این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم قرآن و حدیث، جلد ۴۴، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی معیار شناسی مِثلِیَّت در آیات تحدّی قرآن
چکیده فارسی مقاله تحدّی قرآن شامل صورت و محتوا، به خدایی بودن آن ناظر است و مثلیّت در آیات تحدّی یعنی هم‌عیاری و هم وزنی با آیات قرآن در آنچه آورده می شود. در همانند آوری قرآن عنصر زاویه دید مشرکان ( و نیز همه مخاطبان ) نسبت به قرآن دخالت دارد و نمی توان ادّعای همانند آوری از قرآن را فارغ از شرایط نزول و دیدگاه مخاطبان آن معنا کرد. به نظر می رسد در میان معیارهای چهارگانه مثلیّت از «هدایت بخشی»، «نظم نو و محتوای بدیع» ، «نظام مندی» و «تأثیرگذاری» ، مهم‌ترین معیار، «نظم نو و محتوای بدیع قرآن» است که از وصف «حدیث » برای قرآن استفاده می‌شود و به نوآوری های این کتاب در قالب و محتوا اشاره دارد و احتمالاً مدّ‌نظر علمای بلاغت و متکلّمان نیز بوده که به جنبه بلاغی قرآن عطف توجه بیشتری داشته‌اند. اگر ابداعی در قرآن نباشد، تحدّی به آن بی معنا است. تقلید در مدلول و محتوای قرآن و همچنین تقلید از قالب کلمات قرآن در پاسخ به تحدّی قرآن، بی خبری و بی‌اطّلاعی از اصول معارضه است که مخالفان قرآن با تقلید کامل از نظم و ترکیب آیات قرآن و تغییر برخی از الفاظ آن و همچنین سرقت از قرآن، به خیال خود به مبارزه طلبی قرآن پاسخ گفته و مثل آن را آورده اند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تحدّی، مثلیّت، نظم نو، محتوای بدیع، تقلید،
عنوان انگلیسی Knowing the Criterion of Similitude in the Qur’ān’s Verses of Challenge
چکیده انگلیسی مقاله The Qur’ān’s Verses of Challenge (āyāt al-taḥaddī), consisting of form and content, concerns their Divinity, and the similitude in the taḥaddī verses of the Qur’ān means the equivalence and identicalness to the Qur’ān verses of what is brought up. The perspectives of the polytheists (and all the addressees) towards the Qur’ān interferes in the taḥaddī of the Qur’ān; and claiming taḥaddī from the Qur’ān cannot be interpreted as free from the occasions of Revelation and the addressee’s viewpoints. From among the four criteria of similitude, i.e. “giving guidance”, “new order and novel content”, “orderliness”, and “efficacy”, the “new order and novel content of the Qur’ān” seems to be the most significant of all. In this criterion, the attribute of ḥadīth (unprecedented) is used for the Qur’ān and refers to the innovations of this Book in form and content and has probably been of concern to the rhetoricians and theologians, who have been more interested in the rhetorical aspects of the Qur’ān. If there is no innovation in the Qur’ān, taḥaddī to it would be meaningless. Imitation of the referent (madlūl) and content of the Qur’ān and also of its word form in response to taḥaddī of the Qur’ān, is lack of knowledge and unawareness of the principles of antilogy, as by fully imitating the order and synthesis of the Qur’ān and alteration of some of its words as well as plagiarizing from the Qur’ān, the proponents of the Qur’ān think they have responded to the taḥaddī of the Qur’ān.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تحدّی, مثلیّت, نظم نو, محتوای بدیع, تقلید
نویسندگان مقاله فتح الله نجارزادگان |


محمد مهدی شاهمرادی |


نشانی اینترنتی https://jquran.um.ac.ir/article_26731_5738a1a2afa58a4073fdada977cf5b50.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات