این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
تحقیقات حقوقی، جلد ۲۶، شماره ۱۰۳، صفحات ۴۱۳-۴۴۱
عنوان فارسی بررسی امکان صدور قرارهای منع دعوی در حقوق اتحادیه اروپا، چین و ایران
چکیده فارسی مقاله قرار منع دعوی یک نهاد زاییده سنت نظام کامن‌لا است که با هدف منع یک طرف اختلاف از اقامه دعوا یا پیگیری آن در یک دادگاه خارجی صادر می‌شود. اگر چه قرار منع دعوا علیه خواهان دعوای اقامه شده در دادگاه خارجی و نه علیه دادگاه خارجی صادر می‌شود، نظام‌های حقوقی رومی‌ژرمنی دیدگاه بدبینانه‌ای نسبت به آن دارند زیرا چنین قراری در حاکمیت یک کشور دیگر مداخله نموده و نزاکت بین‌المللی را نقض می‌کند. هدف این نوشتار بررسی امکان صدور قرار منع دعوی در حقوق اتحادیه اروپا، حقوق چین و حقوق ایران می باشد. مقاله نشان می‌دهد که مطابق حقوق اتحادیه اروپا، دادگاه‌های کشورهای عضو از صدور چنین قراری علیه خواهان دعوا در یک کشور عضو دیگر اتحادیه ممنوع هستند. با این حال دادگاه‌های کشور عضو در صورتی که مطابق حقوق داخلی خود توانایی صدور چنین قراری داشته باشند می‌توانند قرار مزبور را علیه خواهان یک دعوا در دادگاه کشور ثالث صادر نمایند. در چین دادگاه‌ها اجازه صدور چنین قراری را ندارند با این حال اخیرا برخی دادگاه‌های چین قرار مزبور را علیه خواهان‌ها در دادگاه‌های خارجی صادر نموده‌اند. در حقوق ایران نیز دادگاه های ایرانی می توانند در برخی اوضاع واحوال علیه طرف دعوی در دادگاه خارجی، قرار منع دعوا صادر کنند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اعتماد متقابل، دادرسی موازی، دادگاه خارجی، صلاحیت انحصاری، نزاکت بین المللی،
عنوان انگلیسی Examining the Possibility of Issuing Anti-Suit Injunctions in the EU, Chinese, and Iranian Law
چکیده انگلیسی مقاله Anti-suit injunction is a traditional common law instrument that aims to restrain one of the disputing parties from instituting or continuing proceedings in a foreign court. Although an anti‐suit injunction is directed against the plaintiff, not against the foreign court, civil law countries hold a skeptical view towards anti-suit injunctions as such injunctions intervene in another state’s sovereignty and breach the international comity. This study aims to examine the possibility of issuing anti-suit injunction in the EU, Chinese, and Iranian law. The study contends that under the EU law, the courts of EU member states are prohibited from issuing anti-suit injunctions against a plaintiff in the courts of another EU member state. On the other hand, the EU law does not prevent the courts of EU member states from issuing anti-suit injunctions against a plaintiff in the courts of a third country when they have the power to do so under their national laws. In China, the Chinese courts do not have the power to grant anti-suit injunctions. However, recently, some Chinese courts have issued anti-suit injunctions against plaintiffs in foreign fora. In Iran, the Iranian courts can also issue an anti-suit injunction against a plaintiff in a foreign forum under some circumstances.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله اعتماد متقابل, دادرسی موازی, دادگاه خارجی, صلاحیت انحصاری, نزاکت بین المللی
نویسندگان مقاله محمدمجد کابری |
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه فردوسی مشهد

اعظم انصاری |
استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه فردوسی مشهد

عبدالله خدابخشی |
استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه فردوسی مشهد

رضا معبودی نیشابوری |
استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه فردوسی مشهد

نشانی اینترنتی https://lawresearchmagazine.sbu.ac.ir/article_102877_c41740195cbe14eaf85038b563f7389b.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات