این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
ادیان و عرفان، جلد ۵۶، شماره ۱، صفحات ۹-۲۸
عنوان فارسی ‌«خودگرایی» سرشتی و «دیگرگرایی» اخلاقی در اندیشۀ عرفانی ابن عربی
چکیده فارسی مقاله ابن‌عربی، از یک سو، دربارۀ «خودگرایی سرشتی» سخن می‌گوید و تأکید می‌ کند، سرشت انسان چنان است که گرایش حاکم بر اعمالش، کسب خیر فردی است، و آدمی خود می‌داند که ثمرۀ هر عملی، از لحاظ مادی یا معنوی، به خود او باز می‌گردد؛ اما شیخ اکبر از سوی دیگر، بر «دیگرگرایی اخلاقی» با محوریت شفقت و کاستن از درد و رنج‌های همۀ انسان‌ها تأکید می‌کند. مسئله مقالۀ حاضر این است که چگونه سازگاری‌ میان خودگرایی سرشتی و دیگرگرایی اخلاقی امکان‌پذیر است؟ به‌منظور پاسخ به این پرسش با روش توصیفی-تحلیلی، ابتدا خودگرایی سرشتی بر اساس مبانی عرفانی ابن‌عربی دربارۀ مظهریت خاص اسمایی انسان‌ها و استعدادهای اعیان ثابته‌شان و فردانیت‌ آنها از حیث سلوک معنوی و نیز غایت شخصی‌شان تبیین می‌شود؛ آنگاه با تکیه بر دیدگاه ابن‌عربی دربارۀ خلقت انسان‌ها به صورت الهی و یگانگی بنیادین‌شان، دیگرگرایی اخلاقی بر مبنای حرمت ذاتی انسان‌ها و بازگشت خیر هر عمل خیرخواهانه به خود فرد، البته با وسعت دادن معنای «خود» به‌ «خود کلی»، توجیه می‌شود و در نهایت، با تأکید بر توقف خیر و سعادت فردی بر خیر و سعادت جمعی، سازگاری مذکور نشان داده می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله خلقت انسان به صورت الاهی، خودگرایی سرشتی، دیگرگرایی اخلاقی، سعادت فردی و جمعی، مظهریت اسمایی،
عنوان انگلیسی “Natural Egoism” and “Moral Altruism” in the Mystical Thought of Ibn Arabi
چکیده انگلیسی مقاله On the one hand, Ibn-Arabi speaks of "natural egoism" in a sense that the nature of man is such that the dominant tendency of his actions is the acquisition of his good, and the result of each action, materially or spiritually, returns to himself, but on the other hand, he emphasizes "moral altruism"; focused on compassion and reducing the pain and suffering of all human beings. Therefore, the problem of the present article is how the compatibility between natural egoism and moral altruism is possible. In order to approach this problem with a descriptive-analytical method, first, natural egoism is explained based on the mystical foundations of Ibn-Arabi about the special manifestation of human beings for Divine Names, and their capacities of fixed entities and their individuality in terms of their spiritual conduct, and personal goal. Then, focused on his view about the creation of human beings in the Divine form and their fundamental unity, moral altruism based on the inherent sanctity of human beings and the return of the good of every benevolent act to the individual- of course, with the breadth of its meaning to the "general self" - is justified, and finally, by emphasizing the dependency of individual good and happiness over collective good and happiness, the claimed compatibility is shown.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله خلقت انسان به صورت الاهی, خودگرایی سرشتی, دیگرگرایی اخلاقی, سعادت فردی و جمعی, مظهریت اسمایی
نویسندگان مقاله حسن مهدی پور |
استادیار، گروه عرفان اسلامی، پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی.

نشانی اینترنتی https://jrm.ut.ac.ir/article_94555_59a1f09561a11b56e0865fad896eaf4c.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات