این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات عرفانی، جلد ۱۳، شماره ۲، صفحات ۶۳-۸۲
عنوان فارسی گناه، آغازِ رجوع به خویشتن (نقد سخنِ اعتراضیِ عارف در تئوری گناه)
چکیده فارسی مقاله «گناه» حاصل تنازع یا تعامل نیروهای اقلیم وجود بشر است و «معرفت» ققنوسی است که از خاکستر آن تقابل‌ها زاده می‌شود. اگر حیات برای کمال و ارتقاست، پس همیشه به گناه آبستن خواهد بود تا معارفِ کمال زاید. این نتیجه و دستاوردی است که عارف از تفسیر «تئوری گناه» بدان دست یافته و به زبانِ ابداعی و خاص خود بیان می‌کند و بر پایۀ همین دیدگاه می‌گوید: «تا گناهی نباشد، رحمت پروردگار آشکار نمی‌گردد.» نویسنده در این پژوهش، به روش توصیفی و تحلیلی، به نقد و بررسی این تئوری پرداخته و معتقد است: تعبیر عارف از «گناه» سازگارتر با فطرت بشر است و می‌تواند او را با گناه آشتی دهد و به حیات او معنا ببخشد؛ زیرا آنان بر این باورند که گناه را گرچه متغیرهایی از بیرون در بشر تقویت و بیدار می‌کنند، خودِ آن، تعبیه در سرشت آدمی است. هبوط را عصیان و گناه بشر موجب شد و عصیان معرفتی است که بشر از خزانۀ «شجرۀ ممنوعه» به‌دست آورد و بدان معرفت، دریافت که او بشری است که با سرشتی آمیخته به مَفسده و سَفک، حامل امانت پروردگارش می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله فطرت و گناه، عفو و گناه، علم اسما و گناه، عصیان و معرفت،
عنوان انگلیسی aaaa
چکیده انگلیسی مقاله bbbb
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله فطرت و گناه, عفو و گناه, علم اسما و گناه, عصیان و معرفت
نویسندگان مقاله علی پوراَمَن |


مهدی نوروز |


نشانی اینترنتی https://s-erfani.kashanu.ac.ir/article_113156_39853bd09db9237dbcc313f3c74ef2f1.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات