این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۳۴، شماره ۳۸۴، صفحات ۵۸۰-۵۸۸
عنوان فارسی بررسی اثر نالتروکسان در مسمومیت غیر عمدی با متادون
چکیده فارسی مقاله مقدمه: امروزه، مسمومیت با متادون نه فقط در کسانی که قصد ترک مواد مخدر را دارند؛ بلکه حتی در کسانی که این دارو را به صورت اتفاقی و ناخواسته مصرف می‌کنند، رو به افزایش است. همچنین، عوارض و مرگ و میر ناشی از مسمومیت نیز افزایش یافته است. در درمان مسمومیت با متادون، نالوکسان به صورت تزریقی استفاده می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر نالتروکسان (آنتی‌دوت به صورت خوراکی) در مسمومیت غیر عمدی با متادون بود. روش‌ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی آینده‌نگر بود که بر روی 64 بیمار مسموم غیر عمدی با متادون (در دو گروه مورد و شاهد) که دارای علایم بالینی مسمومیت بودند و به بخش مسمومین بیمارستان نور و حضرت علی اصغر (ع) اصفهان از مهرماه سال 1392 تا مهر ماه 1393 مراجعه کرده بودند، انجام شد. پس از انجام اقدامات اولیه، هر دو گروه به دلیل کاهش سطح هوشیاری با یا بدون دپرسیون تنفسی، نالوکسان 4/0 میلی‌گرم وریدی دریافت کردند تا هوشیاری به صورت کامل برگشت کرد. افراد گروه مورد، به محض بازگشت هوشیاری و توانایی بلع، یک عدد کپسول نالتروکسان 25 میلی‌گرم دریافت کردند. علایم حیاتی و سطح هوشیاری در هر دو گروه مورد مطالعه از بدو ورود تا زمان ترخیص مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه‌ی متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون‌های t، ANOVA، 2 χ و Mann–Whitney استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سن افراد در گروه مورد برابر با 21/9 ± 58/29 سال و در گروه شاهد برابر با 25/9 ± 33/30 سال بود. سطح هوشیاری بدو ورود در گروه مورد شامل 5/53 درصد گیج، 2/37 درصد لتارژیک، 0/7 درصد کنفیوژن و 3/2 درصد (1 نفر) کما بود. سطح هوشیاری بدو ورود در گروه شاهد شامل 9/42 درصد گیج، 4/52 درصد لتارژیک و 8/4 درصد استیوپور (Stupor) بودند. تعداد ضربان قلب در بدو ورود در گروه مورد 35/8 ± 13/77 و در گروه شاهد 69/11 ± 90/83 بود. تعداد ضربان قلب چهار ساعت پس از دریافت دارو در گروه مورد 93/5 ± 37/81 و در گروه شاهد برابر با 92/4 ± 71/86 بود (032/0 = P). با حذف زمان به عنوان عامل مخدوشگر، تعداد تنفس بین دو گروه معنی‌دار شد؛ به گونه‌ای که در بدو ورود تعداد تنفس در گروه مورد 87/2 ± 46/15 و در گروه شاهد 59/2 ± 71/15 بود و چهار ساعت پس از دریافت نالتروکسان در گروه مورد برابر با 10/1 ± 66/17 و در گروه شاهد برابر با 98/1 ± 42/17 بود. تعداد تنفس در گروه شاهد کمتر از گروه مورد بود؛ با توجه به این نکته که در بدو ورود تعداد تنفس در گروه شاهد بالاتر بود (005/0 = P). تمامی بیماران در دو گروه، بهبودی کامل بدون عارضه داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه‌ی حاضر نشان داد که بیماران دچار مسمومیت با متادون و دریافت کننده‌ی نالتروکسان، کمتر دچار دپرسیون تنفسی و تاکی‌‌کاردی می‌شوند که از جمله خطرناک‌ترین عوارض ناشی از مسمومیت با متادون می‌باشند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله نالتروکسان، نالوکسان، متادون، مصرف بیش از حد، مسمومیت،
عنوان انگلیسی Naltrexone in Unintentional Methadone Poisoning
چکیده انگلیسی مقاله Background: Methadone toxicity is rising not only in those who are under maintenance methadone therapy (MMT) treatment but also in those who face accidentally to drugs, which result in increased morbidity and mortality. Naloxone is used for the treatment of methadone poisoning. The aim of this study was to evaluate the effect of oral naltrexone on treatment of unintentional methadone poisoning. Methods: The study was a prospective clinical trial, included 64 patients with clinical signs of methadone intoxication who were referred to Noor and Ali-Asghar Hospital Poison Center between October 2013 and October 2014 in Isfahan, Iran. Patients were randomly divided into two groups: case and control. Both groups received naloxone 0.4 mg IV due to loss of consciousness with or without respiratory depression however the case group also received naltrexone 25 mg capsule after awaking. The vital signs in both groups were studied during hospitalization. The variables were compared using t test, ANOVA, chi-square and Mann-Whitney tests. Findings: The mean ± SD age of patients in the group receiving naltrexone was 29.58 ± 9.21 years and in control group was 30.33 ± 9.25 years. Heart rate four hours after taking naloxone in the group receiving naltrexone and control group was 81.37 ± 5.93 and 86.71 ± 4.92, respectively (P = 0.032). By eliminating time as confounding factor, respiratory rate was significantly different between the two groups, that in the control group was lower than case (P = 0.005). All patients survived without complications. Conclusion: This study showed that patients receiving naltrexone due to methadone poisoning had less respiratory depression and tachycardia.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Naltrexone,Naloxone,Methadone,Overdose,Toxicity,Poisoning
نویسندگان مقاله احمد یراقی | yaraghi a
استاد، گروه بیهوشی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

عادله السادات طلایی زواره | adeleh sadat talaei zavareh
دانشجوی پزشکی، دانشکده ی پزشکی و کمیته ی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

مرجان منصوریان | marjan mansourian
دانشیار، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نسترن ایزدی مود | eizadi mood n
استاد، گروه سم شناسی بالینی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/5824
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-317465.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات