این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم قرآن و حدیث، جلد ۴۴، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی آفرینش شش روزه از منظر قرآن و علم
چکیده فارسی مقاله ظاهر آیات قرآن از آفرینش شش روزه آسمان‌ها و زمین سخن می‌گویند اما علم جدید روند شکل گیری اجرام آسمانی و زمین را در بازه های زمانی طولانی مدّت دانسته و شکل گیری جهان را در مدّت زمانی معادل چند روز معدود نمی‌پذیرد. بدینسان بسیاری از قرآن‌پژوهان معاصر، از فهم ظاهرگرایانه و مشهور مفسران کهن - مبنی بر آفرینش آسمان‌ها و زمین در مدت زمانی معادل شش روز متعارف - عدول کرده و تعبیر «ستّه ایّام» را به شش دوران و مرحله تأویل نموده‌اند. در این میان، این راهکار هم در خور نظر است که در فضای علم نمی‌توان برای توضیح پدیده‌های طبیعی به امری خارج از طبیعت ارجاع داد و مداخله یک نیروی غیبی برتر، قابل پیش بینی و محاسبه نیست در حالی که بنیان بیان قرآن بر حضور و مداخله بی قید و شرط یک نیروی غیبی برتر و متعالی نهاده شده است. بدینسان چون نظرگاه دینی، به پیش فرض‌های بسته علم محدود و مقیّد نیست، به نتایج محاسبات علمی هم لزوماًٌ مقیّد و ملزم نخواهد بود و می‌تواند بر آن شود که در این زمینه نیروهایی فرا حسّی دخالت نموده‌اند. با این همه در عصر کنونی، دانش تجربی محترم‌تر و معتبرتر از آن است که با چنین تحلیلی بتوان نتایج و داده های آن را نادیده گرفت و در واقع چنین نگاهی، بر تصوّر تقابل قرآن و علم، مهر تصدیق و تثبیت می‌زند. در نتیجه اگر قرار بر اختیار یک قول افتد، تأویل «سته ایام» به شش زمان و دوران، یگانه قول تعیّن یافته و مرجّح جلوه می‌کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آفرینش شش روزه، پیدایش آسمان‌ها و زمین، خطاناپذیری قرآن، تفسیر علمی، رابطه قرآن و علم، رابطه دین و علم،
عنوان انگلیسی Six-Day Creation from the Viewpoints of the Qur’ān and Science
چکیده انگلیسی مقاله The verses of the Qur’ān apparently talk about the six-day creation of the heavens and the earth but the new science views the process of the formation of heavenly bodies and the earth in a longer time span and does not approve the formation of the universe in a period of a few days. Thus, many of the contemporary Qur’ān researchers have withdrawn from the formalistic and generally accepted (mashhūr) perception of early exegetes – believing in the creation of the heavens and the earth in a period of six conventional days – and esoterically interpreted the expression sittata ayām (six days) as six eras and stages. In the meantime, it is also to be noted that in scientific circles the explanation of natural phenomena cannot be referred to as a supernatural frame of reference and the interference of an unseen superior force cannot be anticipated and counted on; whereas, the Qur’ān’s expression is based on the unconditional presence and interference of a superior unseen and supreme force. Therefore, since the religious viewpoint is not restricted to the closed presuppositions of science, it would not be necessarily restricted and obligated to the outcomes of the scientific calculations, either; and can maintain that the extrasensory forces have involved in this respect. Nevertheless, in the present age, the experiential science is respectful and creditable enough as not to ignore its outcomes and data with such an analysis. Actually, such a viewpoint would confirm the notion of contradistinction of the Qur’ān and science. Consequently, if a single argument is supposed to be chosen, the esoteric interpretation (ta’wīl) of sittata ayyām as six periods and eras seems to be the only determined and preferable argument.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله آفرینش شش روزه, پیدایش آسمان‌ها و زمین, خطاناپذیری قرآن, تفسیر علمی, رابطه قرآن و علم, رابطه دین و علم
نویسندگان مقاله روح الله نجفی |


نشانی اینترنتی https://jquran.um.ac.ir/article_26939_4b1da79f8094c17c6084cdf512f251b2.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات