این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مهندسی و مدیریت کیفیت، جلد ۱۱، شماره ۴، صفحات ۳۹۳-۴۱۲
عنوان فارسی مدلسازی ریاضی تخصیص منابع در شرایط بحرانی با هدف افزایش سطح تاب‌آوری فرآیندهای عملیاتی: مورد مطالعه صنعت نساجی
چکیده فارسی مقاله با گذشت زمان و افزایش بحران‌ها در جوامع، سازمان‌ها به طور فزاینده‌ای در معرض اختلال هستند. که این بحران‌ها می‌توانند منشأ طبیعی یا انسانی داشته باشد.جنبه اساسی تاب‌آوری شامل توانایی یک عنصر در بازگشت به وضعیت نرمال بعد از وارد شدن اختلال به آن و تخصیص منابع است. بدیهی است که در هر سازمانی، هدف اساسی تخصیص کمترین منابع برای بازیابی عملیات و نیز بازگرداندن فعالیت ها به آستانه تحمل است تا رویدادهای مخرب، فعالیت‌های حیاتی را متوقف نکند. در این مقاله، یک مدل کمی برای تخصیص منابع ارائه می‌شود که فقدان تاب‌آوری را به حداقل می‌رساند. مسئله یک فرض اساسی دارد، این است که حداقل در یکی از منابع موجود با توجه به میزان بیش از حد بودن تقاضا، کمبود منبع وجود داشته باشد. پس از حل مدل با آزمایش عددی، نتایج مدل تشریح شد و مشخص شد که رویدادهای مخرب قبل از آستانه تحمل بازیابی شدند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله بهینه سازی فرایند، تاب‌آوری فرایند، تخصیص منابع، کمبود منابع،
عنوان انگلیسی Mathematical modeling of resource allocation in critical conditions with the aim of increasing the level of resilience of operational processes: the case study of the textile industry
چکیده انگلیسی مقاله As time goes on and crises increase in societies, organizations are increasingly exposed to disruption. These crises can be of natural (such as earthquakes, floods, and fires) or human (such as terrorist attacks, infectious diseases, and intentional or inadvertent employee errors). Therefore, organizations need to be resilient to protect themselves from harmful consequences. The basic aspect of resilience involves the ability of an element to return to normal after disruption and resource allocation. Obviously, in any organization, the primary goal is to allocate the least resources to recover operations and to bring activities back to the tolerance threshold so that destructive events do not stop vital activities. In this paper, a quantitative model for resource allocation is presented, which minimizes the lack of resilience. The problem has a basic assumption, that there is a shortage of resources in at least one of the available resources due to excessive demand. After solving the model by numerical experiment, the results of the model were described and it was found that destructive events were retrieved before the tolerance threshold.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله بهینه سازی فرایند, تاب‌آوری فرایند, تخصیص منابع, کمبود منابع
نویسندگان مقاله مهناز ابراهیمی صدرآبادی |
دانشجوی دکترای مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌ها، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

بختیار استادی |
مدیریت سیستم و بهره وری، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم ها، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

علی حسین زاده کاشان |
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌ها،گروه سیستم‌های اقتصادی و اجتماعی

محمد مهدی سپهری |
استاد، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌ها، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://www.pqprc.ir/article_159884_c3627dd848dd23fd9ee3de568769970b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات