این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۶۰، شماره ۶، صفحات ۴۸۳-۴۹۲
عنوان فارسی بررسی خصوصیات چسبندگی و فعالیت کشندگی ماکروفاژهای پریتونئال به کمک Phorbol Myristate Acetate و ارزیابی توان اکسیداتیو توسط Nitroblue Tetrazolium
چکیده فارسی مقاله مقدمه: ماکروفاژهای پریتونئال، اصلی ترین جمعیت سلولهای موثر در این محوطه حیاتی و بعنوان سد دفاعی بر علیه تهاجم ارگانیسم هایی است که احتمال نفوذ آنها از دستگاه گوارش مطرح می باشد. این سلولها از منوسیتهای اولیه در گردش خون مشتق گردیده و بدنبال تکامل تغذیه ای در پستانداران شکل می گیرند. در این بررسی، سعی گردیده که بطور تجربی و با روشهای رایج کشت سلول خصوصیات التهابی و فعالیتهای کشندگی این رده سلولی به کمک محرک مناسب و لازم را ارزیابی و سنجش نماییم. توان چسبندگی این سلولها و تکوین مورفولوژیک و فعالیت اکسیداتیو آنها، از مهمترین جنبه های آزمایشگاهی این پژوهش بوده است. مواد و روشها: این تحقیق بصورت تجربی در سال 1379 در گروه ایمونولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طراحی و انجام گرفت. سلولهای فاگوسیتیک منوسیتی به طریق لاواژ پریتونئال از موشهای 2 هفته ای شیرخوار با تکنیک رایج، اخذ گردید. پس از قرار دادن در محیط کامل کشت سلول، سلولها به دو گروه مورد و کنترل تقسیم گردیدند که دریافت کننده فوربول میریستات استات (PMA+) و بدون محرک (PMA-) بودند. هر دو سیستم کشت سلولی در مقاطع مختلف زمانی از 1 الی 24 ساعت تحت انکوباسیون در شرایط رایج کشت گردیدند. در هر یک از زمانهای مختلف فوق، سلولهای محیط کشت از حیث تعداد چسبنده و نیز تکامل مورفولوژیک و قدرت حیاتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ایده آل ترین زمان چسبندگی از حیث تعداد سلول و مناسب ترین مرحله تکوینی که مربوط به کسب خصوصیات ماکروفاژی آنها بود، آزمایش احیا ماده NBT به عنوان اندیکاتور سیستم کشندگی و انفجار تنفسی سلول در هر دو گروه سلول انجام شد. یافته ها: سلولهای رده منوسیتی موجود در مایع لاواژ در گروه PMA+ از اولین ساعت آغاز کشت شروع به چسبیدن به سطح پلاستیکی فلاسک کشت نمودند و تعداد سلولهای چسبنده در ساعت 18 به حداکثر میزان خود رسید. در گروه کنترل، از ساعت دوم الی 24 پس از شروع انکوباسیون، چسبندگی سلولها ادامه یافت. ایده آل ترین مورفوژنز ماکروفاژی در سلولهایی که PMA دریافت داشتند در ساعت چهارم اتفاق اتفاد در حالیکه سلولهای فاقد محرک در ساعت 12 به اوج تکامل مورفولوژیک و ماکروفاژی رسیدند. در مناسب ترین زمان انکوباسیون، از حیث فراوانی سلولهای چسبنده و تکوین ایده آل ماکروفاژی، در هر دو گروه آزمایش احیا NBT به منظور تعیین درصد سلولهای واکنش دهنده انجام گردید. گروه PMA+ از حیث تولید رادیکالهای اکسیداتیو و احیا NBT و تشکیل بلورهای فورمازان با میزان نسبی (92 درصد) ارزابی گردیدند در حالیکه با رعایت اصول فوق، سلولهای PMA- با (67 درصد) را نشان دادند. نتیجه گیری و توصیه ها: یافته های ما نشان داد که توانایی اکسیداتیو و عملکردی فاگوسیتهای پریتونئال که مشتق از منوسیتهای در گردش بوده و در حیوان شیرخوار به مناسب ترین صورت ممکن قابل اخذ می باشد، بسیار بالا بوده و این بیانگر نقش استراتژیک و بحرانی این سلولها در دفاع ذاتی می باشد. از طرفی دست یابی به این سلولها، امکان اجرای تحقیقات و پژوهشهای دقیق تری را در رابطه با اعمال فاگوسیتیک در دفاع طبیعی را فراهم می آورد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The adherence and functional properties of mice peritoneal macrophage phagocytic system with Phorbol Myristate Acetate stimulation and Nitroblue Tetrazolium reduction assay
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: PMA is known to induce the differentiation of monocytes to macrophages. This agent also increases the killing effect of the monocytes/macrophages through oxidative burst and can be used as a stimulant for oxidative burst assay. The present experimental study was intended to investigate the in vitro effects of PMA on the differentiation, morphological changes, cell adherence and the viability of monocyted-derived macrophages (MDMs). Besides, MDM capacity for free radical production was assessed, indicating the oxidative burst events. Materials and Methods: This experimental study has been design in Department of Immunology of S.B.M.U in Tehran Iran (year 2000). Peripheral mononuclear cells from adult Balb/c mice were isolated and cultured in complete tissue culture medium and divided in two group: control, (without PMA) and test (were added Pma=450 ng/ml). MDMs wee counted on the hours 1, 2, 3, 4, 6 and 18 and their characteristics were confirmed by morphological analysis (histological features) in both groups. Viability of MDMs was assessed using trypan blue. In the peak time of MDMs activation the oxidative burst was determined by NBT reduction. Results: The obtained results suggested that PMA had significant effect on the differentiation of monocytes to macrophages. The morphologic maturation tended to occur in earlier stages in the PMA treated cells comparing to the control MDMs. Also, the number of adherent cells was considerably more in PMA stimulated monocytes. The peak time of cell adherence in the presence of PMA was no the second hour. As the incubation period increased, the significant difference between the numbers of adherent cells in two culture systems decreased. However, viability decreased significantly in the PMA treated MDMs, i.e. PMA treatment induced rapid apoptosis in the MDMs after their activation. PMA stimulated MDMs markedly (60%). Also we mentioned that the primary un-stimulated MDMs only revealed (55%) of NBT reduction after treatment with PMA at NBT reduction stage. Conclusion: Phagocytic function and oxidative burst assay in monocyte-macrophage lineage can be a diagnostic tool for identification and management of some Immunological abnormality and defect and can be establish distinct from other phagocytic system assessment.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Peritoneal,Macrophages,PMA stimulation,NBT reduction assay
نویسندگان مقاله نزهت الملوک مصفا | mosaffa n


نریمان مصفا | mosafa n


بهاره میرزاحسین یزدی | mirza hosein yazdi b


نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-1224&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات