این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
هنرهای نمایشی و موسیقی، جلد ۲۷، شماره ۱، صفحات ۳۹-۵۰
عنوان فارسی مطالعه‌ی تحلیلی روایت‌درمانی در نمایشنامه‌های روایی برایان فریل
چکیده فارسی مقاله  رویکرد روایت‌درمانی روشی روایی برای درمان است که اولین بار توسط مایکل وایت و دیوید اپستون ارائه گردید. این رویکرد، به درمان از طریق روایات زندگی افراد توجه دارد و مشکلات افراد را در نوع نگاهشان به روایات و گفتمان فرهنگی غالب می‌داند و بر شعار "فرد مشکل نیست بلکه مشکل، مشکل است" تأکید دارد. روایت‌درمانی فرایندی است متشکل از شش مرحله که شامل توصیف سرشار از مشکل، نام‌گذاری مشکل، برونی‌سازی، گفتمان فرهنگی، اتصال پیامدهای یگانه و روایت جایگزین است. برایان فریل نمایشنامه‌نویس ایرلندی، در آثارش غالباً به تأثیر جامعه و گفتمان فرهنگی غالب بر زندگی افراد می‌پردازد. فریل به پشتوانه‌ی تجارب خود از معلمی و کشیش بودن بهره برده است و در نمایشنامه‌هایش با استفاده از نگاه روایت‌محور آثار روایی خلق کرده است. بررسی عناصر و فرایند روایت‌درمانی همچون بیان روایی مشکلات، گفتمان فرهنگی و استفاده از زبان در آثار منتخب فریل نشان از اشتراکات بین نظریات روایت‌درمانی و نمایشنامه‌های فریل با یکدیگر است. ازاین‌رو دو اثر مالی سویینی و شفابخش از نگاه روایت‌درمانی بررسی می‌گردد. با بررسی مراحل روایت‌درمانی در این دو نمایشنامه می‎توان دریافت چون این مراحل به‌طور کامل درروند روایت شخصیت‌ها طی نمی‌شود، درنهایت پروسه درمان به انجام نمی‌رسد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله روایت‎‌درمانی،روایت،برایان فریل،مالی سویینی،شفابخش،
عنوان انگلیسی An Analytical Study of Narrative Therapy in Brian Friel's Narrative Plays
چکیده انگلیسی مقاله The narrative-therapy approach was first proposed by Michael White and David Epston. This approach focuses on treatment through the narratives of people's lives and considers their problems as dominant in the way they look at narratives and cultural discourse, and emphasizes that "one is not a problem but a problem is a problem”. Narrative therapy is a six-step process that includes: problem-solving, problem-naming, externalization, cultural discourse, connecting single consequences, and alternative narrative. The Irish playwright Brian Friel often focuses on the influence of society and the dominant cultural discourse of people's lives. Based on his experiences, Friel has used being a teacher and a priest and has created narrative works in his plays using a narrative-centered perspective. The commonalities between the theories of narrative-therapy and Friel's plays are examined in this research, and reveal the process and elements of narrative-therapy such as narrative expression of problems, cultural discourse and the use of language.The present study points to the narrative and validity of the narrative and then introduces the theory of narratives. Molly Sweeney and Healing are examined from the perspective of narrative therapy. By examining the stages of narrative therapy in these two plays, this research then expresses that there are no problems in the lives of people, and whatever the problem is described is the false narrative of people, whose narrations can overcome the problem. The mind understands the experiences of people through narrations. Traditions are an integral part of people's lives, the problems are our experience of false traditions, and narrative therapy is a new method for treating and ignoring people's problems. Problems and whatever the norm is introduced is all the product of society and the identity of individuals is meaningful and shaped through communication with others. Moreover, narratives are divided into two general categories namely “diegetic” or “diegesis”, and “mimetic” or “mimesis”. However, in a different classification, narratives are narrated in a first or third-person style. Typically, the diegetic texts narrate the story from the first-person’s point of view and in a soliloquy manner pertaining to the personal experiences of individual. This is the style with which the two of Friel’s plays are written and it is the style analyzed in this research. Reading this approach, the reader realizes that, narrative is a scheme by means of which human beings give meaning to their experience of temporality and personal actions. It is the primary scheme by means of which human existence is rendered meaningful. Here, diegetic plays are studied with a narrative approach and with narrative therapy regard. A detailed assessment is performed in this research on Friel’s narrative plays by taking a closer look at narrative therapy process and using a descriptive-analytical approach. 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله روایت‎‌درمانی,روایت,برایان فریل,مالی سویینی,شفابخش
نویسندگان مقاله طناز عباسی گراوند |
کارشناسی ارشد/دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران

فریندخت زاهدی |
دانشیار گروه هنرهای نمایشی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران،

پرستو محبی |
استادیار گروه تخصصی هنر، دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://jfadram.ut.ac.ir/article_84897_dfee728d07124662bab4007b1906a5d3.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات