این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ژئوفیزیک ایران، جلد ۱۵، شماره ۳، صفحات ۷۳-۸۹
عنوان فارسی تحلیل‌ خطر جابه‌جایی ناشی از گسیختگی‌های سطحی گسل شمال تبریز به روش احتمالاتی
چکیده فارسی مقاله روش تحلیل خطر احتمالی جابه‌جایی ناشی از گسیختگی سطحی، یکی از روش­های نوین در برآورد میزان جابه‌جایی محتمل در منطقه‌ای است که خطر گسیختگی گسل مسبب وجود دارد. در این مطالعه با استفاده از رویکرد احتمالاتی و روش زمین­لرزه، به بررسی میزان جابه‌جایی سطحی گسل شمال تبریز پرداخته شده و جابه‌جایی محتمل در دوره بازگشت­های مختلف در قالب نقشه­های همبندی برآورد شده است. با توجه به گسیختگی­های سطحی ناشی از زمین‌لرزه­های 1721 و 1780 میلادی گسل شمال تبریز که به‌ترتیب با 50 و 60 کیلومتر گسیختگی سطحی همراه بودند، جهت برآورد احتمال جابه‌جایی ناشی از گسیختگی سطحی این گسل با روش زمین­لرزه، قطعه‌ای به طول 50 تا 60 کیلومتر از گسل برای چشمه احتمالی گسیختگی سطحی انتخاب شد. مطابق مطالعات دیرینه­شناسی در این منطقه، جابه‌جایی احتمالاتی به‌ترتیب بین صفر تا 5/4 و صفر تا 1/7 متر انتخاب و بر اساس مطالعات دیرینه­شناسی و کاتالوگ زمین‌لرزه­های تاریخی، دوره بازگشت و بزرگای احتمالی ناشی از فعالیت گسل شمال تبریز، 645 سال و 7/7 Mw~درنظر­گرفته ‌شد. جابه‌جایی احتمالاتی برای نرخ‌ فزونی 5 درصد در 50، 475 و 2475 سال برای جابه‌جایی­های اصلی محتمل (روی گسل) گسل شمال تبریز برآورد شده است. همچنین با اِعمال رابطه کاهندگی پیترسن، جابه‌جایی احتمالاتی بیشینه گسل شمال تبریز برای جابه‌جایی­های 5/4 و 1/7 متر در نرخ فزونی 5 درصد در 50 سال، 186 سانتی‌متر؛ در 475 سال، 469 سانتی‌متر و در 2475 سال، 655 سانتی‌متر تخمین زده شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تحلیل خطر، گسیختگی سطحی، تحلیل خطر احتمالاتی جابه‌جایی، گسل شمال تبریز،
عنوان انگلیسی Probabilistic fault displacement hazard analysis for North Tabriz fault
چکیده انگلیسی مقاله The probabilistic fault displacement hazard analysis method is one of the new methods in estimating the amount of possible displacement in the area at risk of causal fault rupture. In this study, using the probabilistic approach and earthquake method, the surface displacement of the North Tabriz fault has been investigated, and the probable displacement in different return periods has been estimated as contour maps. Assuming a strike-slip mechanism of the North Tabriz fault and earthquake method, to estimate the probability of displacement due to surface rupture, according to the surface ruptures caused by earthquakes of 1721 and 1780 North Tabriz fault, which were associated with 50 and 60 km of surface rupture respectively, a 50-60 km long section of North Tabriz fault was selected as the source of possible surface rupture. Due to a lack of data on large-scale earthquakes in northwestern Iran, the trace of North Tabriz fault is assumed to be a simple trace. This leads to a great epistemic uncertainty in the obtained possible displacement values Owing to the passage of the North Tabriz fault through the residential area of Tabriz and destructive historical earthquakes, it is essential to estimate the possible future displacements of this fault. According to paleoseismic studies, probabilistic displacements were considered between zero to 4.5 and zero to 7.1 m, respectively. Using the paleoseismic studies and the catalog of historical earthquakes, the return period and the probable magnitude of the North Tabriz fault are 645 years and Mw~7.7. In the case of exceedance rate of 5% in 475 and 2475 years, the maximum displacement is estimated up to a distance of 70 and 100 meters from the site. The attenuation relationships used in this study were derived from the fitting of seismic data occurred in different parts of the world. To reduce the uncertainty in this hazard analysis and the values of possible displacement, the data of surface rupture of strike-slip earthquakes in Iran can be used to fit and obtain local attenuation relationships. In this research, considering the attenuation relationship of Petersen, the estimated maximum probability displacement of the North Tabriz fault at an exceedance rate of 5% in 50 years, for 4.5 and 7.1m displacements, is 186 cm. Moreover, the estimated maximum probability displacements in 475 and 2475 years are 469 cm and 655 cm, respectively.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله تحلیل خطر, گسیختگی سطحی, تحلیل خطر احتمالاتی جابه‌جایی, گسل شمال تبریز
نویسندگان مقاله حبیب رحیمی |
دانش‌آموخته کارشناسی ارشد، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران

محمدرضا حسینی |
دانشیار، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران

علی سنقری |
دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://www.ijgeophysics.ir/article_134641_e1f88e126939cb13b8af289814155857.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات