این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۳۷، شماره ۴، صفحات ۱۵۹-۱۷۱
عنوان فارسی بررسی راویان شأن نزول آیه ولایت
چکیده فارسی مقاله شیعه در التزام به مکتب اهل بیت (ع) و پیروی از آن از استدلال به کتاب، سنت و عقل بهره وافری جسته است. از جمله آیاتی که شیعه درباره امامت بلافصل حضرت امیرالمؤمنین (ع) به آن استدلال کرده آیه ولایت است. استدلال شیعه به این آیه بر مقدماتی استوار می‌باشد، یکی از آن مقدمات نزول آیه یاد شده درباره ان حضرت است.باید توجه داشت که شأن نزول بعضی از آیات، تأثیر مهمی در فهم آنها دارد به گونه‌ای که بدون توجه به شأن نزول، مقصود از آیه حاصل نخواهد شد. از طرفی، مخالفان اندیشه شیعه درباره شأن نزول آیه یاد شده شبهاتی ایراد کرده‌اند. از جمله، گفته‌اند که آن راویانی که نزول آیه یاد شده را درباره امام علی (ع) نقل کرده‌اند همه شیعه می‌باشند و روایت آنان اعتبار ندارد!این مقاله درصدد است با بررسی منابع حدیثی و رجالی اهل سنت ملاک پذیرش روایت را به دست آورد و این که آیا شیعه بودن راوی مضر به وثاقت اوست یا نه و این که راویان نزول آیه یاد شده کیستند؟ بنابراین، روش تحقیق، روش توصیفی، تحلیلی خواهد بود و بر اساس منابع متقن اهل سنت استوار می‌باشد. بر اساس بررسی‌های انجام شده در منابع اهل سنت نه ملاک پذیرش روایت سنی بودن است و نه شیعه بودن مضر به وثاقت راوی است. گذشته از آن، روایان حدیث نزول آیه یاد شده درباره امام علی (ع) چندین نفر از صحابه‌اند که بر اساس مبنای مشهور اهل سنت همه عادلند و باید حدیث آنان را پذیرفت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله کتاب، سنت، فریقین، تابعین، وثاقت، حدیث، سبب نزول، آیه’ ولایت،
عنوان انگلیسی A Study on the Transmitters of the Tradition Concerning Revelation Occasions of the Verse of Wilāyat
چکیده انگلیسی مقاله The Shī‘as have made great benefits from referring to the Qur’an, Sunna, and intellect as evidence of their commitment to the school of Alhl al-Bayt (A.S.) and adherence to it. The verse of wilāyat is among the verses that the Shī‘as have referred to as evidence of the immediate Imamate of Amīr al-Mu‘minīn, Ali (A.S.). The Shī‘as’ referring to this verse as evidence is based on some premises, one of which is the revelation of the aforementioned verse in relation to his holiness.It is to be noted that the revelation occasions of some verses are greatly effective in understanding them to the extent that disregarding the revelation occasion would impair getting to know the purpose of the verse. On the other hand, the opponents of the Shī‘ite attitude toward the revelation occasion of aforementioned verse have raised some misconceptions. Among other things, they have stated that the transmitters of the tradition confirming the revelation of the above verse as to be about Imam Ali (A.S.) are all Shī‘ites, hence invalid!This article attempts to figure out the criterion for acceptance of this tradition through examining the Sunnī ḥadīth and rijālī (biographical) sources, to find out whether the transmitters’ being Shī‘ite is detrimental to their authenticity, and finally, to identify the transmitters of the tradition concerning the above-mentioned verse. Therefore, the research method used here is descriptive-analytical and based on certified Sunnī sources. According to the surveys made into the Sunnī sources, it is clarified that the criterion for accepting the tradition is neither the transmitters’ being Sunnī; nor their being Shī‘ite is detrimental to the authenticity of the tradition. Apart from this, several of the transmitters of the tradition on the revelation occasion of the aforementioned verse concerning Imam Ali (A.S.) are from among the Ṣaḥāba (companions of the Prophet) who are all regarded as just according to the generally accepted Sunnī sources and their traditions are to be accepted as reliable.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله کتاب, سنت, فریقین, تابعین, وثاقت, حدیث, سبب نزول, آیه’ ولایت
نویسندگان مقاله محمد مرتضوی |
فردوسی مشهد

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_42141_b6f0c1c499c7b644e58956c0a0a2ab85.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات