این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های ارتباطی، جلد ۲۸، شماره ۱۰۵، صفحات ۹۳-۱۱۷
عنوان فارسی طبقه‌بندی ساختارگرایانه شیوه‌های روایتگری در هنرهای نمایشی
چکیده فارسی مقاله «شیوه‌­های روایتگری» یکی از چالش‌های پیچیده و مداوم انسانی است. به‌ویژه، شاید اولین سؤال بشر در فرایند ارتباط این بوده است: «چگونه این مطلب را نقل کنم؟» این سؤالی که امروزه نیز همچنان پابرجاست. علاوه بر این، سؤالات دیگری نیز در ذهن روایتگران پدید می‌آید. «عناصر اصلی روایت داستانی کدام‌اند؟»، «شیوه‌­های روایتگری چه هستند؟» و «بهتر است برای نقل این داستان از چه شیوه‌هایی استفاده کنم؟». شواهد نشان می‌دهد که به‌جز تلاش‌های جدی اما کلی افلاطون و ارسطو یا نظریه‌پردازی­‌های فاقد طبقه‌بندی سایر پژوهشگران، اقدام دیگری در این زمینه صورت نگرفته و نظام جامعی برای طبقه‌بندی این شیوه‌­ها ایجاد نشده است. پژوهش پیش‌رو که به‌عنوان یک پژوهش کیفی، با روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از اسناد و منابع معتبر کتابخانه‌ای به انجام رسیده، با هدف دستیابی به طبقه‌بندی جامع شیوه‌های روایتگری برای استفاده روایتگران تدوین شده است. در نتیجه؛ ابتدا با تحلیل تعاریف جدی روایت، عناصر اصلی روایت داستانی، شناسایی و سپس، با بهره‌گیری از این عناصر و با توجه به طبقه‌بندی‌های پیشین و توصیف و تحلیل نظریات مهم ساختارگرایانه درباره روایت، الگویی جامع برای طبقه‌بندی شیوه‌های روایتگری در هنرهای نمایشی ارائه شده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله روایت، نمایش، نمایشواره، هنرهای نمایشی، شیوه‌های روایتگری،
عنوان انگلیسی Structural Classification of Narrative Techniques in the Performance Arts
چکیده انگلیسی مقاله Narrative methods is one of the complex and ongoing human challenges. Perhaps the first human question in the communication process has been, "How do I quote this?" This is a question that still persists today. In addition, other questions arise in the minds of narrators: "What are the main elements of storytelling?", "What are the narrative methods?" And "What method should I use to tell this story?" Evidence shows that, apart from the serious but general efforts of Plato and Aristotle or the unqualified theorizing of other scholars, nothing did in this field and didn’t establish a comprehensive system for the classification of these methods. This qualitative research was conducted by descriptive-analytical method using reliable library documents and sources, to achieving a comprehensive classification of narrative methods for the use of narrators. So, the definitions of the narrative and the main elements of the narrative were analyzed, and then are identified, and then a comprehensive model was provided to classifying Narrative methods in the performing arts using these elements and considering the previous classifications and describing and analyzing important structural theories about the narrative.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله روایت, نمایش, نمایشواره, هنرهای نمایشی, شیوه‌های روایتگری
نویسندگان مقاله علی کشوری دوغائی |
دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

مهدی پور‌رضائیان |
دکتری روان‌شناسی بالینی (تئاتر درمانگری)، استادیار دانشگاه شاهد، تهران، ایران

خشایار قاضی زاده |
دکتری پژوهش هنر، استادیار دانشگاه شاهد، تهران، ایران

نشانی اینترنتی https://cr.iribresearch.ir/article_242009_b11b07fa0650835a878d33dca1af6384.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات