این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ادب فارسی، جلد ۶، شماره ۱، صفحات ۱-۱۵
عنوان فارسی نقد و تحلیل انواع وجه فعلی در فارسی
چکیده فارسی مقاله وجه به­طورکلی مقوله‌ای معنایی است که دیدگاه گوینده را دربارۀ گزاره‌ای نشان می‌دهد. عناصر وجهی مختلفی در زبان برای انتقال وجه وجود دارد؛ به­عبارت­دیگر، زبان‌ها ابزارهای مختلفی برای بیان مفاهیم وجهی در اختیار دارند؛ یکی از این ابزارها، وجه فعلی است. وجه فعلی آن جنبه از وجه است که در ساخت‌واژۀ فعل و از طریق صرف آن نمودار می‌شود و مقوله­ای دستوری است. با بررسی تاریخ دستورنویسی فارسی، مشخص می‌شود که دستورنویسان درنهایت بر سر وجود سه وجه فعلی در فارسی به اجماع رسیده‌اند؛ این سه وجه فعلی عبارت‌اند از: اخباری، التزامی و امری. این نوشتار بر آن است تا نشان دهد تمایز وجه التزامی و امری که تنها بروزِ ساخت‌واژی آن در شناسه است، تمایزی وجهی نیست و نمی‌توان این دو گروه از افعال را از نظر وجه فعلی متمایز دانست؛ به­عبارت­دیگر، فارسی تنها دو وجه فعلی دارد: اخباری و غیراخباری. همچنین این نوشتار تلاش می‌کند تا تبیینی برای صفربودن شناسۀ دوم‌شخص مفرد امر ارائه دهد.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله وجه، وجه فعلی، التزامی، اخباری، امری، شناسه صفر،
عنوان انگلیسی A Critical Analysis of the Verbal Moods in Persian Language
چکیده انگلیسی مقاله Mood is, in general, a meaning concept that indicates the speaker's point of view about a proposition. There are different modal elements in each language to embody a mood; in other words, different languages have variety of methods to express modal concepts. Using verbal moods is one of these methods. Verbal mood represents the morphology of a verb and can hence be considered as a grammatical issue. Examining the history of Persian grammar   makes it clear that Persian grammarians have finally reached a consensus that there are three different types of moods in Persian language named Indicative, Subjunctive, and Imperative. This study is to show that the distinction between subjunctive and imperative moods, that is just its morphological outbreak, is not a modal distinction and it is not possible to distinguish these two verbal groups in terms of verbal mood. In other words it can be said that there are only two verbal moods in Persian language: indicative and non-indicative. It has also been tried, in present study, to provide an explanation about being zero of the second person singular feature.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله منوچهر اکبری |
استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

مونا ولی پور |
دانشجوی دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://jpl.ut.ac.ir/article_59560_3a0a020629338d9861c4be559f22dc61.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/577/article-577-279715.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات