این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فیض، جلد ۲۸، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در بیماران دیابتی نوع دو: یک مرور نظام مند و فراتحیل
چکیده فارسی مقاله
سابقه و هدف: تمرینات ورزشی یکی از مداخلات سبک زندگی برای مدیریت دیابت نوع دو است. اما اثرات تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در بیماری دیابت نوع دو به درستی مشخص نشده است. لذا هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو بود.
مواد و روش­ها: جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده از پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed ،Web of Science ،Scopus ، SID و Magiran تا آگوست سال 2023 انجام شد. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی "high-intensity interval training"، "moderate-intensity continuous exercise"، "cardiometabolic factors" و "type 2 diabetes" انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه‌ی اثر تمرینات تناوبی و تداومی بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو انجام شد. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.
نتایج: در مجموع 10 مطالعه شامل 11 مداخله ورزشی و 271 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع دو فراتحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی سبب تغییر کاهش معنی‌دار انسولین ناشتا ]001/0P=، ‌(25/1- الی 6/0-) 93/0-=[SMD، مقاومت به انسولین ]001/0P=، (03/1- الی 43/0-) 73/0-=‌[WMD‌، فشارخون سیستولی ]04/0P=‌، (29/6- الی 01/0-) mmHg 15/3-=‌[WMD، نسبت به تمرینات تداومی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد. اما تمرینات تناوبی سبب تغییر معنادار گلوکز ناشتا ]2/0P= ،(97/7- الی 14/2) mg/dL91/2-=[WMD، فشارخون دیاستولی ]5/0P=‌، (77/0- الی 56/1)mmHg 3/0=‌[WMD و حداکثر اکسیژن مصرفی ]05/0P=‌، (004/0- الی 99/0) 49/0= [SMDنسبت به تمرینات تداومی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو نشد.
نتیجه‌گیری: در مجموع یافته‌های این مطالعه نشان داد که تمرینات تناوبی نسبت به تمرینات تداومی یک روش تمرینی مناسب با زمان کارآمد برای بهبود عوامل کاردیومتابولیک برای بیماران مبتلا به دیابت نوع دو محسوب می­شود.
 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین تداومی، دیابت نوع دو، فشار خون، مقاومت به انسولین.
عنوان انگلیسی Comparing the effects of high-intensity interval training and moderate intensity continuous training on cardiometabolic factors in type 2 diabetic patients: A Systematic review and meta-Analysis
چکیده انگلیسی مقاله
Background and aim: Exercise training is one of the lifestyle interventions for type 2 diabetes (T2DM) management. However, the effects of high-intensity interval training (HIIT) and moderate-intensity continuous training (MICT) on the cardiometabolic factors in T2D have not been properly determined. So, HIIT may be an effective intervention to improve cardiometabolic factors in patients with T2D. The aim of this study was to compare the effect of HIIT and MICT on cardiometabolic factors in type 2 diabetes.
Materials and Methods: A systematic search of English and Persian articles published in PubMed, Web of Science, Scopus, SID and Magiran databases was conducted until August 2023. The search was performed using the keywords "high-intensity interval training", "moderate-intensity continuous exercise", "cardiometabolic factors", and "type 2 diabetes". Meta-analysis was performed to compare the effect of intermittent and continuous exercises on cardiometabolic factors in type 2 diabetes. Mean difference and %95 confidence interval (CI) were calculated using random effect model. Heterogeneity was evaluated using the I2 test, and diffusion bias was evaluated by visual analysis of funnel plot and Egger's test.
Results: A total of 10 studies including 11 exercise interventions and 271 subjects with type 2 diabetes were meta-analyzed. The results showed that interval training caused a significant decrease in fasting insulin [SMD=-0.93 (-1.25 to -0.6), P=0.001], HOMA-IR [WMD=-0.73 (-1.03 to -0.43), P=0.001], and systolic blood pressure [WMD=-3.15 mmHg (-6.29 to -0.01), P=0.04], relative to exercises Continuity in patients with type 2 diabetes. But interval training caused a significant change in fasting glucose [WMD=-2.91 mg/dL (-7.97 to 2.14), P=0.2], diastolic blood pressure [WMD=0.3 mmHg (-0.77 to 1.56), P=0.5], and maximum oxygen consumption [SMD=0.49 (-0.004 to 0.99, P=0.05], was not compared to continuous exercise in patients with type 2 diabetes.
Conclusion: Overall, the findings of this study showed that interval training is a suitable training method with efficient time to improve cardiometabolic factors for type 2 diabetes patients compared to continuous training.
 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله High-intensity interval training, Continuous training, Type 2 diabetes, Blood pressure, Insulin resistance
نویسندگان مقاله فاطمه کاظمی نسب | Fatemeh Kazemi Nesab
Kashan University
دانشگاه کاشان

امید ظفرمند | OMID ZAFARMAND
Yasouj University
دانشگاه یاسوج

نشانی اینترنتی http://feyz.kaums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-4459-3&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده medicine, paraclinic
نوع مقاله منتشر شده مروری
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات