این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۶۰، شماره ۱، صفحات ۲۵-۳۰
عنوان فارسی بررسی اثر پیلوکارپین در پیشگیری از خشکی دهان ناشی از رادیوتراپی سر و گردن
چکیده فارسی مقاله مقدمه: خشکی دهان یکی از عوارض شایع رادیوتراپی ناحیه سر و گردن است. پیلوکارپین برای درمان این مشکل در مرحله مزمن آن مورد تایید قرار گرفته است، اما استفاده همزمان آن با رادیوتراپی نیز می تواند برای پیشگیری یا کاهش خشکی دهان بدنبال رادیوتراپی مفید باشد. به همین دلیل بر آن شدیم که بوسیله یک کارآزمایی بالینی، این فرضیه را مورد آزمون قرار دهیم. مواد و روشها: در این کارآزمایی بیماران 70-18 ساله ای که رادیوتراپی سر و گردن برای آنها در نظر گرفته شده و هر دو پاروتید در فیلد درمان قرار می گرفت وارد طرح شدند. افرادی که منع طبی برای مصرف پیلوکارپین داشتند از طرح خارج شدند. بیماران به دو گروه دریافت کننده پیلوکارپین با مقدار 5 میلی گرم 3 بار در روز یا پلاسبو بصورت دو سوکور تصادفی تقسیم گردیدند. دارو یا دارونما از شروع رادیوتراپی تا 3 ماه بعد از آن تجویز گردید. سطح سرمی پیلوکارپین بصورت تصادفی در چند مورد از هر دو گروه با روش کروماتوگرافی پرفشار (HPLC) کنترل شد. پس از 6 ماه از پایان رادیوتراپی، خشکی سابژکتیو دهان بوسیله تکمیل پرسشنامه ای از نوع Visual Analog Scale توسط بیمار تعیین گردید و نیز خشکی ابژکتیو دهان بر اساس سیستم درجه بندی خشکی دهان بوسیله دو پژوهشگر بصورت جداگانه اندازه گیری شد.یافته ها: در مجموع تعداد 60 بیمار به دو گروه پیلوکارپین (31 نفر) و پلاسبو) 19 نفر) تقسیم شدند. بیشتر این بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس بودند. دوز متوسط پاروتید 5818 سانتی گری بود. سطح سرمی متوسط دارو 14.65 نانوگرم در میلی لیتر بود. هیچ عارضه جانبی جدی در این طرح مشاهده نشد. 39 بیمار از نظر خشکی دهان مورد بررسی قرار گرفتند که 18 بیمار در گروه پیلوکارپین و 21 بیمار در گروه پلاسبو بودند. 9 بیمار فوت کرده و 12 بیمار نیز جهت انجام ارزیابی مراجعه نکردند. میانگین خشکی سابژکتیو دهان 40.3 میلی متر در گروه پیلوکارپین و 57 میلی متر در گروه پلاسبو بود(P=0.02) میانگین خشکی ابژکتیو دهان در گروه پیلورکارپین 2.2 و در گروه پلاسبو 2.6 بود (P=0.01)همبستگی خشکی دهان سابژکتیو و ابژکتیو با ضریب همبستگی 0.626 در سطح 0.01 قابل ملاحظه بود. سن و دوز پاروتید تاثیر قابل ملاحظه ای روی خشکی دهان نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: پیلوکارپین در مطالعه ما سطح سرمی استاندارد ایجاد نمود و عارضه جانبی جدی مشاهده نشد. در مقایسه با پلاسبو مصرف همزمان پیلوکارپین با رادیوتراپی می تواند منجر به کاهش خشکی دهان ناشی از رادیوتراپی گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی A Randomized, Double-Blind, Trial Of Pilocarpine With Head And Neck Irradiation For Prevention Of Radiation-Induced Xerostomia
چکیده انگلیسی مقاله Xerostomia is one of the disturbing side-effects of the radiotherapy to the head and neck region. Pilocarpine has been approved for the treatmentof this condition in the chronic phase, but its use concurrent with radiation could also be beneficial for prevention or reducing the subsequent radiation-induced xerostomia. We undertook to test this hypothesis in a clinical trial.Materials and Methods: All 18- to 70-year old patients who were to be irradiated to the head and neck, with both parotid glands in the radiation fields, were eligible for this study. Patients with any medical contraindications for pilocarpine were excluded. Randomization was performed at the start of radiotherapy to either pilocarpine 5 mg three times daily or placebo in a double-blind setting. The drug was started with irradiation and continued until 3 months after the end of radiotherapy. Serum pilocapine levels were measured in a randomly selected number of patients by high-pressure liquid chromatography (HPCL). Xerostomia was evaluated about 6 months after the end of radiation by an analog-scale questionnaire, and the objective grading of xerostomia was recorded by two separate observers.Results: A total number of 60 patients were randomized into the trial (31 pilocarpine, 29 placebo), mostly with nasopharyngeal carcinomas. Mean parotid dose was 5, 818 cGy. Mean pilocarpine serum level was 14.65 ng/ml. No serous side-effect was observed. Thirty-nine patients were analyzed for xerostomia at a median time of 7 months after radiotherapy, 18 in pilocarpine and 21 in placebo groups (9 patients died and 12 patients did not come back for xerostomia evaluation). Mean subjective xerostomia was 40.3 mm in the pilocarpine group and 57 mm in the placebo group (p= 0.02). Also mean objective xerostomia grade was 2.2 in the pilocarpine group and 2.6 in the placebo group (p= 0.01). Subjective and objective xerostomia results were positively correlated (level 0.01). Age and the parotid dose did not have a significant effect on xerostomia.Conclusion: Pilocarpine as prescribed in our trial produced the standard serum level required, and no serious side-effect. Compared to polacebo, pilocarpine used with radiotherapy could lead to a diminishment of subsequent radiation-induced xerostomia.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Pilocarpine,Radiation-induced
نویسندگان مقاله پیمان حداد | hadad p


معصومه کریمی | karimi m


نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-1277&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات