal species, gender, and age, and environmental factors, such as sampling season, geographical area, and sampling location, were evaluated. METHODS: Blood samples of 180 sheep and goats were taken in spring, summer, and autumn and after centrifugation, serum samples were isolated. We measured antibody response using competitive enzyme linked immunosorbent assay (C-ELISA). RESULTS: The apparent and true prevalence of contamination in small ruminants of Garmsar and its suburbs ware 24.44 % and 23.91 %, respectively. The results revealed non significant relationships between animal species (p < /em>= 0.08), gender (p < /em>= 0.14), and age (p < /em>= 0.98) with PPR serum prevalence. Meanwhile, there was a significant relationship between season (p < /em>= 0.03), geographical area (p < /em>= 0.0004), and sampling location (p < /em>= 0.0001). In addition, the odds ratio of PPRV infection in autumn was 2.62 (95% CI: 0.06 – 6.02; p < /em>< 0.05) times more than that of other season and in the south-eastern of Garmsar, it was 6.71 (95% CI: 3.01-17.60; p < /em>< 0.05) times more than that of other geographical regions. The odds ratio of PPRV infection in the Mahmood Abad village was 63.63 (95 % CI: 12.14 – 132.93; p < /em>< 0.05) times higher than that of other villages. CONCLUSIONS: According to the obtained findings, PPR was proven to be an endemic disease in Garmsar and its suburbs and the environmental risk factors have a greater impact on the seroprevalence of disease than host risk factors. Therefore, in order to control the disease in endemic areas, further attention should be paid to environmental risk factors and minimizing the risk of epidemics through vaccination at sensitive timescales and areas before high-risk environment changes.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله الایزای رقابتی,گوسفند,بز,طاعون نشخوارکنندگان کوچک,عوامل خطر
نویسندگان مقاله حسین ایلدرآبادی |
دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، سمنان، ایران

سروش یوردخانی |
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، سمنان، ایران

امیر زکیان |
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

نشانی اینترنتی https://jvr.ut.ac.ir/article_81643_fb9d6ac672b01aa53ba4724dc78eb31e.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات