این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات عرفانی، جلد ۱۵، شماره ۲، صفحات ۲۷۹-۳۰۸
عنوان فارسی ذکر خاموش؛ بررسی تطبیقی زبان دین در آرای مولوی و دیونیسیوس مجعول در مراتب سلوک عارفانه
چکیده فارسی مقاله زبان دین به‌عنوان موضوع مشترک عرفان و کلام در آراء مولوی و دیونیسیوس مجعول مورد توجه قرار گرفته است. نگاه معرفت‌شناسانۀ مولوی و رویکرد هستی‌شناسانه و معرفت‌شناسانۀ دیونیسیوس به این موضوع، باعث شده ضمن وجوه مشترکی که آن‌ها در توصیف این مراتب داشته و زبان دینِ مخصوصی که برای هر مرتبه قائل‌اند، در مواردی دیدگاهی متفاوت با یکدیگر ارائه دهند. در باور عرفانی مولوی، سالک در مرتبۀ حسی و عقلی معرفت، نباید به یافته‌های خیالی و موهومات عقلی خود اعتماد کند بلکه لازم است در برابر آن سکوت گزیند. در حقیقت، این سکوت سلوکانه او را به سکوت عارفانه در مقام شهود راهبر است. در مقابل، دیونیسیوس برای هر مرتبه از معرفت، زبانی خاص قائل است. تشبیه، تنزیه و سکوت به‌ترتیب زبان ستایش سالک در مرتبه محسوس، معقول و شهود است که از منظر او هرکدام در جایگاه خود اهمیت دارد. سکوت به‌منزلۀ زبان دین در آراء دیونیسیوس تنها سکوت عارفانه‌ای است که پس از شهود پرتوهای الهی وجود سالک را فرا می‌گیرد و با آن خداوند را ستایش می‌کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مولوی، دیونیسیوس، سکوت عارفانه، ادراک‌ناپذیری خداوند، معرفت شهودی،
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله مولوی, دیونیسیوس, سکوت عارفانه, ادراک‌ناپذیری خداوند, معرفت شهودی
نویسندگان مقاله مریم السادات نوابی قمصری |
دانشگاه فرهنگیان

نشانی اینترنتی https://s-erfani.kashanu.ac.ir/article_113198_60c453d0a41da69bbeb3a0be2b29e952.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات