این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۲۹، شماره ۱۵۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی تأثیر مکمل ویتامین D بر بهبود شاخص‌های گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲
چکیده فارسی مقاله مقدمه: دیابت نوع 2 و کمبود ویتامین D هر دو از بیماری های شایع هستند. پژوهش های پرشمار ارتباط میان این دو را بررسی کرده اند، ولی یافته های آن ها مغشوش و گاه متناقض بوده اند. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل ویتامین D بر روی بهبود پارامترهای گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور تصادفی شده 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 همسان شده از نظر سن، جنس، شاخص توده ی بدنی و میزان کنترل دیابت به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 12 هفته و ویتامین D خوراکی با دوز هر هفته 50000 واحد دریافت کردند. در همین مدت به گروه شاهد دارونما داده شد. یافته ها: سن بیماران مورد مطالعه بین 34 تا 76 سال با میانگین 7/10 ± 55 سال بود. درآغاز مطالعه ارتباط معنی داری میان غلظت سرمی HbA1c و 25 هیدروکسی ویتامین D در بیماران دیده نشد. در پایان مطالعه دریافت مکمل ویتامینD تأثیر معنی داری بر روی غلظت سرمی قند خون ناشتا، قند خون 2 ساعت پس از غذا، HbA1c و پروفایل لیپید نداشت. نتیجه گیری: تجویز مکمل ویتامین D (000/50 واحد در هفته به مدت 12 هفته) تأثیری بر شاخص های گلایسمیک و لیپیدهای بیماران دیابتی نوع 2 نداشت.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ویتامین D، دیابت نوع 2، HbA1c.
عنوان انگلیسی Effect of Supplementary Vitamin D on Improvement of Glycemic Parameters in Patients with Type 2 Diabetic
چکیده انگلیسی مقاله Background: Type 2 diabetes mellitus (T2DM) and Vitamin D deficiency, are too common disorders in the world. Various investigations argues the association between two diseases, however, findings are contradictory and controversial. The aim of the present study was to examine the effect of complementary vitamin D supplementation on improvement of various glycemic parameters in T2DM. Methods: In a double blind randomized clinical trial, 60 persons of T2DM patients were selected and divided into 2 groups with 30 patients. Group 1 were treated with oral Vitamin D (50,000 unit /week for 12 week), and group 2 were treated with placebo drug. Findings: The age of studied population were between 34 to 76 years and the mean age was 55 ± 10.7 years. Age, sex, BMI and serum levels of HbA1c and 25(OH) vitamin D were not significantly differ-ent between two groups before the study. After 12 weeks treatment intervention, no significant differ-ence was found in serum HbA1c and lipids between two groups. Conclusion: In this study weekly vitamin D supplementation for 12 weeks had not significant decre-mental effect on HbA1c and lipid profiles, however, further studies needs to evaluate clinical useful-ness of our findings.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Diabetes Mellitus, Vitamin D, HbA1c.
نویسندگان مقاله سعید بهرادمنش | saeed behradmanesh
استادیار، گروه داخلی، بیمارستان هاجر، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (Shahr kord university of medical sciences)

کامران رودینی | kamran roudini
دستیار بیماری های داخلی، گروه داخلی، بیمارستان هاجر، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (Shahr kord university of medical sciences)

آذر برادران | azar baradaran
دانشیار، بخش پاتولوژی، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/639
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-318808.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات