این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
شیمی و مهندسی شیمی ایران، جلد ۴۱، شماره ۱، صفحات ۲۱۹-۲۳۳
عنوان فارسی تثبیت نانوذره‌های کاتالیستی نوری TiO۲ بر روی جاذب متخلخل مزوروزنه MCM-۴۱ به منظور پالایش آب آلوده به آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین
چکیده فارسی مقاله هدف از این پژوهش، سنتز نانو چندسازه TiO2(10)/MCM-41 به روش هیدروترمال-تلقیح و مقایسه عملکرد آن با نانوذره‌های TiO2 خالص برای بررسی نقش پایه سیلیکایی در حذف آنتی­بیوتیک تتراسایکلین می‌باشد. ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی کاتالیست‌های نوری سنتز شده با استفاده از آنالیزهایXRD ، FESEM،EDX ، PL،DRS  و جذب-واجذب نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه‌های آنالیزهای XRD و EDX  بیانگر سنتز موفقیت آمیز نانو چندسازه TiO2/MCM-41 بود. تصویرهای FESEM و EDX وجود ذره‌های کوچک سطحی در مقیاس نانومتری با توزیع اندازه و پراکندگی یکنواخت در نمونه TiO2/MCM-41 را نشان دادند. همچنین، تصویرهای FESEM نشان دادند که با تثبیت نانوذره‌ها، اندازه آن­ها کاهش می­ یابد و از تشکیل کلوخه­ ها جلوگیری می ­شود. آنالیزهای PL و DRS تأیید کردند که تثبیت نانوذره‌های TiO2 بر روی MCM-41 به ترتیب باعث کاهش باز ترکیب حامل‌های بار و اندازه نانوذره‌های سطحی می‌شود. آنالیز جذب-واجذب نیتروژن نیز نشان داد که نانو چندسازه سنتز شده دارای سطح ویژه‌ بالا (m2/g 972) می‌باشد. بر اساس نتیجه‌های عملکرد راکتوری، درصد تخریب تتراسایکلین توسط نمونه TiO2(10)/MCM-41، 7/67% بیشتر از نانوذره‌های TiO2 می‌باشد. این افزایش راندمان به دلیل ساختار بلوری مناسب TiO2، اندازه کوچک­تر و توزیع یکنواخت نانوذره‌های TiO2، سطح ویژه زیاد، کاهش بازترکیب حامل‌های بار و جلوگیری از توده‌ای شدن کاتالیست نوری در اثر حضور MCM-41 می‌باشد. مطالعه‌های سینتیکی نیز بیانگر سرعت تخریب بیشتر آلاینده توسط نانوذره‌های تثبیت شده و تبعیت نتیجه‌ها از واکنش درجه دوم بود. همچنین، در شرایط عملیاتی غلظت تتراسایکلین  برابر با mg/L 20، مقدار کاتالیست برابر باg/L  5/1 و زمان دو ساعت میزان تخریب 68% به دست آمد. فعالیت به نسبت بالا و بدون تغییر پس از چرخه اول استفاده مجدد به جداسازی دلخواه و در نتیجه، قابلیت استفاده دوباره مناسب TiO2(10)/MCM-41 اشاره دارد. به این ترتیب می­ توان نتیجه گرفت که تثبیت TiO2 روی پایه MCM-41 علاوه بر جداسازی آسان ­تر و بهتر، منجر به بهبود ویژگی‌های نوری و ساختاری و سرانجام، افزایش کارآیی کاتالیست نوری سنتز شده می­ شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نانوذره‌های TiO2،نانوجاذب مزومتخلخل MCM-41،پالایش آب،تتراسایکلین،
عنوان انگلیسی Immobilization of TiO2 Nanoparticles over Mesoporous MCM-41 Adsorbent toward Treatment of Tetracycline Antibiotic-Contaminated Water
چکیده انگلیسی مقاله The goal of this study is to synthesize TiO2(10)/MCM-41 nanocomposite via the hydrothermal-impregnation method and compare its performance with bare TiO2 nanoparticles with the aim of assessing the role of silica support in the removal of tetracycline antibiotics. The physicochemical properties of synthesized photocatalysts were investigated using various analyzes. The results of XRD and EDX analyses indicated the successful synthesis of TiO2(10)/MCM-41 nanocomposite. FESEM and EDX images showed the existence of nanosized small surface particles with uniform size distribution and dispersion over the structure of TiO2(10)/MCM-41. FESEM images also revealed that nanoparticles size decrease and the formation of agglomerations are prevented as a result of nanoparticle immobilization. The PL and DRS techniques confirmed that the TiO2 immobilization results in a decrease in electron-hole recombination and surface nanoparticle size. The N2 adsorption-desorption analysis showed that the synthesized nanocomposite has a high specific surface area (972 m2/g). According to the performance results, the tetracycline degradation over TiO2(10)/MCM-41 was 67.7% higher than that of the bare TiO2 nanoparticles. This enhancement can be due to the suitable crystalline structure of TiO2, smaller size and uniform distribution of TiO2 nanoparticles, high specific surface area, the decrease of charge carriers recombination, and prevention of photocatalyst aggregation as a result of the existence of MCM-41. Based on the kinetics consideration, the degradation rate of pollutants over immobilized nanoparticles is higher and follows the second-order reaction. Also, a degradation efficiency of 68% was obtained under operation conditions of 20 mg/L tetracycline concentration, 1.5 g/L photocatalyst dosage, and 2 h irradiation. The relatively high and constant activity after the first cycle of reuse refers to the suitable separation and thereupon, appropriate reusability of TiO2(10)/MCM-41 sample. Therefore, it can be concluded that in addition to easier and better separation, TiO2 immobilization over MCM-41 improves the optical and structural properties, and finally, increases the performance of the photocatalyst.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله نانوذره‌های TiO2,نانوجاذب مزومتخلخل MCM-41,پالایش آب,تتراسایکلین
نویسندگان مقاله مرتضی خان محمدی |
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند، تبریز، ایران

فرهاد رحمانی چیانه |
گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

جواد رهبر شهروزی |
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند، تبریز، ایران

نشانی اینترنتی https://www.nsmsi.ir/article_43479_0bce3c5f33dc412bd3ea55d633b9c229.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات