این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های روابط بین الملل، جلد ۵، شماره ۱۵، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی سياست‌گذاري امنيتي ناتو در عصر گسترش تهديدهاي هويتي و بحران‌هاي منطقه‌اي
چکیده فارسی مقاله سياست‌گذاري امنيت منطقه‌اي و بين‌المللي، تابعي از ساختار توزيع قدرت بين بازيگران اصلي نظام جهاني است. تشكل‌هاي ساختاري در پيمان‌هاي امنيتي مؤثر بوده و سبب بازتاب قدرت در آن‌ها مي‌شود. در سال‌هاي پاياني جنگ سرد، شرايط مناسبي براي افزايش تحرك راهبردي ناتو در مناطق پيراموني افزايش يافت. بحران ساختاري در سال‌هاي پاياني دهه 1980 افزايش يافته و به اين ترتيب، پیمان آتلانتیک شمالی در سال 1989 در وضعیت جدیدی قرار گرفت. از اين مقطع زماني به بعد، تحرك امنيتي و ژئوپليتيكي ناتو افزايش بيشتري پيدا كرده‌است. اولين نشانة تحرك راهبردي ناتو، در سال‌هاي بعد از انحلال پيمان ورشو و فروپاشي ديوار برلين به‌ وجود آمد. دیوار برلین كه نماد جنگ سرد در سياست بين‌الملل محسوب مي‌شود، در نوامبر 1989 فرو ریخت. متعاقب چنین فرآيندی، زمینه برای دگرگونی در شکل‌بندی‌های سازمانی و کارکردی پیمان ناتو به وجود آمد. مهم‌ترین مسأله و دغدغه کشورهای عضو پیمان ناتو را می‌توان تغییر در چالش‌های منطقه‌ای و ظهور کارکردهای جدید در فرآيند فعالیت‌های سازمانی ناتو دانست. هرگونه تغییر در شکل‌بندی ساختاری، زمینه‌های لازم برای تغییر در ماهیت و کارکرد پیمان آتلانتیک شمالی را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. در سال‌هاي بعد از جنگ سرد، شرايط براي ظهور بحران‌هاي منطقه‌اي و كنش بازيگران گريز از مركز به‌وجود آمد. فرآيندي كه «جيمز روزنا» آن را به‌عنوان امنيت در «عصر آشوب‌زده» ياد مي‌كند. به اين ترتيب، سياست‌گذاري امنيتي ناتو براي مقابله با تهديدهاي دوران گذار انجام گرفته است. ويژگي اصلي سياست‌گذاري امنيتي ناتو را بايد «افزايش تحرك» و «مقابله با تهديدهاي پيراموني» دانست. «پيرامون» در نگرش ژئوپليتيكي براساس رهيافت «نيكولاس اسپايكمن» تعريف و تبيين مي‌شود. تمامي مناطقي را كه در حوزه «حاشيه زمين» قرار داشته و محور اصلي بحران‌هاي امنيتي محسوب مي‌شود، مي‌توان نمادي از "پيرامون" دانست. پرسش اصلي مقاله بر اين موضوع تأكيد دارد كه سياست‌گذاري امنيتي ناتو براساس چه نشانه‌هاي راهبردي و ژئوپليتيكي شكل گرفته‌است. فرضيه مقاله مبیّن آن است كه سياست‌گذاري امنيتي ناتو معطوف به «مديريت بحران و كنترل محيط آشوب‌زده» خواهد بود. در تبيين اين مقاله از «رهيافت نئوليبرالي كاركردگرا» استفاده خواهد‌شد. براساس چنين رهيافتي، تحرك ژئوپليتيكي ناتو براي مديريت بحران‌هاي منطقه‌اي و ايجاد ائتلاف با بازيگران حاشيه‌اي جديد محسوب مي‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی NATO's Security Policy in the Age of Widespread Identity Threats and Regional Crises
چکیده انگلیسی مقاله Regional and international security policy is an outcome of the distribution of power between the major actors within the global community. The structural formations reflect the power in security alliances. In the last years of the Cold War, the conditions were ideal for NATO's strategy to reinforce mobility in the peripheral regions. As the structural crisis in the late 1980s intensified, the North Atlantic Treaty fell into a new situation in 1989. From this juncture onwards, the NATO's security and geopolitical mobility expanded. The first sign of NATO's strategic mobility surfaced during the years after the dissolution of the Warsaw Pact and the collapse of the Berlin Wall in November 1989. The Berlin Wall was the symbol of the Cold War within the context of international politics. Following this event, the ground was adequately set for organizational and functional evolutions in the NATO alliance. The most crucial issue concerning the NATO's member nations could be the change in regional challenges and emergence of new functions throughout the NATO's organizational activities. Any change in the structural formations could inevitably pave the way for transformation in the nature and function of the North Atlantic Treaty. In the post-Cold War years, the conditions were ripe for the emergence of regional crises and the centrifugal actors to play a role. This trend was dubbed by James Rosenau as security in a turbulent era. As such, the NATO's security policy intended to deal with threats of the transition period. The main feature of NATO's security policy must be intensified mobility and encounter with peripheral threats. Periphery within the geopolitical approach is defined and explained based on the perspective of Nicholas Spikeman. The entire regions across the marginal land regarded as the main focus of security crises can be seen as a symbol of the periphery. This paper attempted to provide an answer to the main question highlighting the foundation of NATO's security policy and its geopolitical/strategic signs. The hypothesis of this paper argued that NATO's security policy would revolve around "crisis management and control of a turbulent environment". Moreover, this paper adopted the explanatory "neoliberal functionalist approach", under which the NATO’s geopolitical mobility concentrates on the management of regional crises and building alliances with new marginal actors
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عباس مصلی نژاد نویسنده مسیول | abbas mosalla nejad nevisandeh election
دانشگاه تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://iisajournals.ir/en/ManuscriptDetail?mid=3541
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله‌ تحقیقی‌ (پژوهشی‌)
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات