این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله حقوقی بین المللی، جلد ۴۱، شماره ۷۳ ( بهار)، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی نظرات انفرادی قضات دیوان در موضوع خروج بانک مرکزی از شمول عهدنامه مودت
چکیده فارسی مقاله شاید بتوان تلاش جهت رفع توقیف نزدیک به دو میلیارد دلار از اموال بانک مرکزی ایران در ایالات متحده امریکا را مهم‌ترین انگیزه ایران در طرح دعوای معروف به برخی دارایی‌های ایران دانست که با ادعای نقض عهدنامه مودت در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح شد. اکثریت قضات دیوان با خروج بانک مرکزی از شمول عهدنامه مودت موافق، و تنها پنج نفر از قضات با نظر اکثریت مخالف بودند. نقطه ثقل اختلاف قضات آن بود که آیا باید خرید و نگهداری دوازده اوراق قرضه از سوی بانک مرکزی ایران را عمل حاکمیتی تلقی یا عملی تجاری توصیف کرد. سؤال اصلی پژوهش آن است که «قضات دیوان اعم از اکثریت و اقلیت، با چه استدلالی به نتیجه مورد نظر دست یافتند؟» جهت تحلیل ادله قضات، نظریات انفرادی یکایک قضات بررسی خواهد شد. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که هرچند نظر اکثریت قضات، منافع مادی ایران در این پرونده را تأمین نکرد، تأکید بر ماهیت حاکمیتی خرید اوراق قرضه توسط بانک مرکزی، تأمین‌کننده منافع غایی ایران در حفظ مصونیت بانک مرکزی ایران در برابر اقدامات دیگر دولت‌ها در حوزه حقوق بین‌الملل عرفی خواهد بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله اعمال حاکمیتی،اعمال تجاری،بانک مرکزی،دیوان بین‌المللی دادگستری،عهدنامه مودت،قضیه برخی دارایی‌های ایران،نظرات انفرادی قضات،
عنوان انگلیسی The Individual Opinions of the ICJ Judges in the Certain Iranian Assets Case: Exclusion of Bank Markazi from the Scope of the Treaty of Amity
چکیده انگلیسی مقاله This research examines the individual opinions expressed by judges of the International Court of Justice (ICJ) in the case of "Certain Iranian Assets", specifically focusing on the issue of excluding Bank Markazi (Central Bank of Iran) from the treaty's purview. The case revolves around Iran's effort to lift the seizure of approximately two billion dollars of assets held by the Bank Markazi of Iran in the United States, citing a violation of the Treaty of Amity. While the majority of judges agreed with excluding the Bank from the scope of the Treaty, a minority of five judges held a dissenting opinion. The core of contention among the judgescentered on whether the purchase and holding of twelve bonds by the Central Bank of Iran should be considered as a sovereign act or a commercial act. This research aims to analyze the reasoning employed by both the majority and minority judges in arriving at their respective conclusions. The study recruits a descriptive-analytical method, relying on library sources for data collection. Findings show that although the majority opinion did not secure Iran’s material interests in this case, it emphasized the sovereign nature of the purchase of bonds by theBank, thereby safeguarding Iran’s ultimate interests in maintaining the Bank’s immunity against actions by other governments.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله اعمال حاکمیتی,اعمال تجاری,بانک مرکزی,دیوان بین‌المللی دادگستری,عهدنامه مودت,قضیه برخی دارایی‌های ایران,نظرات انفرادی قضات
نویسندگان مقاله ستار عزیزی |
استاد گروه حقوق دانشگاه بوعلی سینا همدان

نشانی اینترنتی https://www.cilamag.ir/article_712011_05079afff14b3b5fd9c82f915ca6a5f0.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات