این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
سنجش و ایمنی پرتو، جلد ۳، شماره ۲، صفحات ۳۱-۳۶
عنوان فارسی ارزیابی ضرورت به‌کارگیری دزیمتر فردی در رادیولوژی دندان
چکیده فارسی مقاله پایین بودن دز ثبتی به‌وسیلۀ دزیمتر فردی (در ایران فیلم بج) بیشتر پرتوکاران رادیولوژی دندان، در مواردی این تردید را در برخی کاربران ایجاد کرده است که روش دزیمتری به‌کاررفته درست نیست. از دیگر سو، گزارش‌هایی هرچند کم‌شمار از پرتوگیری‌های شغلی نسبتاً قابل توجه، در رادیولوژی دندان وجود دارد. این دو وضعیت متضاد، انجام یک بررسی آماری و تحلیلی در راستای تعیین سطح دز مؤثر دریافتی در این کاربرد پرتوی را آشکار می‌سازد. این مقاله با انجام یک بررسی فراگیر آماری بر روی داده‌های موجود از دزیمتری فردی در رادیولوژی دندان، ضمن به‌دست‌آوردن فراوانی سطوح پرتوگیری، با بررسی‌های تکمیلی به راستی‌آزمایی پرتوگیری‌های غیرعادی در این گروه پرداخته است. نتایج نشان می‌دهد که بیش از 90% پرتوکاران در این گروه، دز سالانه‌ای نزدیک به زمینه دریافت می‌کنند و پرتوگیری شغلی سالانه بیش از 99% آن‌ها کمتر از حد دز برای مردم عادی است. از اندک افرادی که دارای دز دریافتی بالاتر از آستانۀ بررسی در دورۀ دو ماهه (1 میلی سیورت) هستند تنها یک نفر دز واقعی بالاتر از آستانۀ بررسی دریافت کرده است. با توجه به همۀ این نتایج، می‌توان با اطمینان از بی‌نیازی کارکنان رادیولوژی دندانی به دزیمتر فردی و در حد زمینه بودن پرتوگیری ایشان سخن گفت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آستانۀ بررسی، پرتوگیری شغلی، دزیمتر فردی، رادیولوژی دندان، فیلم بج،
عنوان انگلیسی Reevaluating the necessity to wearing personal dosimeters in dental radiology
چکیده انگلیسی مقاله Lowness of the registered doses by the personal dosimeters (film badge in Iran) for most of dental radiology practitioners has made some of them doubtful about the rightness of the employed dosimetry method. On the other hand, some relatively considerable occupational exposures in dental radiology have been reported. These two opposite facts propose a comprehensive statistical and analytical research on the exposure levels in this practice. A thorough investigation on the available personal dosimetry data for dental radiology was carried out to define the occupational dose distribution of the practitioners. Furthermore, employing a supplementary assessment through questioners on the cases exceeding the investigation dose level, validity of such cases was verified. The results showed that more than 90% of the dental radiology practitioners receive doses near to the background level and 99% of them receive doses less that the annual dose limit for the public (1mSv/y). The investigations showed that only few cases have been registered doses over the investigation level, out of which, only one case has been the real exposure of the person to the ionizing radiation. In sum, occupational exposure in dental radiology is negligible and needlessness of the practice to personal dosimeters can be concluded.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله آستانۀ بررسی, پرتوگیری شغلی, دزیمتر فردی, رادیولوژی دندان, فیلم بج
نویسندگان مقاله فریدون میانجی |
سازمان انرژی اتمی ایران

فریبا قشلاقی |
سازمان انرژی اتمی ایران

مجید دارابی |
سازمان انرژی اتمی ایران

سید جواد حسینی |
سازمان انرژی اتمی ایران

نشانی اینترنتی https://rsm.kashanu.ac.ir/article_112133_e0b7bd1f5db057ec87d594a206b4ec7b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات