این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
علوم قرآن و حدیث، جلد ۴۳، شماره ۲، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی بحثی دربارۀ مستندات قرآنیِ وقوع نسخ در قرآن و مدلول آنها
چکیده فارسی مقاله مجموع آیاتی که معتقدان به وقوع نسخ در آیات قرآن کریم به عنوان مستندات قرآنی این دیدگاه ذکر کرده‌اند، چهار آیه 106 سوره بقره، 101 سوره نحل، 39 سوره رعد و 15 سوره یونس است. فارغ از قبول یا ردّ اصل وقوع نسخ در آیات قرآن که تحقیق جامع‌تری را می‌طلبد، بررسی هر یک از این آیات در جهت فهم سباقی (نفسی)، سیاقی آنها و فهم مجموعی قرآن نشان می‌دهد که این آیات بر وقوع نسخ در آیات قرآن هیچ دلالتی ندارند؛ بلکه مدلول آیه اول و دوم تغییر و تبدیل معجزات اعطایی به انبیاء الهی است که در آیه سوره بقره به صورت کلی می‌فرماید که خداوند هیچ معجزه‌ای از معجزات انبیاء پیشین را برنمی‌دارد یا با گذشت زمانْ آنها را از یاد نمی‌رود مگر اینکه معجزه‌ای بهتر یا مثل آن در تأثیر را به پیامبر بعدی می‌دهد و در آیه دوم تأکید می‌کند که بر فرضِ تبدیل معجزات، باز هم کافران ایمان نمی‌آوردند. در آیه سوم نیز سخن از این است که خداوند در هر زمان حکم و قضایی دارد که اگر اراده کند آن را در زمان دیگری محو می‌کند و حکم دیگری را ثابت می‌سازد. آیه چهارم نیز به درخواست کافران از پیامبر(ص) برای تغییر محتوای قرآن به عنوان معجزه ایشان یا آوردن معجزه‌ای دیگر مربوط است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نسخ، ناسخ و منسوخ، ادله قرآنی نسخ،
عنوان انگلیسی A Discussion on the Designation of the Qur’ānic Evidences concerning the Incidence of Abrogation in the Qur’ān and their Referent
چکیده انگلیسی مقاله All the verses that the believers in the incidence of abrogation in the Holy Qur’ān’s verses have mentioned as the Qur’ānic evidences consist of four verses; i.e., 106 of Sūrat al-Baqara, 101 of Sūrat al-Naḥl, 39 of Sūrat al-Ra‘d, and 15 of Sūrat al-Yūnus. Irrespective of accepting or rejecting the very incidence of abrogation in the Holy Qur’ān’s verses, which requires a more comprehensive research, the examination of each one of these verses for their literal (sibāqī) and contextual (sīyāqī) comprehension and the collective understanding of the Qur’ān, indicates that these verses do not have any allusion to the incidence of abrogation in verses of the Qur’ān. Rather, the denotation of the first and second verses is the change and transformation of the miracles granted to the Divine Prophets; as it is generally stated in the verse of the Sūrat al-Baqara that God does not abrogate any miracle of the previous Prophet’s miracles or remove it from the memories over time except that He would grant a better or similar miracle in terms of influence to the next Prophet; and in the second verse, it is asserted that despite the transformation of miracles, the unbelievers would still fail to come to faith. In the third verse, it is stated that God has an ordinance and judgment in every time period that if He wishes He would efface it in another time and confirms another one. The fourth verse is related to the unbelievers’ demands from the Prophet (S.A.W.) for altering the content of the Qur’ān as his miracle or bringing another miracle.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نسخ, ناسخ و منسوخ, ادله قرآنی نسخ
نویسندگان مقاله عباس اسماعیلی زاده |


نشانی اینترنتی https://jquran.um.ac.ir/article_26448_12dc3183145112184e96f4fba71154b6.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات