این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۲۸، شماره ۱۱۳، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی پیش‌بینی قابلیت القای تاکی‌کاردی بطنی بر اساس قابلیت هدایت بطن به دهلیز در بیماران مشکوک به تاکی‌آریتمی بطنی
چکیده فارسی مقاله مقدمه: امکان پیش بینی قابلیت القای تاکی کاردی بطنی از طریق فاکتورهای بالینی و نیز قابلیت هدایت بطن به دهلیز، شناسایی بیماران پر خطر برای تاکی آریتمی بطنی را آسان تر می کند. روش ها: تعداد 54 نفر از مراجعین به درمانگاه های بیمارستان چمران اصفهان، که به علت شک به تاکی آریتمی بطنی کاندید مطالعه ی الکتروفیزیولوژی بودند، از مهر 1386 تا مهر 1388 وارد مطالعه شدند. از بیماران، معاینه و شرح حال، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و مطالعه ی الکتروفیزیولوژی (اندازه گیری های پایه و القای تاکی کاردی بطنی) به عمل آمد. یافته ها: متوسط سنی بیماران 14 ± 4/59 سال بود. چهل و سه نفر (6/79 درصد) مرد بودند و 39 نفر (2/72 درصد) سابقه ی بیماری ایسکمیک قلب (IHD) داشتند. تاکی کاردی بطنی (VT) در 6/55 درصد (30 بیمار) القا شد و هدایت بطن به دهلیز در 21 بیمار (9/38 درصد) ثبت گردید. تاکی کاردی بطنی در 4/52 درصد از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز (11 از 21 بیمار) و در 6/57 درصد از بیماران بدون قابلیت هدایت بطن به دهلیز (19 از 33 بیمار) القا شد (3/0 = P). متوسط Ventriculoatrial Wenchebach point (VAWP) در بین بیماران با قابلیت القای تاکی کاردی بطنی و بیماران بدون القای آن به ترتیب 6/96 ± 400 میلی ثانیه و 6/103 ± 393 میلی ثانیه بود (4/0 = P). سابقه ی بیماری ایسکمیک قلب و اختلال عملکرد بطن چپ باافزایش قابلیت القای تاکی کاردی بطنی همراه بود. سابقه ی بیماری ایسکمیک قلب پیش بینی کننده ی مستقل قابلیت القای تاکی کاردی بطنی بود. نتیجه گیری: قابلیت القای تاکی کاردی بطنی در بیماران بدون هدایت بطن به دهلیز اندکی بیشتر از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز بود اما این تفاوت معنی دار نبود. وجود بیماری ایسکمیک قلب به طور مستقل و اختلال عملکرد بطن چپ به طور وابسته قابلیت القای تاکی کاردی بطنی را پیش بینی می کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله الکتروفیزیولوژی، سیستم هدایت قلب، ایسکمی، تاکی کاردی بطنی.
عنوان انگلیسی Prognostic Value of Ventriculoatrial Conduction on Programmed Ventricular Stimulation in Patients Suspicious for Ventricular Tachyarrhythmia
چکیده انگلیسی مقاله Abstract Background: Prediction of ventricular tachycardia (VT) inducibility through clinical and paraclinical predictors and ability of ventriculoatrial (VA) conduction can help to identify high risk patients easier. Methods: Fifty four patients suspicious for ventricular tachyarrhythmia underwent electrophysiologic study for basic measurements and programmed stimulation for ventricular tachycardia induction, electrocardiography and echocardiography during October 2007-October 2009. Finding: The mean age of participants was 59.4 13.9 years. Forty three patients (79.6%) were male and 39 patients (72.2%) had history of ischemic heart disease (IHD). ventricular tachycardia was induced in 30 patients (55.6%). Ventriculoatrial conduction was recorded in 38.9% of patients (21/54). Ventricular tachycardia was induced in 52.4% of patients (11/21) with ventriculoatrial conduction versus 57.6% (19/33) in ventriculoatrial dissociate patients (P = 0.3). Mean of ventriculoatrial Wenchebach point (VAWP) was 400 96.6 and 393 103.6 ms in ventricular tachycardia inducible and non inducible patients respectively (P = 0.4). Presence of ischemic heart disease and lower left ventricular ejection fraction (LVEF) were associated with increased probability of ventricular tachycardia induction (P = 0.008 and 0.04 respectively). Presence of ischemic heart disease predicts ventricular tachycardia inducibility independently. Patients with inducible ventricular tachycardia had slightly shorter atrial-His (AH) interval (97.33 30.4 and 112.1 42.6 ms, P = 0.07). Conclusion: Ventricular tachycardia induction was very slightly more common in ventriculoatrial dissociate patients but we could not prove it. Presence of ischemic heart disease independently and lower left ventricular ejection fraction dependently could predict ventricular tachycardia inducibility.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمدرضا سمیعی نسب | mohammad reza samiee nasab
استادیار، بخش الکتروفیزیولوژی و پیس میکر، بیمارستان چمران، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

اعظم سلیمانی | soleimani a
متخصص قلب و عروق، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

محمدرضا دهقانی | mohammad reza dehghani
استادیار، بخش الکتروفیزیولوژی و پیس میکر، بیمارستان سید الشهدا ع ، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (Urmia university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/492
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-319106.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات