این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
معماری و شهرسازی، جلد ۲۱، شماره ۱، صفحات ۱۷-۲۸
عنوان فارسی بازتجسد «پرسه‌زن» شهر مدرن در پیکر تماشاگر فیلم
چکیده فارسی مقاله پرسه‌زنی، نوعی گردش بی‌هدف در هزارتوی متروپولیس مدرن می‌باشد، که با گونه‌ای از ادراک در حال عدم‌تمرکز توامان است. تماشاکردن و «جذب­شدن» به جذابیت‌های بصری و فضایی شهر، محرک اصلی پرسه‌زن است؛ کسی که در پی غوطه‌ور ساختن خود در حسانیت جمعی فضاهای شهری می‌باشد، در جستجوی آمیختن و ذوب­شدن با «توده جمعی» و سیلان آشوب‌های شهری. در روند مشاهده مناظر شهری، «پرسه‌زن» از تصاویر شهری مانند دوربین سینما فیلم می‌گیرد و به مثابه یک تدوین­گر به مونتاژ شات‌های گرفته شده می‌پردازد. این پژوهش که از نوع نظری و با روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، می‌کوشد این نکته را آشکار سازد که با ظهور سینما، الگوی پرسه‌زن به مثابه تماشاگری سرگردان که در میان فضاهای داخلی و خارجی شهر مدرن گذار می‌کرد، در پیکر تماشاگر فیلم دگرباره حلول پیدا کرد و تماشاگر سینما را نیز می‌توان یک «پرسه‌زن خیالی» در حال گذار در فضاها و زمان‌های فیلمی در نظر گرفت. با تغییرات شهرسازی معاصر، بستر پرسه‌زنی نیز دگرگون گشته است و در شهرهای ماشین‌محور معاصر، رانندگی با اتومبیل را می‌توان به مثابه نوع نوینی از پرسه‌زنی در نظر گرفت. در «اتوپیای» ماشین، مناظر به گونه‌ای سکانسی ظاهر می‌شوند و به تجربه‌ای سینماتیک از شهر شکل می‌دهند.    
کلیدواژه‌های فارسی مقاله پرسه‌زنی، شهر مدرن، تماشاگر فیلم، رانندگی، والتر بنیامین،
عنوان انگلیسی Reconfiguration of Flaneur of the Modern Metropolis in the Body of a Film Spectator
چکیده انگلیسی مقاله Examining the relationship among cinema, architecture and city has become one of the substantial issues in modernity-based film theories in recent years. Debate about the reconfiguration of modern city's landscapes in the nineteenth century and concentration on the concept of "flanerie" forms the main part of what David Bordwell calls the "modernity thesis". Flanerie is an aimless excursion in a kind of distracted perception and absent-mindness through the labyrinths of modern metropolis. Strolling, watching and being absorbed into the visual and spatial attractions of metropolis, is the main motivation of a flaneur.  Baudelaire introduced the flaneur as the modern world's hero, someone who seeks to immerse himself in the collective sensuality of urban spaces, looking to be melted down in fluidity of urban chaos, in search for fusion with collective mass to become "one flesh with the crowd". Like Baudelaire, Walter Benjamin also considered the flaneur as the archetype of modern subject, who in an ecstatic state strolls through the urban spaces and his emphatic look to moving bodies and faces reach to a level in which he is transformed to a united body with the crowd. At the same time, he can be either self or the other.  Pointing to intimate and interactive relationship between flanerie and the artistic imagination, Benjamin believed that due to the flaneur's creativity in dreaming, in front of his eye, the urban environment is converted to a surreal landscape. It might be stated that flaneur is projecting his imaginative inner world over the physical reality of the city and reciprocally by employing physical and psychical essence of the city forms to his own dream. Hence, for a flaneur, an intertwined relation emerges between the real and imaginary maps of the city, to the extent that he cannot distinguish between these two maps. During this dissolving process between the illusional and real maps of the city, the flaneur practically appears as a dreamer architect who reconstructs the architectural identity of the city by projecting his own inner emotional space into the physical territory of the urban landscape. Benjamin, who had acknowledged the cinematic qualities of modern city, also connects cinema and flanerie, and emphasizes that the act of flaneur is so much similar to the experiences of making and watching a film. In this way, the film spectator could be considered as an imaginary flaneur, walking through cinematic time and space. With the changes in the contemporary urban planning, the context of flanerie has also been transformed, and in contemporary automobile-based cities, car driving can be considered as a new version of flanerie. The viewpoint of the observer from the car and the perception of changing landscapes through the car window, have an undeniable similarity to watching a film, And by looking through the windshield, the city unfolds itself sequentially as a cinematic screen. The car's "autopia", provides an audiovisual space in which, the montage of the images as well as the sonic soundtrack are completely reminiscent of the space of the cinema.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد باقر قهرمانی | mohammad bagher
دانشیار دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

مرضیه پیراوی ونک | piravi vanak
استادیار دانشکده هنرها و ادیان، دانشگاه هنر اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه هنر اصفهان (Art university of isfahan)

حامد مظاهریان |
استادیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

علیرضا صیاد |
دکتری پژوهش هنر، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه هنر اصفهان (Art university of isfahan)

نشانی اینترنتی http://jfaup.ut.ac.ir/article_59678_158079d6fce80ef178bfeff55c7fad6b.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1214/article-1214-312252.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات