این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۶۰، شماره ۴، صفحات ۳۱۷-۳۲۴
عنوان فارسی بررسی میزان تاثیر حرکت درمانی بر توانائی های عملی بیماران آرتریت روماتوئید بیمارستان شریعتی، ۷۴-۱۳۷۳
چکیده فارسی مقاله مقدمه: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن و سیستمیک است که با درگیری و تغییر شکل پیشرونده قرینه مفاصل مشخص می شود. این بیماری می تواند منجر به ناتوانی های حرکتی در مبتلایان گردد. هدف از این پژوهش که یک کارآزمایی بالینی بصورت کنترل شده با شاهد های متوالی از نوع خود کنترل بوده و روی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال های 74-1373 انجام گریده، تعیین میزان تاثیر حرکت درمانی بر توانائی های عملی مبتلایان به آرتریت روماتوئید می باشد. مواد و روشها: بدین منظور 40 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید با توجه به مشخصات نمونه و اهداف پژوهش انتخاب و بمدت 12 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. سطح فعالیت عادی روزانه و دامنه حرکتی مفاصل نمونه های پژوهش پس از انتخاب، در سه زمان: آغاز پژوهش، قبل از ورزش (6هفته بعد از مراجعه) و بعد از ورزش (6 هفته بعد از شروع ورزش) اندازه گیری و اختلاف میانگین آنها با روش Paired T test مقایسه گردید. جهت بررسی تفاوت آنها در گروههای مختلف (از نظر شغل، میزان تحصیلات و غیره) از تست ANOVA یکطرفه استفاده شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و گونیامتر استفاده به عمل آمد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان می دهد میانگین فعالیت عادی روزانه نمونه های مورد پژوهش از 0.252±0.437 قبل از شروع ورزش به 3.06±6.69 بعد از ورزش افزایش یافت که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد (P< 0.001) همچنین میانگین دامنه حرکتی مفاصل آنها نیز از 0.28±0.278 قبل از ورزش به 3.57±8 بعد از ورزش رسید که از نظر آماری ارزشمند بود (P< 0.0001). همچنین یافته ها نشان می دهد که متوسط زمان لازم جهت 15 متر قدم زدن بعد از ورزش، کاهش یافت (P< 0.0001). درحالیکه قدرت چنگ زدن در مقایسه با قبل از ورزش افزایش یافته و از 0.29±7 به 3.1±18.5 رسید (P< 0.0002). در این میان جنس، شغل و محدودیت حرکت در مفصل مچ پا با تاثیر ورزش ارتباط معنی داری را نشان میدهند (P< 0.05). اما نحوه شروع و مدت زمان ابتلا به بیماری، سن و میزان تحصیلات افراد ارتباطی با تاثیر حرکت درمانی نداشتند (P>0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به اینکه فعالیت بیماری و بسیاری از فاکتورهای تاثیرگذار به علت خود کنترلی بودن پژوهش ثابت بود، میتوان تغییرات فوق را ناشی از تاثیر حرکت درمانی دانست، لذا شاید بتوان اضافه نمودن حرکات درمانی ساده بعد از کنترل فعالیت بیماری در بیماران RA را بعد از تائید در یک مطالعه کنترل شده توصیه نمود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effects of therapeutic exercises on functional capacities of patient with rheumatoid arthritis
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Rheumatoid arthritis (RA) is a chronic and systemic inflammatory disease of unknown etiology. It is characterized by symmetric joint involvement with progressive deformities. This leads to limitation of motion and reduction of activity daily living (ADL). Previous reports showed the beneficial effects of therapeutic exercises in these patients in the remission phase. Methods and Materials: A clinical trial as a self-control sequential control study was designed to determine the effectiveness of a range of motion (ROM) exercise program in patients with RA, referring to Rheumatology Research Center between 1994-1995. ROM of the selected joints by Goniometer, and ADL by a questionnaire was assessed in all patients in 3 phases: when entering the program, after 6 weeks of observation, and then after another 6 weeks with the therapeutic exercises. The mean difference in these 2 period were compared by student paired t test. The analysis of differences between different subgroups (job, education, etc.) was done by one way variance analysis. Results: Forty patients completed the program. The mean ADL increased from 0437±0.252 before exercise to 6.69±3.06 after exercise (P< 0.001), and the mean scores of ROM increased from 0.278±0.28 to 8±3.57 (P< 0.0001), both statistically significant. This was more pronounced in women and in those with ankle joints involvement. The type of disease onset and duration of the disease did not influence the effects of treatment. No increase in disease activity was seen. Conclusion: This study showed the effectiveness of our ROM exercises in increasing functional capacities of patients with RA in remission phase.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Therapeutic exercise,Functional capacity,Physiotherapy
نویسندگان مقاله محمدرضا خطیبی | khatibi mr


فرهاد شهرام | shahram f


ابراهیم حاجی زاده | haji zadeh e


نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-1245&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات