این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله حقوقی بین المللی، جلد ۳۸، شماره ۶۵ (پاییز- زمستان)، صفحات ۲۶۳-۲۸۰
عنوان فارسی چالش های کنوانسیون میانجیگری سنگاپور و الحاق ایران
چکیده فارسی مقاله کنوانسیون سنگاپور با هدف ایجاد یک نظام حقوقی الزام‌آور برای اجرای سازش‌‌‌نامه‌های بین‌المللی ناشی از میانجیگری در اوت 2019 توسط 46 کشور ازجمله ایران امضا و در سپتامبر 2020 لازم‌الاجرا شد. این کنوانسیون با چالش‌‌ها‌ی عمده‌ای مواجه است که می‌تواند منجر به شکست آن در توسعه میانجیگری در تجارت بین‌الملل شود. بررسی این چالش‌‌ها‌ برای کشورهایی که قصد الحاق به کنوانسیون سنگاپور را دارند، ازجمله ایران، مهم و ضروری است. این مقاله مشکلات و اختلاف­نظرهایی را که در تدوین کنواسیون مطرح شد و همچنین عللی که می‌تواند آینده این کنوانسیون را در هاله‌ای از ابهام قرار دهد، ترسیم می­کند و سپس به بیان مزایا و معایب الحاق احتمالی ایران می‌پردازد. نتیجه‌گیری از بحث بیان می‌دارد که ایران ابزار و بستر قانونی لازم را در رابطه با میانجیگری تجاری بین‌المللی ندارد و لذا برای الحاق به کنوانسیون سنگاپور، ابتدا باید این بستر با الهام­گرفتن از قانون نمونه میانجیگری آنسیترال فراهم شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله میانجیگری،سازش‌‌‌نامه،کنوانسیون سنگاپور،ایران،حل‌و‌فصل اختلافات،آنسیترال،
عنوان انگلیسی Challenges Facing Singapore Convention on Mediation and the Possible Accession of Iran
چکیده انگلیسی مقاله Singapore Convention on Médiation was signed by 46 countries, including Iran, in August 2019 and came into force in September 2020. The promulgation of the Convention aims to provide an effective mechanism, akin to the New York Convention, for enforcing settlement agreement resulting directly from mediation. The process and result of negotiations indicate that the future of the Convention is uncertain. The unwillingness of the EU, European countries, and Japan on the one hand, and the lack of cultural and legal foundations in a given country that may consider the ratification of the Convention, on the other hand, may amount to the unsuccessful application of the Convention. This article illustrates problems and controversies raised at the time of drafting the Singapore Convention. It also demonstrates the advantages and disadvantages of the possible ratification in Iran. It concludes that the Iranian legal system is currently lacking a legal basis in terms of commercial mediation, and hence before the possible accession, Iran should adopt a legal framework for commercial mediation by inspiriting from UNCITRAL Model Law on Mediation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله میانجیگری,سازش‏‏‌نامه,کنوانسیون سنگاپور,ایران,حل‌و‌فصل اختلافات,آنسیترال
نویسندگان مقاله علی مقدم ابریشمی |
استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

نشانی اینترنتی https://www.cilamag.ir/article_243888_f226d54dc477aa3cdd52433d9c53f346.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات