این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پژوهش های علوم دامی، جلد ۳۴، شماره ۱، صفحات ۱۰۵-۱۱۶
عنوان فارسی Effects of nano-Selenium and Sodium Selenite on serum Selenoprotein P and GPx content in male broiler breeders
چکیده فارسی مقاله یکی از عوامل مهم تأثیرگذار در میزان جوجه‌درآوری به عنوان شاخص مهم در عملکرد گله‌های مولّد مسئله باروری است. خروس‌ها به عنوان یک طرف مسئله باروری نقش زیادی در این امر دارند و پیری باعث کاهش باروری آنها می‌شود. سیستم‌های زیستی در موجودات زنده نظیر حیوانات به صورت مداوم تحت تأثیر رادیکالهای آزاد تولید شده در فعالیتهای متابولیک بدن می‌باشد. مشخص شده است که بخش فسفولیپیدی اسپرماتوزوآی پرندگان مقادیر بالایی از اسیدهای چرب غیراشباع (PUFA) دارد و این اسیدهای چرب حساسیت بالایی در مقابل رادیکالهای آزاد دارند. در سیر تکاملی موجودات زنده جهت مقابله با گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)، مکانیسمهای حمایت‌کننده آنتی‌اکسیدانی ویژه‌ای توسعه یافته است. به همین جهت حضور آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی به عنوان یک عامل اصلی آنها را قادر به زنده ماندن در یک محیط غنی از اکسیژن می‌کند. جهت نگهداری قابلیت زنده‌مانی اسپرم، سیستم دفاع آنتی‎اکسیدانی مسئله مهمی است که در مایع منی پرندگان این سیستم شامل آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی همراه با آنزیمهایی است که خصوصیات آنتی‌اکسیدانی دارند که آنزیمهایی نظیر گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و سلنوپروتئین P (SEPP1) از اسپرم در مقابل رادیکالهای آزاد و متابولیتهای مخرّب آنها محافظت می‌نمایند. آنتی‌اکسیدان‌هایی نظیر ویتامین E و سلنیوم نقش عمده‌ای در تولیدمثل پرندگان دارند. برای رسیدن به عملکرد تولیدمثلی خوب در طیور صنعتی استفاده از مقادیر بهینه آنتی‌اکسیدان‌ها ضروری به نظر می‌رسد. با استفاده از خواص آنتی‌اکسیدانی برخی مواد افزودنی مانند سلنیوم می‌توان روند نزولی باروری را به تعویق انداخت. جایگزینی سلنیوم معدنی با منابع جدید سلنیوم در جیره‌ی طیور باعث بهبود باروری می‌شود. این تحقیق به منظور بررسی تأثیر نانوسلنیوم در مقایسه با سدیم سلنیت بر روی غلظت سرمی سلنوپروتئین P (SEPP1) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) در خروس‌های گله مرغ مادر گوشتی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در انتهای زمان آداپتاسیون، نمونه‌های خون به میزان 5/2 میلی‌لیتر جمع‌آوری شدند و سرم آنها پس از جداسازی در فریزر 20- درجه سانتی‌گراد نگهداری شد. نمونه‌برداری بعدی 2 هفته بعد یعنی در میانه تحقیق و اِعمال تیمارها انجام گرفت که در این زمان نیز مشابه اولین نمونه‌برداری، خونگیری انجام شد و سرم‌ها جداسازی و در فریزر 20- درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. چهار هفته پس از اِعمال تیمارها در انتهای تحقیق خونگیری به عمل آمد و سرم‌ها جداسازی و در فریزر نگهداری شدند. غلظت سرمی سلنوپروتئین P توسط روش الایزا و گلوتاتیون پراکسیداز با استفاده از کیت اسپکتروفوتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج و بحث: مقادیر غلظت سرمی سلنوپروتئین P و گلوتاتیون پراکسیداز در اولین نمونه‌برداری تفاوت معنی‌داری را در بین هیچکدام از گروهها نشان ندادند (05/0P) که بیشترین غلظت سلنوپروتئین P مربوط به تیمار حاوی 6/0 میلی‌گرم نانوسلنیوم در کیلوگرم جیره بود (T5). در میان گروههای مربوط به تیمارهای 2 و 3 که به ترتیب 3/0 میلی‌گرم سدیم سلنیت در کیلوگرم جیره (T2) و 15/0 میلی‌گرم نانوسلنیوم در کیلوگرم جیره (T3) تغذیه شده بودند، تیمار 3 غلظت بالاتری از سلنوپروتئین P داشت. نتایج ارزیابی غلظت سرمی سلنوپروتئین P در آخرین نمونه‌برداری در انتهای تحقیق نشان داد که روندی مشابه با تغییرات غلظت سرمی سلنوپروتئین P که در دومین نمونه‌برداری در میانه تحقیق مشاهده شد به وقوع می‌پیوندد. تنها تفاوت مابین نتایج دومین و سومین نمونه‌برداری این بود که تفاوت بین غلظت‌های سرمی سلنوپروتئین P در تیمارهای T2 و T3 در انتهای تحقیق بیشتر شده بود. مشابه با نتایج سلنوپروتئین P، غلظت سرمی گلوتاتیون پراکسیداز نیز در سه مرتبه خونگیری مورد ارزیابی قرار گرفت که در دومین نمونه‌برداری در میانه تحقیق ارزیابی غلظت سرمی گلوتاتیون پراکسیداز نشان داد که در گروههای T5، T4، T3 و T2 مقدار غلظت سرمی به صورت معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل (T1) بود (05/0>P). تفاوت مابین غلظت سرمی گروه کنترل و تیمار T3 معنی‌دار نبود (05/0P) و با افزایش مقدار نانوسلنیوم در جیره از 15/0 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره تا 6/0 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره غلظت سرمی گلوتاتیون پراکسیداز یک روند افزایشی نشان داد. با در نظر گرفتن تمام شاخص‌های آزمایش، در این تحقیق 6/0 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره به عنوان بهترین سطح از مکمل‌های نانوسلنیوم پیشنهاد شده و نانوسلنیوم نسبت به فرم غیرآلی سلنیوم مؤثرتر بوده و در مقادیر مشابه از دو تیمار، نانوسلنیوم غلظت سرمیِ بالاتر سلنوپروتئین P و گلوتاتیون پراکسیداز را باعث می‌شود.
نتیجه‌گیری نهایی: افزودن نانوسلنیوم نسبت به سدیم سلنیت مؤثرتر بوده بوده و باعث افزایش بیشتر غلظت سرمی آنتی‌اکسیدان‌های سلنوپروتئین P و گلوتاتیون پراکسیداز در خروس‌های گله مرغ مادر گوشتی شد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله مرغ مادر گوشتی، گلوتاتیون پراکسیداز، نانوسلنیوم، سلنوپروتئین P، سلنوپروتئین،
عنوان انگلیسی The effects of Nano-Selenium and Sodium Selenite on serum Selenoprotein P and GPx concentration in broiler breeder males.
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Factors affecting hatchability are mentioned as important indicators in breeder flocks’ performance, one of these elements is fertility. Roosters’ as half part of fertility have great role and aging reduces their fertility. The biologic system in live organisms such as animals is under permanent attack due to natural consequence of the body’s normal metabolic activity that produces free radicals. It has been revealed that phospholipid fraction of avian spermatozoa membranes has high proportion of polyunsaturated fatty acids (PUFA) and it is the reason why the spermatozoa are susceptible to free radical attack. During evolution, to deal with Reactive Oxygen Species (ROS), living organisms have developed specific antioxidant protective mechanisms. Therefore, as a major factor, presence of natural antioxidants in living organisms enables their survival in an oxygen-rich environment. To maintain sperm fertilizing ability, an antioxidant defense system is a crucial point. In avian semen the antioxidant system consists of natural antioxidants together with enzymes that have antioxidant characteristics such as glutathione peroxidase (GPx) and selenoprotein P (SEPP1) protects sperm against free radicals and their destructive metabolites. Antioxidants such as vitamin E and selenium (Se) have remarkable roles in avian reproduction. To gain gross reproductive performances in commercial poultry, supplementation of antioxidant at an optimum level is thought to be necessary. By using additives such as selenium we can help delaying this reduction through antioxidant properties of Se. Replacing inorganic Se by new types of Se sources like the nano form in poultry diet improves fertility. This research was conducted to investigate the effect of Nano-Selenium (Nano-Se) in comparison with sodium selenite on serum selenoprotein p (SEPP1) and glutathione peroxidase (GPx) content in broiler breeder roosters.
Material and Method: In the present study, a total of thirty Arbor Acres Broiler Breeder roosters (40 weeks old) were randomly divided into five experimental groups. Each of which included 3 replicates of 2 birds. Relevant catalog recommended distribution of 160 gr of diet per rooster per day for broiler breeder males. After one-week adaptation they were fed with the basal diet (T1) supplemented with 0.3 mg/kg Sodium Selenite (T2), 0.15 mg/kg nano-Se (T3), 0.3 mg/kg nano-Se (T4) and 0.6 mg/kg nano-Se (T5). The duration of feeding experiment was four weeks. At the end of adaptation week, blood samples were collected (2.5 ml) and after separating the serum, they were stored in -20°C refrigerator. Another sampling was two weeks later in the middle of experiment that again blood samples were collected and their serum were stored at -20°C. Four weeks after the treatment was done at the end of experiment, the roosters were humanely euthanized by cervical dislocation, the 3rd and last sampling was implemented at the end of experiment that as in the previous sampling was done, the blood samples were centrifuged and separated serum was stored in -20°C. Then serum concentration of the antioxidant “SEPP1” was measured by ELISA method and “GPx” was analyzed using a spectrophotometry kit.
Results and discussion: The values of SEPP1 and GPx serum concentration obtained at the first time sampling showed no significant differences between all groups (P < 0.05). Serum SEPP1 concentration examination in the second sampling showed that roosters fed with both mineral and nano form of selenium supplements, had significantly higher concentrations of selenoprotein P in their serum, compared to the control group (P < 0.05) which the highest concentration was related to the treatment of 0.6 mg/kg nano-Se (T5) in their diet. Among the two groups of treatment 2 and treatment 3, which were fed 0.3 mg/kg sodium selenite (T2) and 0.15 mg/kg nano-Se (T3), respectively, treatment 3 had higher concentration. The results of examining the SEPP1 serum concentration for the final time at the end of the study indicated that there is a process similar to the trend of changes in the serum concentration of selenoprotein P that was seen in the second sampling step. The only difference observed in serum concentration results of the second sampling compared to third time was that the difference between the T2 and T3 treatments was greater in the last sampling. Simultaneously with SEPP1 analysis, serum glutathione peroxidase concentration was measured in three sampling times. At the second time sampling of serum GPx concentration, evaluation of the serum concentration of glutathione peroxidase revealed that the serum concentrations of this selenoprotein in broiler breeder roosters in groups T5, T4, T3 and T2 were significantly (P < 0.05) higher relative to its concentration in control group (T1). The difference between serum concentration of control group and T3 treatment was not significant (P < 0.05), also the difference in serum concentration of this selenoprotein between treatments T4 and T5 was not significant (P < 0.05). At the end of the study, after the third sampling and evaluation, the results of GPx serum concentrations revealed that all treatments showed a significant increase compared to the control group (P < 0.05) and with increasing the amount of nano-Se in the diet from 0.15 mg/kg to 0.6 mg/kg nano-Se, serum concentrations of glutathione peroxidase showed an increasing trend. Based on a consideration of all experiment indexes, in this research 0.6 mg/kg is suggested to be the best level of supplementation of nano-Se, and nano-Se showed higher contents of serum SEPP1 and GPx at the same amounts of nano-Se and sodium selenite supplementation. In conclusion, dietary supplementation of nano-Se was more effective than sodium selenite on serum SEPP1 and GPx concentration of tested selenoproteins in broiler breeder males.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله مرغ مادر گوشتی, گلوتاتیون پراکسیداز, نانوسلنیوم, سلنوپروتئین P, سلنوپروتئین
نویسندگان مقاله حامد جعفرزاده |
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

منوچهر عالی مهر |
گروه مامایی و طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

علیرضا طالبی |
گروه مامایی و طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه. ارومیه، ایران.

سیامک عصری رضایی |
گروه بیماریهای درونی و کلینیکال پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.

علی سلیمان زاده |
گروه مامایی و طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه،ارومیه، ایران.

نشانی اینترنتی https://animalscience.tabrizu.ac.ir/article_17192_f4efc094d4369ac1ddfd1f09207ca776.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات