این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
فقه و اصول، جلد ۵۶، شماره ۱، صفحات ۱۳۷-۱۶۰
عنوان فارسی تبیین حقیقت حکم ارشادی با محوریت درک عقل و بنای عقلا
چکیده فارسی مقاله ازجمله اصطلاحات پرکاربرد در فقه و اصول در زمینه حکم، دو مصطلح مولوی و ارشادی‌ است. باوجودِ کاربردهای وسیعِ اصطلاح حکم ارشادی در متون اصولی و فقهی، بحث مستقلی راجع به معنا و مفهوم آن مطرح نشده است و این امر زمینه را برای خلط مبحث‌ و عدم‌وضوح مطالبِ مربوط پدید آورده است. با جست‌وجو در مباحث مرتبط در کتب فقهی و اصولیِ این نتیجه به ‌دست آمده که اصطلاح مولوی یا ارشادی، بین چند معنا اشتراک لفظی یافته است: 1. ارشاد به حکم وضعی؛ 2. ارشاد به حکم شرعیِ الهی در مقابل حکم مولوی حکومتی؛ 3. خیرخواهی دنیوی، بدون تأثیر اخروی؛ 4. ارشاد به ادراک عقلی در کشف حکم شرعی؛ 5. ارشاد به بنای عقلا در فرض استقلال آن در کشف حکم شرعی؛ 6. بیان حکم متقدم یا متأخر از ثبوت حکم شرعی. حاصل تحقیق اینکه وجه مشترک بین این معانی منتفی است و هریک از احکام شرعی ممکن است باتوجه‌به یک معنا، ارشادی و باتوجه‌به معنای دیگری، مولوی باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله حکم ارشادی، حکم مولوی، ارشاد به حکم عقل، ارشاد به بنای عقلا، ارشاد به مصالح دنیوی،
عنوان انگلیسی Clarifying the Reality of Guiding (Irshādī) Rule with a Focus on Understanding Reason and The Conduct of the Wise (Banā-yi ʿUqalā)
چکیده انگلیسی مقاله Two of the commonly used terms in the fields of jurisprudence and ʾUṣūl regarding the legitimacy of rulings are Muwlavī (authoritative) or Irshādī (directive/guiding). Despite the fact that the term Irshādī is used frequently in ʾUṣūlī and jurisprudential texts, an independent discussion about the meaning of this term has not been carried out, which has led to confusion and lack of clarity regarding related this issue. Through and exploration of various discussions and contexts in jurisprudential and ʾUṣūlī books, it was concluded that the terms Muwlavī or Irshādī have found common verbal usage among various meanings. These include the following: 1. Guiding (Irshād) towards a legislative ruling (ḥukm-i vażʿī) 2. Guiding towards divine Sharīʿa rulings as opposed to the ruling of a governmental authority (Muwlavī) 3. Worldly benevolence regardless of afterlife impact 4. Guiding towards understanding reason in discovering Sharīʿa rulings 5. Guiding towards the conduct of the wise (Banā-yi ʿUqalā) in assuming its independence in discovering the Sharīʿa ruling 6. Stating the ruling precedent or subsequent to the establishment of Sharīʿa ruling.
The study concludes that each Sharīʿa ruling may be considered Irshādī according to one meaning, and Muwlavī according to another.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله حکم ارشادی, حکم مولوی, ارشاد به حکم عقل, ارشاد به بنای عقلا, ارشاد به مصالح دنیوی
نویسندگان مقاله مصطفی کارگریان مروستی |
دانش آموخته گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

محمدحسن حائری |
استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

محدتقی فخلعی |
استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

نشانی اینترنتی https://jfiqh.um.ac.ir/article_44482_deed3e986b20d8e77894381ee32386e3.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات