چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی پیامدهای بینالمللی شدن دانشگاهها در ایران بود.
روش کار: این پژوهش از نوع پژوهشهای کیفی بود که با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه موردبررسی شامل صاحبنظران و اعضای هیئتعلمی دارای آثار نوشتاری مرتبط، تجربه تدریس در دانشگاههای بینالمللی و یا تجربه تدریس دورههای آموزشی مرتبط با بینالمللی شدن، مدیران دفاتر بینالمللی و رؤسای دانشکدههای بینالمللی در دانشگاههای دولتی شهر تهران بودند که با استفاده از رویکرد نمونهگیری هدفمند درمجموع 12 نفر بهعنوان مشارکتکنندگان در پژوهش انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شد. برای به دست آوردن اعتبار و روایی دادهها از روشهای بررسی توسط اعضاء و بازبینی توسط همکاران پژوهش استفاده شد.
نتایج: درنهایت نتایج پژوهش نشان داد که پیامدهای بینالمللی شدن دانشگاه شامل پیامدهای عام: افزایش صلح و تفاهم، افزایش امنیت ملی، توسعه شهروندی و پیامدهای خاص: معرفی تمدن و دانش ایرانی، بهبود آکادمیک دیپلماسی، افزایش اعتبار دانشگاه و برند سازی، رشد اقتصادی و افزایش توان رقابتپذیری، افزایش تنوع و کیفیت آموزش، پژوهش و خدمات میباشد.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه مشارکتکنندگان به پیامدهای مثبت متعددی اشاره داشتند، بنابراین بینالمللی شدن دانشگاهها میتواند در دستیابی به اهداف تعیینشده در سند چشمانداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 درزمینه ارتقای علمی و تعامل سازنده و مؤثر در روابط بینالملل نقش مهمی ایفا کند.