این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های فلسفی – کلامی، جلد ۱۸، شماره ۷۰، صفحات ۱۳۱-۱۵۱
عنوان فارسی
چکیده فارسی مقاله عرفان نظرى، در قیاس با عملى، عنوان رشته‏اى است در علوم اسلامى که عمدتاً براساس آثار ابن عربى و خصوصاً شارحان وى، در دانشگاه بطور رسمى و در حوزه به‏طور غیررسمى، خوانده مى‏شود. تفکیک و چنانکه در تاریخ علوم اسلامى خوانده شده، به دو بخش نظرى و عملى، امرى اعتبارى و متأخّر است و لذا سابقه طولانى قدیمى ندارد. هیچ‏گاه عارفان بزرگ مسلمان نمى‏پذیرفتند که عرفان، علمى خواندنى و به اصطلاح درسى و اکتسابى باشد؛ ولى بنا به دلایل مختلف ـ از جمله دفاع از آن در مقابل منکران و مخالفانش‌ـ براى عرفان نیز مثل سایر علوم و فنون موضوع، مسائل و مبادى قائل شدند. حُسن این کار تثبیت عرفان به عنوان یک علم در میان دیگر علوم اسلامى بود ولى عیبش آن‌که ارتباطش را با انسان و حیات فردى و اجتماعى او و اصناف مردم از دست داد. تبدیل عرفان به یک علم کاملاً نظرى و انتزاعى، باعث شد رابط محکم سابق آن با اخلاق، احوال و سلوک فردى اجتماعى، با هنر و فن، و خلاصه فعلیّت اجتماعى سست و حتى قطع شود و اصناف عامه مردم از آن محروم شوند. همین امر است که باعث شده مخالفت‏هایى با عرفان نظرى از جانب اصحاب گوناگون مثل اهل هنر و ادب و سالکان طریقت عرفانى اظهار شود. در این نوشته، سعى بر آن است که سیر و عوامل پیدایش عرفان نظرى و آثار جدایى آن از حقیقت جامع عرفان شرح داده شود و انواع نقد منتقدان و دلایل آنها در عصر حاضر مورد تحلیل و بررسى قرار گیرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Theoretical mysticism and its relation to society
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله شهرام پازوکی |
دانشیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران

نشانی اینترنتی
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات