این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۶۵، شماره ۸، صفحات ۲۲-۲۸
عنوان فارسی مقایسه نتایج کوتاه مدت و بلند مدت فیوژن ستون مهره‌ها با و بدون وسیله‌گذاری خلفی در درمان اسکولیوز مادرزادی
چکیده فارسی مقاله اسکولیوز مادرزادی یک اختلال تکاملی است که به انحنای جانبی ستون مهر‌ه‌‌ها در صفحه کرونال اطلاق می‌شود. روش‌های جراحی در این بیماران فیوژن خلفی مهره‌ها یا Posterior Spinal Fusion (PSF) است که می‌تواند همراه و یا بدون وسیله گذاری باشد. خطر نقایص عصبی و نیز احتمال جابه‌جایی وسیله‌ها مورد تردید قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه‌ نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت فیوژن خلفی مهره‌ها با و بدون وسیله‌گذاری جهت اصلاح اسکولیوز مادرزادی به انجام رسید. روش بررسی: این مطالعه‌ در 41 بیمار دارای اسکولیوز مادرزادی که در طی سالهای 74-55 تحت عمل فیوژن خلفی مهره‌ها قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران با توجه به استفاده و یا عدم استفاده از وسیله‌گذاری در ستون مهره‌ها در دو گروه تقسیم می‌شدند؛ گروه A: شامل 22 فرد که بدون وسیله‌گذاری تحت عمل جراحی فیوژن خلفی مهره‌ها قرار گرفتند و گروه B: شامل 19 فرد که تحت عمل جراحی PSF قرار گرفته و وسیله‌گذاری نیز در مهره‌های آنها انجام گرفت. زاویه انحنای اسکولیوز قبل از جراحی، دو هفته و یک سال پس از عمل PSF و همچنین در انتهای زمان پی‌گیری ارزیابی شد. یافته‌ها: میانگین انحنای اصلی اولیه (قبل از جراحی) در دو گروه A و B به ترتیب °3/66 و°1/69 بود و یک سال پس از عمل PSF به°1/43 در گروه A و°4/38 در گروه B رسید. میانگین مدت زمان پی‌گیری در بیماران (3=SD) هشت سال بود و در انتهای پیگیری میانگین زاویه انحناء در دو گروه A و B به ترتیب به °3/47 و°4/39 رسید. بنابراین درصد اصلاح نهایی انحنا در دو گروه A و B به ترتیب %7/28 و 43% و درصد کاهش اصلاح 5/5% و 3/4% بود. نتایج مطالعه نشان دهنده مقدار اصلاح بیشتر انحنا در بیماران تحت وسیله‌گذاری بود (05/0>p). نتیجه‌گیری: در بیمارانی که علاوه بر عمل PSF تحت وسیله‌گذاری نیز قرار گرفتند، نتایج اصلاحی بهتر در کوتاه مدت و افزایش درصد اصلاح نهایی انحنا در بلند مدت داشتند و درصد کمتری از کاهش اصلاح در انتهای زمان پیگیری نیز مشاهده شد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اسکولیوز مادرزادی، فیوژن خلفی ستون مهر هها، وسیل هگذاری
عنوان انگلیسی Comparison of short-term and long-term outcomes of spinal fusion with and without posterior instrumentation in congenital scoliosis
چکیده انگلیسی مقاله Background: Congenital scoliosis is a developmental disorder defined as a lateral curvature of the spine. Its progressive trend and complications, such as cosmetic problems, pain and pulmonary symptoms, have put scoliosis as an important skeletal deformity that should be corrected. One of the currently accepted methods of treatment is posterior spinal fusion (PSF) that may be performed with or without instrumentation. However, the use of implants in conjunction with PSF in congenital spine deformity has been debated over the past three decades primarily because of increased risk of neurological deficit and implant displacement. The aim of this study was to compare short-term and long-term outcomes of spinal fusion with and without posterior instrumentation in congenital scoliosis.Methods: In this historical cohort study, 41 patients with congenital scoliosis were recruited. All patients underwent PSF surgery between 1977 and 1996. They were divided into two groups according to the use of instrumentation: 22 congenital scoliotic patients who were treated by PSF without any instrumentation (group A), and 19 instrumented PSF patients (group B). Instrumentation was mostly performed using the Harrington rod. The major curve angle was measured before surgery, two weeks and one year after PSF surgery and at the end of the follow-up period. Results: The mean baseline curve angles were 66.3° and 69.1° in groups A and B, respectively. The mean Cobb angles one year after PSF were 43.1° and 38.4° in groups A and B, respectively. The mean follow-up period was 8 years (SD=3) and, at the end of this period, the final Cobb angles were 47.3° and 39.4° in groups A and B, respectively. Therefore, the final angle correction was 28.7% in patients without instrumentation and 43% in patients with instrumentation. The mean loss of correction was 5.5% and 4.3% in groups A and B, respectively. The final curve angles was significantly more corrected for those patients in whom instrumentation was used than those without instrumentation (p< 0.05).Conclusion: The treatment of congenital scoliosis can be very challenging despite the benefits of modern surgeries and instrumentation methods. The results of our study demonstrate that the application of an implant with PSF surgery may lead to increased improvement of the scoliotic curvature in the short-term and long-term periods, as well as a decrease in the loss of correction and the rate of reoperation. In addition, the low incidence of complications in our study indicates the safety of the posterior instrumentation for the treatment of congenital scoliosis.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله حمید بهتاش | behtash h
گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

ابراهیم عامری | ameri e
گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

محمد صالح گنجویان | mohammad saleh ganjavian m s
گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

نیما کبیریان دهکردی | kabirian dehkordi n
گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

محمد فرشته نژاد | fereshtehnejad s m
دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

بهروز ا کبرنیا | behrooz ا akbarnia b
دانشجوی پزشکی گروه ارتوپدی، دانشگاه کالیفرنیا

نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-739&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات