این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
منظر، جلد ۱۴، شماره ۵۸، صفحات ۳۰-۳۹
عنوان فارسی مشکیجه، گلی فراموش شده‌ در خانه‌ و باغ‌ ایرانی
چکیده فارسی مقاله باغ ایرانی تجلی‌گاه ویژه و بیانگر محبوبیت گیاهان نزد مردم این سرزمین است. گیاهان به‌کاررفته در آنها همواره بومی و در هماهنگی کامل با بستر و اقلیم خود بوده که این امر موجب پایداری و تداوم باغ‌های ایرانی در گسترۀ زمان و جغرافیا و ایجاد حس تعلق به آنها بوده است. بخش اعظمی از سودمندی و پایداری باغ ایرانی را می‌توان مدیون این گیاهان بومی دانست که جنبۀ دارویی و شفابخشی و معنایی داشته‌اند و در فرهنگ مردم این سرزمین از جایگاهی ویژه برخوردار بوده‌اند. اما متأسفانه امروزه عدم شناخت کافی از گیاهان بومی و سازگار با شرایط سرزمینمان موجب‌شده تا این گیاهان رو به انقراض گذارده و پارک‌ها و مناظر شهری با گیاهان وارداتی، غیر اصیل و ناهماهنگ با زمینه‌های اقلیمی و فرهنگی هر منطقه جایگزین شده و به‌تدریج گیاهان بومی در بستر تحولات سریع و دفعی عصر حاضر به فراموشی سپرده ‌شوند. هدف این پژوهش شناسایی و معرفی گل مشکیجه یکی از گل‌های اصیل و بومی مورد استفاده در باغ‌ و خانۀ ایرانی است که سال‌هاست در غبار فراموشی قرار گرفته است. این گل نه‌تنها در پارک‌ها و فضاهای سبز دیده‌ نمی‌شود، بلکه به‌طورکلی هیچ شناختی از آن وجود ندارد. تنها اطلاعات اندکی از این گل در برخی سفرنامه‌ها باقی ‌مانده‌ است اما هیچ‌یک به شناسایی و معرفی این گل نپرداخته‌اند و فقط نام آن به‌عنوان یکی از گل‌های بومی این سرزمین آورده ‌شده ‌است. پژوهش پیش‌رو با بهره‌گیری از روش‌های کتابخانه‌ای، مطالعات میدانی، انجام مصاحبه با اهالی شهر و روستاهای یزد و کرمان و مشورت و گفتگو با مسئول پژوهش‌های باغ گیاهشناسی انجام شده است. نتایج حاصل از این مطالعات ویژگی‌های ظاهری، معنایی و کارکردی گل مشکیجه را بازشناسی و معرفی می‌کند و استفاده از طرح آن در برخی تزئینات را نمایش می‌دهد. در طی روند تحقیقات میدانی اطلاعاتی از این گل در مناطق مرکزی ایران یافت شد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله گل مشکیجه، گل بومی ایران، گل سفید پُرپَر، گل پنج‌پَر، گل باغ ایرانی،
عنوان انگلیسی Moshkijeh (Musk Rose) A Forgotten Flower in Persian House and Garden
چکیده انگلیسی مقاله Persian gardens reflect the special popularity of plants with Iranian people. The plants in the Persian gardens have always been native and in full harmony with their context and climate. This has contributed to the stability and continuity of Iranian gardens over time and across geographical regions and has created a sense of belonging to them. Much of the usefulness and stability of Iranian gardens can be attributed to these native plants that have therapeutic, healing, and semantic functions. These plants have a special place in Iranian culture. Unfortunately, today, inadequate knowledge of native plants that are compatible with the conditions of Iran has made these species extinct. Iranian parks and urban landscapes have been filled with foreign and non-original plants that are inconsistent with the climatic and cultural contexts of Iranian regions. Due to rapid and unpleasant changes in the present era, the native plants have been forgotten. The purpose of this study seeks to introduce and identify the characteristics of the musk rose, one of the original and native flowers planted in Iranian gardens and houses. The concern is that this flower has been overlooked for many years and no longer can be seen in parks and green spaces. Even knowledge of this flower is scanty. Information about this flower is limited to some travelogues. However, not much is available on the features of this flower, and only its name has been mentioned as one of the native flowers of Iran. The required data for this study were gathered through a bibliographical method, field studies, and interviews with residents of the cities and villages of Yazd and Kerman, and the head of botanical garden research. The results of these studies show the physical, semantic, and functional characteristics of this flower and confirm that this flower design has been used in some decorations. During the field research, data about this flower was found in the central regions of Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله گل مشکیجه, گل بومی ایران, گل سفید پُرپَر, گل پنج‌پَر, گل باغ ایرانی
نویسندگان مقاله سارا شکوه |
استاد مدعو دانشگاه خلیج فارس، دانشکده معماری و شهرسازی، بوشهر، ایران.

شهره جوادی |
استادیارگروه مطالعات عالی هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.

فرزانه السادات دهقان |
استاد مدعو دانشگاه فنی و حرفه‌ای یزد، یزد، ایران.

ضیا حسین زاده |
پژوهشگر دکتری معماری منظر، دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

کیوان فرقانی |
گروه معماری، دانشکدۀ معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، ایران.

نشانی اینترنتی http://www.manzar-sj.com/article_129731_a11ee57e155191dcba1cb5736610edfb.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات