این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
باغ نظر، جلد ۲۰، شماره ۱۲۶، صفحات ۴۹-۶۰
عنوان فارسی کارکرد پدیدارشناسانۀ عناصر فرمی سینما (با تأکید بر پدیدارشناسی هوسرل)
چکیده فارسی مقاله چکیده
بیان مسئله: در میان مؤلفه‌های رویکرد پدیدارشناسی، اپوخه عنصری است که وجه روشی این رویکرد را بیش از سایر مؤلفه‌ها بر دوش می‌کشد. از طرف دیگر سینما مملو از عناصری فرمی است که می‌تواند استفاده یا عدم استفاده و یا نحوه استفاده از هر کدام از این عناصر بر نحوه ادراک مخاطب تأثیر بگذارد. پژوهش پیش‌رو تلاش می‌کند تا به مواجهه پدیدارشناسانه با ابژه به‌واسطه سینما و فیلم بپردازد.
هدف پژوهش: بررسی امکان تحویل پدیدارشاسانه ابژه خارجی و ابژه زیبایی‌شناسانه به‌واسطه سینما و فیلم است.
روش پژوهش: ‌پژوهش با روشی تحلیلی در میان مؤلفه‌های پدیدارشناسی، تنها عنصر روشی آن یعنی اپوخه را برجسته‌کرده و با روشی توصیفی-تحلیلی، نسبت تمامی عناصر فرمی موجود در یک فیلم را با اپوخه می‌سنجد.
نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان می‌دهد که امکان تحویل پدیدارشناسانه ابژه خارجی به‌واسطه فیلم وجود دارد و به طریق اولی در ابژه‌های زیباشناختی این امکان محقق است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ابژه، اپوخه، پدیدارشناسی، حیث‌التفاتی، فرمی، فیلم،
عنوان انگلیسی Phenomenological Function of Formal Elements of the Cinema (With Emphasis on Husserl’s Phenomenology)
چکیده انگلیسی مقاله Abstract
Problem statement: Among the components of the phenomenological approach, the epochē is the element that carries the methodological aspect of this approach more than other components. On the other hand, a movie has full of form elements that can affect the audience’s perception, whether or not they are used or how each of these elements is used. This research tries to deal with the phenomenological encounter with the object through the medium of cinema and a movie.
Research objective: The research purpose is to examine the possibility of the phenomenological reduction of external objects and aesthetic objects through cinema and a movie.
Research method: The article with an analytical method among the components of phenomenology has highlighted its only methodological element, epochē. Then, with a descriptive-analytical method, it measures the ratio of all the formal elements in a movie with the epochē.
Conclusion: The article shows that there is a possibility of phenomenological reduction of the external objects through a movie and this possibility is realized in the first way in the aesthetic objects.
The article introduces “Epochēe” as the only tool of phenomenological reduction. It discusses the possibility of phenomenology through the movie, concludes that such a thing is available through the formal elements of the movie, and then looks into this possibility. First, it highlights the formal structural elements and explains the appropriateness of the phenomenological approach in selecting each structural element and using them. Next, it points to the non-structural formal elements separately and examines how to implement these formal elements to epochē objects as much as possible. The article shows that although it is possible to epochē an external object through a movie, this epochē is considered a second-hand method in epistemology. In contrast, in the field of aesthetics and its related objects, they are regarded as a first-hand encounter.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله ابژه, اپوخه, پدیدارشناسی, حیث‌التفاتی, فرمی, فیلم
نویسندگان مقاله محمدرضا فقیه حبیبی |
دانشجوی دکتری فلسفۀ هنر، دانشکدۀ حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

علی شیخ مهدی |
عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

مریم بختیاریان |
عضو هیئت علمی دانشکدۀ حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

نشانی اینترنتی http://www.bagh-sj.com/article_181098_6516b286161bd323664fec9f16577ecd.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات