این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Iranian Review of Foreign Affairs، جلد ۱۲، شماره ۳۳، صفحات ۲۷۹-۳۰۵
عنوان فارسی تحلیلی بر دیپلماسی نظامی چین درقبال ایران
چکیده فارسی مقاله هدف اصلی از نگارش این مقاله، تحلیل سیر تکاملی تنظیم و پیشبرد مراودات نظامی و دیپلماسی تسلیحاتی جمهوری خلق چین در قبال جمهوری اسلامی ایران است. چین، امروزه در چارچوب موازنه قدرت بین‌المللی، به عنوان مهم‌ترین قدرت نوظهور در پهنه شرقی قاره آسیا شناخته می‌شود. در این راستا، با بهره‌گیری از مواضع نخبگان سیاسی و اسناد رسمی چینی، نگارندگان مقاله‌ی حاضر بر آن هستند تا به این پرسش پاسخ دهند که چه عواملی در تنظیم و پیشبرد همکاری‌های تسلیحاتی چین با ایران موثر بوده‌اند؟
بر اساس فرضیه این پژوهش، سیر مراودات تسلیحاتی و دیپلماسی نظامی چین در قبال ایران به طور کلی به سه دوره تقسیم‌بندی می‌شود. از 1979 تا 1990، در عین تلاش برای فائق آمدن بر عقب‌ماندگی‌ نظامی و توجه‌ به سودآوری اقتصادی، چین در تلاش بود تا از طریق همکاری‌های نظامی با ایران، در راستای تحقق توزیع متوازن‌تری از قدرت در آسیای غربی گام بر دارد. تا سال 2012، با عنایت بر اهمیت فزاینده‌ی مولفه آمریکا در سیاست خارجی چین، پکن اصلاحاتی در تعاملات نظامی خود با ایران اجرا نمود. اما از بعد از روی کار آمدن شی جین‌پینگ در سال 2013، چین-که حالا خود را در ساحت قدرتی بزرگ می‌پندارد-نگاه راهبردی‌تری به مراودات نظامی و همکاری‌های تسلیحاتی با ایران دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی An Analysis of China's Military Diplomacy towards Iran
چکیده انگلیسی مقاله The main goal of this article is to examine the evolutionary process of organizing and advancing China's military relations and arms diplomacy towards Iran. China is now recognized as the most prominent rising power of Asia-Pacific in the international balance of power. In this regard, the authors of the present study, using the formal statements of china`s officials and analyzing documents, have sought to answer this question “what factors affect the formulation and furtherance of China's arms cooperation with Iran”? The hypothesis put forward to answer this question by the present study suggests that “Analyzing China's approach towards military diplomacy and arms cooperation with Iran can be divided into three separate time frames; Since 1979 to 1990, through military cooperation with Iran and besides earning profits and overcoming technological underdevelopment, Beijing sought to contribute to a more balanced distribution of power in West Asia. Until 2012, China adjusted its military engagement with Iran due to the mounting importance of the US parameter in its foreign policy, but since Xi Jinping took office in 2013, China-which now sees itself as a major power-has pursued a more strategic approach towards military ties with Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Military Relations,Arms Cooperation,Military Diplomacy,China,Iran
نویسندگان مقاله Vahid Ghorbani |
Head of Foreign Policy Department, Institute for Strategic Research, Ph.D. in International Relations, Shahid Beheshti University; Tehran, Iran

Mostafa Pakdel Majd |
MA Graduate of East Asian Studies, School of International Relations

Mehrdad Alioour |
MA Graduate of International Relations, University of Guilan, Rasht, Iran.

نشانی اینترنتی https://irfajournal.csr.ir/article_145358_c6417b6cd40b344a8f889c734debd077.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات