این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
باغ نظر، جلد ۱۹، شماره ۱۱۱، صفحات ۳۷-۵۰
عنوان فارسی نقد و بررسی آموزش نقدمحور در طراحی معماری
چکیده فارسی مقاله بیان مسئله: هوشیاری ذهنی منوط به داشتن «تفکر انتقادی» است. این نوع تفکر، بر تغییر رویکردهای آموزشی در نظام‌های دانشگاهی تأکید می‌ورزد. انتقادی اندیشیدن مستلزم مهارت تحلیل، استنباط، ارزشیابی داده‌ها و استنتاج است. مؤلفه‌های «تفکر انتقادی» یادگیرنده را وامی‌دارد دیدگاه‌ها، فرض‌ها و طرح‌ها را به چالش بکشد. از‌این‌رو «تفکر انتقادی» مهارتی شناختی است. بر اساس چنین شناختی، هیچ دانش مطلقی در جهان وجود ندارد. چنین دیدگاهی، مبین این حقیقت است که آموزش، فراتر از انتقال نظریه‌ها، دستاوردها و قوانین علمی و یادآوری واقعیات است. لذا این نوشتار، آموزش طراحی معماری در ایران را در چارچوب «تفکر انتقادی» مورد بررسی و نقد قرار داده است. هدف پژوهش: دستیابی به اهداف عالی «تفکر انتقادی» منوط به تغییر برداشت از «یادگیری» است. چرا که یادگیری ماهیتاً با رشد همراه است. به عبارت دیگر تحول ساختارهای فکری و ساخت معنی و مفهوم، عملی پیچیده و شناختی است. لذا آنچه ضعف «تفکر انتقادی» در دانشجویان معماری تلقی می‌شود، در واقع ضعف نظام آموزش عالی در برنامه‌ریزی آموزش طراحی معماری است. نظام فعلی آموزش معماری، دانشجویان را طراح آنچه یاد گرفته‌اند، تربیت می‌کند و طبیعتاً محصول این نظام آموزشی به تفکر شناختی دست پیدا نمی‌کند و صرفاً به مثابه ربات‌هایی هستند که آنچه در آنها برنامه‌ریزی شده را عملی می‌کنند. از این رو رویکرد آموزش طراحی معماری باید به سمت آموزش نقدمحور مبتنی بر «تفکر انتقادی» تغییر کند. روش پژوهش: این پژوهش با تأکید بر تفکر انتقادی و نقش نقد در آموزش طراحی معماری به بررسی تفکر انتقادی و نقش آن و همچنین باید و نبایدها در آموزش طراحی معماری می‌پردازد. اساس این تحقیق بنیادی است. لیکن کاربرد آن در آموزش طراحی معماری امری مسلم است و از نظر ماهیت و روش در شمار تحقیقات توصیفی- تحلیلی محسوب می‌شود. نتیجه‌گیری: فقدان یک روش درست و فراگیر در آموزش طراحی معماری ایران، اگر مانع پیشرفت معماری نشده باشد، آن را محدود کرده است. از این‌ رو توجه به آموزشِ آداب درست نقد در معماری، دسته‌بندی و شناسایی شیوه‌های صحیح نقد در آموزش طراحی معماری، نوعی آگاهی و توانمندی در دانش‌آموختگان معماری ایجاد می‌کند که می‌تواند راهگشای آینده‌ای روشن برای دستیابی به طراحی درست و غنی معماری در کشور باشد. اظهار نظر قطعی در خصوص اثربخشی، نقاط قوت و ضرورت اعمال نقد عالمانه در آموزش معماری منوط به ایجاد تغییرات در سرفصل دروس، در جهت ارتقای برنامه آموزش طراحی معماری به‌روشی مبتنی بر «تفکر انتقادی» است. 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نقد، معماری، آموزش، طراحی، تفکر انتقادی،
عنوان انگلیسی A Review of Critical Training in Architectural Design
چکیده انگلیسی مقاله Problem statement: Mental awareness depends on having “critical thinking”. This type of thinking emphasizes changing educational approaches in academic systems. Critical thinking requires the skills of analysis, inference, data evaluation, and inference. Components of “critical thinking” force learners to challenge their views, hypotheses, and designs. Hence, “critical thinking” is a cognitive skill. Based on such cognition, there is no absolute knowledge in the world. Education is beyond the transfer of theories, achievements, and scientific laws and the recall of facts. Therefore, this article scrutinizes, analyzes, and critiques the teaching of architectural design in Iran in terms of “critical thinking”. Research objective: “Critical thinking” is subject to a change in perception of “learning” because learning is inherently associated with growth. In other words, the evolution of intellectual structures and the construction of meaning and concept is a complex and cognitive practice. Therefore, what is considered the weakness of “critical thinking” in architecture students is the weakness of the higher education system in planning architectural design education. The current system of architectural education trains students to design what they have learned, and naturally, the product of this educational system does not develop cognitive thinking; they are just like robots that act on what is planned for them. Therefore, the approach to teaching architectural design should be shifted to critically oriented teaching based on “critical thinking". Research method: This research is fundamental. However, its application in teaching architectural design is a matter of course and is considered descriptive-analytical research in terms of nature and method. Conclusion: The absence of an accurate and comprehensive method in Iranian architectural education, if it has not hindered the development of architecture, has limited it. Paying attention to strategies of critical teaching in architecture, classifying, and identifying the correct ways of criticism in teaching architectural design can instill a sense of awareness and ability in architecture graduates. It can also contribute to an accurate and rich architectural design in the country. However, the effectiveness, strengths, and necessity of using critical thinking in architecture education require changes in the course topics.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نقد, معماری, آموزش, طراحی, تفکر انتقادی
نویسندگان مقاله آیناز علیزاده میاندوآب |
دکترای معماری، مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، ارومیه، ایران.

غلامرضا اکرمی |
دانشیار دانشکدة معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.

پوریا نجاتی |
کارشناس ارشد معماری، مدرس و پژوهشگر معماری، ارومیه، ایران.

نشانی اینترنتی http://www.bagh-sj.com/article_153545_2edb7039ea3e4f79f536ff8d622c79b7.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات