این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مرتع، جلد ۱۷، شماره ۱، صفحات ۷۶-۹۰
عنوان فارسی مقایسه روش‌‌های ترسیمی و آماری تعیین تعداد واحد نمونه‌‌برداری در مطالعات پوشش گیاهی اکوسیستم‌‌های بیابانی زیرکوه خراسان جنوبی
چکیده فارسی مقاله سابقه و هدف: تعیین حداقل تعداد واحد نمونه‌‌برداری و حداقل پارامترهای مورد اندازه‌‌گیری؛ از ملزومات اساسی اندازه‌‌گیری پوشش گیاهی است. روش‌‌های مختلفی برای این منظور، بکار برده می‌‌شود. روش‌‌های ترسیمی و شاخصه‌‌های آماری، از رایج‌‌ترین روش‌‌ها می‌‌باشند که بر اساس آن، با اندازه‌‌گیری یک یا تعدادی از صفات گیاهی گونه غالب؛ تعداد واحدهای نمونه‌‌برداری، مشخص می‌‌گردد. از اینرو، در پژوهش حاضر، دو روش مذکور، در اکوسیستم‌‌های بیابانی زیرکوه خراسان جنوبی با غالبیت گونه‌‌های Salsola richteri و Ammotamnus lehmannii، مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش‌‌ها: برای انجام پژوهش، محدوده‌‌ای از رویشگاه، به وسعت 100 هکتار، به‌‌عنوان توده معرف، انتخاب شد و جهت تعیین تعداد واحدهای نمونه‌‌بردای، با استناد به مطالعات قبلی و پراکندگی پوشش گیاهی؛ تعداد 10 پلات اولیه به اندازه 10×10 متر، به‌‌صورت تصادفی در داخل توده معرف، مستقر شد. سپس با اضافه کردن تعداد پلات‌‌ها و برآورد میانگین درصد پوشش تاجی و تعداد پایه‌‌های گیاهی گونه Salsola richteri در دفعات مختلف؛ تعداد مناسب واحد نمونه‌‌برداری، به روش ترسیمی رایج در مطالعات مرتعداری و کاربرد منحنی تجمع گونه‌‌ای (SAC)، مشخص گردید. همچنین با محاسبه آماره‌‌های اول و دوم کوکران، یامن، حدود اطمینان و ضریب تغییرات؛ تعداد مناسب واحد نمونه‌‌برداری نیز به روش آماری، تعیین گردید. برای این منظور، تمامی محاسبات آماری، در بسته biotools در محیط نرم افزار R ، انجام شد. نتایج: بر مبنای کاربرد روش‌‌های ترسیمی، تعداد مناسب واحد نمونه‌‌بردای، بر مبنای کاربرد منحنی تجمع گونه‌‌ای (SAC)، 40 عدد و بر اساس روش رایج در مطالعات مرتعداری، 50 عدد، تشخیص داده شد. با استفاده از آماره‌‌های اول و دوم کوکران و ضریب اصلاحی با میزان خطای قابل قبول 10 درصد، به‌‌ترتیب 78 تا 92 واحد نمونه‌‌بردای، ، برای رویشگاه مورد پژوهش، مناسب است که اگر نمونه‌‌برداری اولیه تا سطح توان 100 درصد، ادامه داده شود؛ در نتیجه، حدود 200 واحد نمونه‌‌برداری، لازم خواهد بود. تعداد واحد نمونه‌‌برداری قابل محاسبه توسط آماره دامنه تغییرات (حداقل: 53، حداکثر: 160 و بهینه: 75)، به تعداد محاسبه شده توسط رابطه کوکران، نزدیک‌‌‌تر است. ضعیف‌‌ترین آماره برای محاسبه تعداد واحد نمونه‌‌برداری، ضریب تغییرات است که بر اساس آن، تعداد 10 پلات با کمترین ضریب تغییرات، مناسب‌‌ترین تعداد واحد نمونه‌‌بردای برای رویشگاه، تشخیص داده شد. مناسب ترین تعداد پلات در منطقه مورد مطالعه 75 عدد پیشنهاد شد، چرا که تعداد بهینه پلات با حداقل تلاش نمونه­برداری (از لحاظ هزینه و زمان) اطلاعات بیشتری را فراهم می­کند. نتیجه‌‌گیری: نتایج پژوهش، نشان داد که بر مبنای کاربرد روش‌‌های ترسیمی، بیش از 40 واحد نمونه‌‌بردای، برای اندازه‌‌گیری پوشش گیاهی، مناسب است که به‌‌لحاظ آسان بودن شمارش پایه‌‌های گیاهی در روش منحنی تجمع گونه‌‌ای نسبت به تخمین درصد پوشش تاجی در روش ترسیمی رایج در مطالعات مرتعداری و همچنین، هزینه کمتر روش منحنی تجمع گونه‌‌ای، به‌‌واسطه کاربرد تعداد کمتری واحد نمونه‌‌برداری؛ روش منحنی تجمع گونه‌‌ای، برای محاسبه تعداد مناسب واحد نمونه‌‌برداری برای اکوسیستم‌‌های بیابانی منطقه، پیشنهاد می‌‌گردد. همچنین بر مبنای نتایج، رابطه معنی‌‌داری بین ضریب تغییرات (CV) و تعداد واحد نمونه‌‌بردای اولیه، وجود ندارد. یعنی افزایش تعداد واحد نمونه‌‌برداری (پلات)، لزوما منجر به کاهش انحراف معیار داده‌‌ها نمی‌‌شود، از اینرو، پیشنهاد می‌‌شود در مطالعاتی که تعداد نمونه اولیه کمتر از 40 عدد انتخاب می‌شود؛ از روش ترسیمی یا رابطه ضریب تغییرات با تعداد پلات، برای تعیین تعداد واحد نمونه‌‌برداری، استفاده نشود.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شدت نمونه‌برداری، منحنی تجمع گونه‌ای، روابط کوکران، ضریب تغییرات
عنوان انگلیسی Comparison of graphical and statistical methods in determining the number of sampling units in vegetation studies of desert ecosystems of South Khorasan
چکیده انگلیسی مقاله Background and objectives: Determining the minimum number of samples and the minimum parameters to be measured that provide acceptable results is one of the most basic decisions that rangeland scientists need to make. Methods for determining the number of samples in rangeland vegetation measurements are different. graphical methods and statistical characteristics are the most common methods by measuring one or a number of dominant plant traits; The number of sampling units can be determined. Therefore, in the present study, the two methods were compared in the desert ecosystems with the predominance of Salsola richteri and Ammotamnus lehmannii in South Khorasan. Methodology: For the study, an area of ​​100 hectares of habitat was selected as key area, and to determine the number of sampling units, based on previous studies and vegetation distribution; 10 initial plots of 10×10 meters were randomly established inside the key area. Then by adding the number of plots and estimating the canopy cover percentage and the number of plant bases of Salsola richteri species at different times; The appropriate number of sampling units was determined by conventional graphical method in rangeland assessment studies and application of species accumulation curve (SAC). Also, the appropriate number of sampling units was determined by statistical methods including the first and second Cochran's sample size formula, Yamane's sample size formula, confidence interval, and coefficient of variation (CV). For this purpose, all statistical calculations were performed in the biotools package in R software environment. Results: Based on the application of graphical methods:  application of species accumulation curve (SAC) and conventional graphical method in rangeland assessment studies, the appropriate number of sampling units was identified 40 and 50, respectively. Based on the obtained results, using the first and second Cochran's sample size formula and the correction factor with an acceptable error rate of 10% for the study area, about 78 to 92 plots are required, respectively. If we continue the initial sampling to reach the power level of 100%, about 200 plots will be needed. Also, the number of plots obtained by range method (minimum: 53, maximum: 160 and optimal: 75) is closer to the Cochran's sample size formula. The weakest criterion is CV. Based on this method; the results showed that 10 plots have the lowest CV and the most appropriate number of plots in the study area. The most suitable number of plots in the study area is 75, because the optimal sampling design provides maximal information via minimal effort. Conclusion: The results showed that based on the application of graphical methods, more than 40 sampling units are suitable for measuring vegetation. Also, the lower cost of the species accumulation curve (SAC) method due to the use of fewer sampling units; The species accumulation curve (SAC) method is proposed to calculate the appropriate number of sampling units for the desert ecosystems of this region. The results of this study showed that there is no significant relationship between the coefficient of variation (CV) and the number of initial plots, ie increasing the number of plots does not necessarily reduce the standard deviation of the data, so it is suggested in studies If the number of initial plots are less than 40, do not use the graphical method or the relationship between the CV and the number of plots.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله sampling intensity, species accumulation curve, Cochran&apos,s sample size formula, coefficient of variation
نویسندگان مقاله مسلم رستم پور |
دانشگاه بیرجند

محمد ساغری |
دانشگاه بیرجند

نشانی اینترنتی http://rangelandsrm.ir/browse.php?a_code=A-10-224-9&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات