این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
متن پژوهی ادبی، جلد ۲۸، شماره ۱۰۰، صفحات ۹۱-۱۱۲
عنوان فارسی چنگ های شکسته: حماسه، اجرا و تاریخ در «آخر شاهنامه» از مهدی اخوان ثالث
چکیده فارسی مقاله در «آخر شاهنامه» سرودۀ مهدی اخوان ثالث (1929-1990،) یکی از برجسته­ترین نمایندگان «شعر نو» در ایران، شاعر گفتار شفاهیِ ساختگی­ای را به نمایش می­گذارد، طوری که‌ شعر فقط برای خواننده­ای که با سنت حماسی داستان­سرایی دمساز باشد قابل­فهم می­شود. این مقاله به بررسی رابطۀ بین زبان، ادراک، خود، زمان و جهان پدیدآمده از طریق داستان­گویی تخیلی می‌پردازد. بحث ما با تکیه بر نظریه‌های ادراک، زمان روایی و اجرای حماسی، به ماهیت «من» و «ما»، زمینه‌های روایی و هویت‌های در حال ایجاد توسط روایت، تلفیق گذشته و حال در شکل داستان، قصه­گو، و فضاهای خاطره‌ می‌پردازد که هم در متن و هم از طریق متن ایجاد می‌شوند. کنش گفتاری خیالی راوی، خواننده را در مقام مخاطب در نظر می­گیرد، و این در حالی است که گذشتۀ حماسی با زمان حالِ ویران‌شده‌ پوشانده می­شود. زبان با آنچه توصیف می‌کند قیاس­ناپذیر می­شود. به‌جای توسل نوستالژیک به عصر فراموش­شدۀ قهرمانان حماسی (که غالباً این­گونه ادعا می‌شود،) «آخر شاهنامه» به‌‌مثابۀ نوعی پیش‌بینی مدرن از آگاهیِ تکه­تکه شکل می­گیرد. این آگاهی تکه­تکه‌شده بر افراد جامعه تأثیر می‌گذارد، جامعه‌ای که دیگر به دوران حماسه‌ها بازنمی‌گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شعر فارسی، شعر حماسی، فردوسی، ایران مدرن، داستان‌سرایی،
عنوان انگلیسی Broken Lyres: Epic, Performance, and History in Mehdi Akhavān Sāles’ “Ākhar-e Shāhnāmeh”
چکیده انگلیسی مقاله In “Ākhar-e Shāhnāmeh” by Mehdi Akhavān Sāles (1929-1990), one of the foremost representatives of “New Poetry” in Iran, a fictive orality is staged: The poem becomes decipherable only to a reader attuned to the tradition of epic storytelling. This paper examines the relationship between language, perception, self, time, and world created through the fiction of storytelling. Drawing on theories of perception, narrative time, and epic performance, our discussion touches upon the nature of “I” and “we”, the shifting narrative grounds and identities enacted by the narration, the imbrication of past and present in the figure of the storyteller, and the memory spaces that are created both in and through the text. The imaginary speech act of the storyteller casts the reader as audience, while at the same time, the epic past is overlayed by a tumble-down present. Language itself becomes incommensurable with what it describes. Rather than a nostalgic invocation of a lost age of epic heroes, as has often been claimed, ĀKHAR-E SHĀHNĀMEH emerges as the profoundly modern diagnosis of a split consciousness that affects the individual in a society that can no longer return to epic naïveté.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله شعر فارسی, شعر حماسی, فردوسی, ایران مدرن, داستان‌سرایی
نویسندگان مقاله ماری هوبر |
استادیار ادبیات فارسی و ادبیات تطبیقی، دانشگاه استنفورد

نشانی اینترنتی https://ltr.atu.ac.ir/article_16375_71197f22af94f59a9754c4d8dcb7f09d.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات