این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلد ۵۹، شماره ۵، صفحات ۷۷-۸۲
عنوان فارسی بررسی کارآیی دو شیوه پرتودرمانی در تسکین و سورویوال کانسر مری در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پرتودرمانی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در فاصله سال های ۷۸-۱۳۶۸
چکیده فارسی مقاله کانسر مری یکی از بدخیمی های شایع در کشور ما می باشد و بیماران غالبا در مراحل پیشرفته و غیرقابل عمل جراحی کوراتیو و یا با کانسر مری گردنی که انجام عمل جراحی با عوارض بسیاری همراه است مراجعه می نمایند. در چنین شرایطی بسیاری از آنها با تحمل شیمی درمانی و رادیوتراپی همزمان را ندارند و یا حاضر به انجام شیمی درمانی نیستند، لذا رادیوتراپی به عنوان شیوه منفرد در تسکین بسیاری از بیماران مبتلا به کانسر مری به کار می رود. یکی از شیوه های رادیوتراپی جهت تسکین بیماران بکارگیری 5000 سانتی گری در 20 جلسه (روش طولانی مدت) می باشد، لیکن با توجه به حجم بالای بیماران و محدودیت ظرفیت دستگاهها و نیز اشاره مراجع به درمان 4000 سانتی گری در 13 جلسه (روش کوتاه مدت) بر آن شدیم تا این دو شیوه را با یکدیگر مقایسه کنیم. در این مطالعه گذشته نگر تحلیلی پرونده تعداد 283 بیمار مبتلا به کانسر مری پیشرفته مراجعه کننده به درمانگاه رادیوتراپی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در فاصله سالهای 1378-1368 که به عنوان تنها مدالیته درمانی تحت رادیوتراپی قرار گرفته بودند مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. محدوده سنی بیماران مورد مطالعه 97-27 سال و متوسط سن آنها 58/3سال بود. اکثر بیماران مرد با فراوانی 53/7 درصد بودند. همچنین طول متوسط ضایعه در بیماران 8/5 سانتی متر، شایعترین محل ضایعه یک سوم میانی مری با 48/1 درصد و شایعترین پاتولوژی کارسینوم سلول سنگ فرشی با 99/6 درصد بود. 53/7 درصد بیماران عادت به نوشیدن چای داغ داشتند. از میان متغیرهای فوق طول ضایعه با میزان بقای کلی ارتباط قابل ملاحظه ای داشت (P=0.04). از تعداد 283 بیمار فوق، 38 بیمار به علت عدم پیگیری مناسب از مطالعه تحلیلی خارج شدند. تعداد 137 بیمار به روش 5000 سانتی گری در 20 جلسه (طولانی مدت) و 108 بیمار به روش 4000 سانتی گری در 13 جلسه (کوتاه مدت) درمان شده بودند. میزان بقای بدون دیسفاژی و میزان بقای کلی بیماران در این دو روش درمانی با استفاده از روش کاپلان-میر و آزمون رتبه (Log-Rank) از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند. همچنین دوز کلی دریافتی نخاع در روش کوتاه مدت کمتر از دوز دریافتی نخاع در روش طولانی مدت می باشد. به عنوان نتیجه گیری، با توجه به طول مدت کوتاهتر درمان در روش کوتاه مدت و نیز عوارض کمتر نخاع، این روش تا حد بیشتری پاسخگوی بیماران خواهد بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The comparison between two different methods of radiotherapy in palliation and survival of patients with esophageal cancer
چکیده انگلیسی مقاله Esophageal cancer is one of the most common malignancies in our country. Patients often seek medical advice in advanced and inoperable stages or with cervical esophageal cancer, in which operation is accompanied by sever morbidity. In this conditions many of them cannot tolerate chemo-radiation, or refuse it. Therefore radiotherapy is applied as a single modality in palliation of many patients with esophageal cancer. One of the palliative radio therapeutic methods is application of 5000 CGY in 20 fractions (Long Course) but considering the great number of our patients and limited capacity of radiotherapy centers, as well as emphasis of literature on palliation with 4000 CGY in 13 fractions (short course), we decided to compare these two methods (which are both used in our departments). In this retrospective analytic study, the files of 283 patients with esophageal cancer referred to cancer institute of Imam Khomeini Hospital from 1989-1999 were studied. Patients were between 27-97 years old (mean age=58.3) and most of them were male (53.7 percent). The mean length of lesion was 8.5 cm. The most common site of lesion was middle third at esophagus (48.1 percent) and the most common pathology was squamous cell carcinoma (99.6 percent). Fifty-four percent of patients were hot tea drinkers habitually. From the mentioned variables, only length of lesion had significant relationship with overall survival (P=0.04). Thirty-eight of 283 patients were excluded from analytic study because of incomplete follow-up. The number of patients had been treated by long course (5000 CGY in 20 fractions) was 137 and the remainder (108 patients) by short course (4000 CGY in 13 fractions). No significant difference was seen statistically between these two groups in overall and dysphagia-free survival (Kaplan-Meyer test). Also total dosage of spinal cord is lower in the short course. Thus regarding to less required time in short course and comparable palliation and survival between two methods, the short course policy is more preferable in esophageal cancer patients.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Dysphagia
نویسندگان مقاله معصومه کشوری | keshvary m


مرتضی سجادی | sajjadi m


پیمان حداد | haddad p


نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-1299&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات