|
|
طب جنوب، جلد ۲۵، شماره ۶، صفحات ۵۱۹-۵۳۰
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی میزان تطابق تست D-dimer و اسکن پرفیوژن-ونتیلاسیون ریه در بیماران مشکوک به آمبولی ریوی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
زمینه: آمبولی ریه به انسداد شرایین ریه یا حالتی اطلاق می¬شود که در طی آن جریان خون به ریهها توسط لخته خونی یا چربی قطع می¬گردد. این پدیده در نهایت منجر به ایسکمی و ناتوانی تنفسی میشود که در صورت عدم تشخیص و درمان آن، بافت ریه کارایی خود را از دست خواهد داد. در کنار روش¬های تشخیصی دیگر مانند CT آنژیوگرافی و تست D-dimer، اسکنهای پزشکی هستهای در مورد آمبولی به عنوان یک روش تشخیصی غیرتهاجمی بسیار کمک کننده می¬باشد. در این راستا، هدف از این پژوهش بررسی مقایسهای تست D-dimer و اسکن پرفیوژن- ونتیلاسیون در بیماران مشکوک به آمبولی ریوی می¬باشد. مواد و روشها: در این مطالعه، 112 بیمار تحت اسکن هستهای پرفیوژن - ونتیلاسیون ریه (V/Q) با سیستم تصویربرداری SPECT (زیمنس مدل Ecam) طبق پروتکل انجمن پزشکی هسته¬ای قرار گرفتند. قبل از انجام اسکن به صلاح دید پزشک معالج، تست D-dimer از تمامی بیماران گرفته شده بود. پس از جمعآوری دادهها، توزیع میزان احتمال ابتلا به آمبولی (احتمال بالا، پایین، متوسط و نرمال) در بین بیماران مراجعه کننده، با استفاده از معیارهای استاندارد Modified PIOPED مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مقادیر تست D-dimer انجام شده برای این بیماران مورد ارزیابی قرار گرفته و با احتمالات مختلف تشخیص آمبولی ریوی و شرایط بالینی بیماران (سن، جراحی، بارداری، بیماریهای زمینهای) مطابقت آماری داده شد. یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد از میان بیماران دارای V/Q نرمال 26/2 درصد و در میان بیماران دارای V/Q با احتمال آمبولی پایین، 15/4 درصد دارای D-dimer مثبت بودند. این در حالیست که در میان بیماران دارای V/Q با احتمال آمبولی متوسط 33/3 درصد و در بیماران دارای V/Q با احتمال آمبولی بالا 50 درصد دارای D-dimer مثبت بودند. علاوه بر این بررسیهای انجام شده گویای این واقعیت بود که در افرادی با سن کمتر یا مساوی 60 سال با اسکن نرمال، احتمال پایین، احتمال متوسط و احتمال بالای آمبولی به ترتیب 74 درصد (26 درصد)، 92/3 درصد (7/7 درصد)، 83/3 درصد (16/7 درصد) و صفر درصد (100 درصد) D-dimerها، منفی (مثبت) بودند. در حالیکه در افرادی با سن بیشتر از 60 سال، 73/3 درصد (26/7 درصد)، 76/9 درصد (23/1 درصد)، 55/6 درصد (44/4 درصد) و 100 درصد (صفر درصد) D-dimerها بهترتیب در اسکن نرمال، احتمال پایین، احتمال متوسط و احتمال بالای آمبولی، منفی (مثبت) بودند. نتیجهگیری: مقادیر بالای D-dimer با میزان موارد مثبت آمبولی ریه در اسکنهای V/Q مطابقت ندارد. همچنین مطابق نتایج به دست آمده میان مقادیر بالای D-dimer با یافته¬های اسکن V/Q در سن کمتر یا مساوی 60 سال، ارتباط معناداری وجود دارد. در حالیکه میان مقادیر بالای D-dimer در بیمارانی با سابقه جراحی، بیماریهای زمینهای و خانمهای باردار با یافتههای اسکن V/Q ارتباط معناداری وجود ندارد. |
|
| کلیدواژههای فارسی مقاله |
D-dimer، اسکن پرفیوژن، اسکن ونتیلاسیون، آمبولی ریوی |
|
| عنوان انگلیسی |
Evaluation of D-dimer Test Correlation with Lung Perfusion-Ventilation Scan in Patients Suspected Pulmonary Embolism |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background: Pulmonary embolism refers to the blockage of pulmonary arteries or a condition in which blood flow to the lungs is interrupted by a blood or fat clot. This phenomenon eventually leads to ische-mia and respiratory failure, which, without diagnosis and treatment, will result in the lungs losing their efficiency. Along with other diagnostic methods such as CT angiography and the D-dimer test, nuclear medicine scans are very helpful in embolism cases as a non-invasive diagnostic method. Specifically, the purpose of this study is to compare D-dimer tests with perfusion-ventilation scans in patients suspected of having pulmonary embo-lisms. Materials and Methods: According to the Nuclear Medicine Association protocol, 112 patients underwent lung scintigraphy (V/Q) with SPECT imaging systems (Siemens Ecam models). D-dimer tests were admin-istered to all patients before the scan, at the discretion of the attending physician. Data were collected and the distribution of embolism probability (normal, low, high, and intermediate probabilities) among refer-ring patients was evaluated using Modified PIOPED criteria. In addition, D-dimer test values were evalu-ated and compared with possible pulmonary embolism diagnoses and clinical conditions (age, surgery, pregnancy, and underlying diseases). Results: This study showed that 26.2% of patients with normal V/Q and 15.4% of patients with V/Q with a low probability of embolism had positive D-dimer tests. Accordingly, patients with intermediate and high probabilities of pulmonary embolism had 33.3% and 50% positive D-dimer tests, respectively. Addi-tionally, the results of the studies showed that the correlation with D-dimers negative (positive) in individ-uals less than or equal to 60 years, who had a normal scan and a low, intermediate, or high embolism probability was 74% (26%), 92.3% (7.7%), 83.3% (16.7%), and 0% (100%) respectively. Over 60-year-olds showed the same correlation with 73.3% (26.7%), 76.9% (23.1%), 55.6% (44.4%), and 100% (0%) respectively. Conclusion: A higher D-dimer level does not correspond to a positive pulmonary embolism finding on V/Q scans. Furthermore, according to the obtained results, high D-dimer values are significantly correlated with V/Q scan findings in patients less than or equal to 60 years old, but there is no significant statistical correlation between high D-dimer values in patients with surgery, underlying diseases and pregnant wom-en with V/Q scan findings |
|
| کلیدواژههای انگلیسی مقاله |
D-dimer, perfusion-ventilation scan, pulmonary embolism |
|
| نویسندگان مقاله |
مهکامه نصیریان | Mahkameh Nasirian
Medical Radiation Sciences Research Team, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran<br>Department of Nuclear medicine, Medical School, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
تیم تحقیقاتی علوم پرتو پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران<br>گروه پزشکی هستهای، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
اسماعیل قرهپاپاق | Esmaeil Gharepapagh
Medical Radiation Sciences Research Team, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran<br>Department of Nuclear medicine, Medical School, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
تیم تحقیقاتی علوم پرتو پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران<br>گروه پزشکی هستهای، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
اشرف فخاری | Ashraf Fakhari
Medical Radiation Sciences Research Team, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran<br>Department of Nuclear medicine, Medical School, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
تیم تحقیقاتی علوم پرتو پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران<br>گروه پزشکی هستهای، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
محمدرضا غفاریباویل | Mohammad Reza Ghaffari Bavil
Department of Internal Medicine, School of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran<br>Tuberculosis and Lung Disease Research Center,Clinical Research Institute, Tabriz University of Medical Sciences,Tabriz, Iran
گروه بیماریهای داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران <br>مرکز تحقیقات سل و بیماریهای ریوی، پژوهشکده علوم بالینی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران
ندا گیلانی | Neda Gilani
Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Health, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://ismj.bpums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-491-5&slc_lang=fa&sid=1 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
پزشکی هسته ای |
| نوع مقاله منتشر شده |
پژوهشی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|