این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جاویدان خرد، جلد ۱۹، شماره ۴۲، صفحات ۱۹۹-۲۱۲
عنوان فارسی طبیعی‌گرایی مک‌داولی و نوپدیدیِ قوی
چکیده فارسی مقاله طبیعی‌گرایی متافیزیکی از میانۀ قرن بیستم شاخه‌ای غالب بوده است (برای نمونه بنگرید به Quine, 1981)، هرچند فرمالیسم دقیق آنْ مناقشات پرحرارتی را ایجاد کرده است (Papineau, 2007/2020). این آموزه اغلب با خویشاوندان خود، فیزیکالیسم و ماتریالیسم، به بحث گذاشته شده است، با اینکه این اصطلاحات دلالت‌ها و لوازم نظری متفاوتی دارند (Stoljar, 2010). در سال‌های اخیر، به‌نظر می‌رسد عقیده‌ای در سنت انگلوساکسون نسبتاً محل توافق بوده است: اینکه طبیعی‌گرایی متافیزیکی را باید در فرم نسخۀ خاصی از فیزیکالیسم نگریست و نیز، فارغ از جزئیات بحث، فرمی از فیزیکالیسم می‌باید درست باشد (Kim, 2011). یک استثناء مهم بر این قاعده نسخۀ جان مک‌داول است: او استدلال‌هایی را در اثر برجستۀ خود، ذهن و جهان (1996a) به سود نسخه‌ای گشاده‌دستانه از طبیعی‌گرایی گردآوری کرده است، نسخه‌ای که منکر فیزیکالیسم است (1996b؛ برای بحثی دراین‌باره، مثلاً بنگرید به Fink, 2006؛ Toner, 2008). در متون تخصصی مربوط به طبیعی‌گرایی این نسخه جدی گرفته نشده است؛ تاحدی به این دلیل که سبک نوشتاری مک‌داول غیرمتعارف است و آثار او شامل عناصری برگرفته از فلسفۀ قاره‌ای است، خصوصاً ایدئالیسم آلمانی و هرمنوتیک (برای نمونه، 1996a, 2003). این مقاله دو هدف را در جهت جبران این مشکل دنبال می‌کند. نخست، توضیح می‌دهم چرا تمایزی که هنس‌ـ‌گئورگ‌ـ‌گادامر میان محیط و جهان قائل می‌شود (1960/2004) برای درک طبیعی‌گراییِ گشاده‌دستانۀ مک‌داول حیاتی است؛ دوم، توضیح می‌دهم چطور می‌توان درجهت حصول بخشی حیاتی اما مفقود در نوشته‌های مک‌داول، یعنی نوپدیدیِ قوی (O’Conner, 2020; Wilson, 2021)، از متافیزیکِ تحلیلی معاصر کمک گرفت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله طبیعی‌گرایی، جهان، عقل، نوپدیدی،
عنوان انگلیسی McDowellian Naturalism and Strong Emergence
چکیده انگلیسی مقاله Metaphysical naturalism has been the dominant strand since the mid-20th century (e.g., Quine, 1981), though the exact formulation of it has been heatedly disputed (Papineau, 2007/2020). Often it is discussed with its kin physicalism and materialism, though these terms have different connotations and theoretical baggage (Stoljar, 2010). In recent years, a relative consensus amongst the Anglo-Saxon tradition seems to be this: metaphysical naturalism should take the form of certain version of physicalism, and details aside, some form of physicalism has to be right (Kim, 2011). One prominent exception is John McDowell’s variant: accumulated in his seminal work Mind and World (1996a), he has been arguing for a relaxed version of naturalism, which denies physicalism (1996b; for discussions, see e.g., Fink, 2006; Toner, 2008). This variant has not been taken seriously in the naturalism literature, partly because McDowell’s writing style is idiosyncratic, and his works involve elements in continental philosophy, notably German Idealism and hermeneutics (e.g., 1996a, 2003). To remedy this, there are two aims of this paper. The first is to explain why Hans-Georg Gadamer’s distinction between environment and world (1960/2004) is crucial for understanding McDowell’s relaxed naturalism; the second is to explain how contemporary analytic metaphysics can help cash out a crucial missing piece in McDowell’s writings, i.e., strong emergence (O’Conner, 2020; Wilson, 2021).
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله طبیعی‌گرایی, جهان, عقل, نوپدیدی
نویسندگان مقاله تونی چنگ |
Department of Philosophy, National Chengchi University

نشانی اینترنتی http://www.javidankherad.ir/article_168825_fd2c729a97160ab52ea1c8f6e365ad38.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات