این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، جلد ۲۵، شماره ۸۷، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی اثربخشی رفتاردرمانی در کنترل عادت مکیدن انگشت در کودکان
چکیده فارسی مقاله مقدمه: عادت مکیدن انگشت به مدت طولانی، می تواند عوارض نامطلوب زیادی برجای گذارد؛ ارتباط آن با قرارگیری غیر طبیعی دندانها و یا فکین (مال اکلوژن)، به ویژه در کودکانی که این عادت را تا پس از 4 سالگی ادامه می دهند، مشهود است. بنابراین درمان این عادت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی (مزه ی بدطعم و تقویت مثبت) در کنترل عادت مکیدن انگشت در کودکان 12- 6 ساله طراحی و اجرا گردید. روش ها: این کارآزمایی بالینی بدون شاهد بر روی 15کودک که برای درمان عادت مکیدن انگشت به درمانگاه های دندان پزشکی کودکان، کودکان یا روا ن پزشکی مراجعه کرده بودند، صورت گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات زمینه ای و معاینه دهان و دندان، بیماران تحت رفتاردرمانی، شامل مزه ی بدطعم روی ناخن ها و تقویت مثبت و نیز برای ترک عادت مکیدن انگشت در شب، تحت استفاده از باندهای دست یا دستکش قرار گرفتند. داده ها با آزمون رتبه های علامت دار ویلکاکسون و آزمون فریدمن تحلیل شدند. یافته ها: افراد مورد بررسی شامل 10 دختر و 5 پسر با متوسط سن 77/6 سال بودند. روش درمانی مورد استفاده در کنترل عادت روز (بیداری) و شب با قبل از شروع، در هر سه ماه تفاوت معنی داری ایجاد کرد. اما، هیچ تفاوت معنی داری بین نتایج سه ماه پی در پی، در عادات روز و شب به دست نیامد. .مقایسه ی نتایج 3 ماه در کنترل عادت روز و شب و نیز مقایسه ی مجموع نتایج درمان در 3 ماه در کنترل عادت روز و شب معنی دار بود و نشان می داد که این روش در کنترل عادت روز موفق تر از عادت شب بوده است (01/0=p). نتیجه گیری: استفاده از روش مزه ی بدطعم به همراه تقویت مثبت، روشی آسان، راحت و مقرون به صرفه بوده، در کنترل عادت مکیدن انگشت در اوقات خواب و بیداری بسیار موفق می باشد؛ این روش در کنترل عادت مکیدن انگشت در اوقات بیداری بیش از عادت خواب مؤثر است. نتیجه ی درمان با این روش در کنترل عادت روز در مدت 3 ماه ثابت بود (87% قطع کامل عادت) و بازگشت عادت دیده نشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Efficacy of Behavior Therapy in Digit –Sucking Management in Children
چکیده انگلیسی مقاله Prolonged digit-sucking habit can have adverse effects on dentoalveolar, social, physical, emotional and speech development. The relationship to malocclusion is particularly evident in children continuing the habit after the age of four years. Hence, the treatment of this habit is necessary and of great importance. This study aimed to evaluate the efficacy of behavior therapy (aversive taste and positive reinforcement) in digit-sucking management in 6-12 year-old children. Background: This uncontrolled clinical trial study included 15 children who attended the Pediatric dental, Pediatric or Psychiatry clinics for treatment of digit-sucking habits. After data collection and oral-dental examinations, behavior therapy was started by using aversive taste and positive reinforcement as well as hand wrap or glove for habit control at night. Data were analyzed with SPSS version 13 by using Wilcoxon Signed Rank and Friedman tests. Methods: This study was conducted among 15 patients (10 girls and 5 boys) with mean age of 6.77 years. The treatment method was effective in daytime and nighttime habit control in every 3 months. There was no significant difference between 3 month-assessments in day and night habit control .The treatment method was more successful in daytime habit control than in nighttime habit control (p=0.01). Findings: The use of aversive taste and positive reinforcement is a low-cost, easy and successful alternative method in ceasing daytime and nighttime digit-sucking habits and this method is more successful in ceasing the daytime than the nighttime digit-sucking habit .The results in day habit control were sustained during the in 3- month study period, and 87% of children had complete improvement with no recurrence. Conclusion: Digit-sucking habit, behavior therapy, aversive taste, positive reinforcement, 6-12 year-old children Key words
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله پریسا ضیایی مقدم | parisa ziaei moghadam
متخصص دندان پزشکی کودکان، واحد بیماری های خاص، دانشکده ی دندان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

سرور آرمان | soroor arman
دانشیار گروه روانپزشکی، دانشکده ی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (Isfahan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://jims.mui.ac.ir/index.php/jims/article/view/534
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/103/article-103-319352.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات