این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوفیزیک ایران، جلد ۱۶، شماره ۲، صفحات ۱۳۹-۱۵۷
عنوان فارسی برآورد احتمالاتی خطر زمین‌لرزه برای ۸ شهر پرجمعیت ایران
چکیده فارسی مقاله در این مقاله، برای هشت شهر اهواز، اصفهان، کرج، مشهد، قم، شیراز، تبریز و تهران با جمعیت بیش از یک‌میلیون نفر، برآورد احتمالاتی خطر زمین‌لرزه انجام شده است. ابتدا با بهره‌گیری از برنامه رایانه‌ای در محیط نرم‌افزار متلب تدوین شده و استفاده از کاتالوگ زمین‌لرزه‌های تاریخی و دستگاهی تا انتهای سال 2018 در شعاع 300 کیلومتری هریک از شهرها، پارامترهای لرزه‌خیزی مربوط به هرکدام تعیین شده است. از درخت منطقی برای استفاده از 5 رابطه تضعیف جهانی و منطقه‌ای بور و همکاران (2014)، ادریس (2014)، کیل و همکاران (2015) و فرج‌پور و همکاران (2019) با وزن برابر استفاده شده و منحنی‌های خطر برای بیشینه شتاب جنبش زمین و شتاب در پریودهای 1/0، 2/0 و 1 ثانیه و شتاب طیفی هموار خطر زمین‌لرزه بر روی سنگ‌بستر (با سرعت موج برشی 760 متر بر ثانیه) در دوره‌‌های بازگشت 50 و 475 و 2475 سال برای هر شهر به‌دست آمده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که بیشترین خطر مربوط به شهرهای شیراز و تبریز و کمترین خطر مربوط به شهر اصفهان است. بیشینه شتاب جنبش زمین در دوره‌‌های بازگشت 50 و 475 سال برای هردو شهر به‌ترتیب، cm/s2 77 و cm/s2 203 و در دوره بازگشت 2475 سال برای شهر تبریز برابر cm/s2 535 برآورد شده و بیشینه شتاب جنبش زمین برای شهر اصفهان در شرایط ساختگاهی سنگ‌بستر برای دوره‌‌های بازگشت 50، 475 و 2475 سال به‌ترتیب cm/s2 29، cm/s2 77 و cm/s2 125 برآورد شده است. نتایج این مطالعه با نتایج کارهای سلحشور و همکاران (2018)، شهبازی و منصوری (2019) و موسوی‌بفروئی و همکاران (1393) مقایسه شده است. از مقایسه این نتایج به‌نظر می‌رسد راهکار مورد استفاده در برآورد خطر، بیشترین تأثیر را در مقادیر شتاب برآورد شده دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله برآورد خطر زمین‌لرزه، جنبش نیرومند زمین، لرزه‌خیزی، ایران،
عنوان انگلیسی Probabilistic seismic hazard assessment for 8 densely-populated cities of Iran
چکیده انگلیسی مقاله In this study, we used the recent comprehensive earthquake catalogue of Mousavi-Bafrouei and Babaie Mahani (2020), including historical and instrumental earthquakes until the end of 2018, to calculate Probabilistic Seismic Hazard Assessment (PSHA) at eight metropolitans with a population of more than 1 million. These metropolitans include Ahvaz, Isfahan, Karaj, Mashhad, Qom, Shiraz, Tabriz, and Tehran. Our approach was implemented using a MATLAB code that was compiled for the purpose of this study. The historical seismicity within a 300-km radius was considered around each city, and the seismicity parameters were obtained in each case. We provided the hazard curve and uniform hazard spectrum for peak ground acceleration (PGA) and pseudo-response spectral acceleration (PSA) at periods of 0.04, 0.1, 0.2, 0.3, 1.0, and 3.0 sec for the return periods of 50, 475, and 2475 years, respectively. For hazard calculations, we used four ground motion prediction equations with equal weights; Boor et al. (2014), Idriss (2014), Kale et al. (2015), and Farajpour et al. (2019). Our PSHA results show that the highest hazard occurs in the cities of Shiraz and Tabriz, whereas the lowest hazard level happens in the city of Isfahan. Specifically, the largest PGA values at the bedrock ( = 760 m/sec) condition and for the return periods of 50, 475, and 2475 years are 77 cm/sec2 (Shiraz and Tabriz), 203 cm/sec2 (Shiraz and Tabriz), and 535 cm/sec2 (Tabriz), respectively. On the other hand, the smallest PGA values for the same return periods occur for the city of Isfahan at 29 cm/sec2, 77 cm/sec2, and 125 cm/sec2. We also compared our results with other PSHA studies obtained by other researchers, including Mousavi Befrouei et al. (2014), Salahshour et al. (2018), and Shahbazi and Mansouri (2019). In general, we found that our results show lower values in terms of ground motion amplitudes. For example, Mousavi-Bafrouei et al. (1393) obtained higher values by up to ~30% than those obtained in this study. This difference is probably due to the inclusion of different datasets for source characterization and calculation of seismicity parameters. In the approach used in this study and the works of Salahshour et al. (2018) and Shahbazi and Mansouri (2019), historical seismicity is the only source of information for the determination of seismic sources and their parameters, which resulted in similar ground motion values. However, Mousavi Befroui et al. (2014) used geological, geophysical, and seismotectonic evidence along with historical seismicity for source characterization.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله برآورد خطر زمین‌لرزه, جنبش نیرومند زمین, لرزه‌خیزی, ایران
نویسندگان مقاله سید حسن موسوی بفروئی |
استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران

علیرضا بابائی ماهانی |
شرکت مشاور ژئوفیزیک ماهان، بریتیش کلمبیا، کانادا

نشانی اینترنتی https://www.ijgeophysics.ir/article_145184_4fe9db557005cdb2bf70d0ce7d792dd2.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات