این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
نامه معماری و شهرسازی، جلد ۹، شماره ۱۷، صفحات ۹۹-۱۱۶
عنوان فارسی طراحی شهری و تاب آوری اجتماعی؛ بررسی موردی: محله جلفا اصفهان
چکیده فارسی مقاله تاب‌آوری اجتماعی شامل شرایطی است که تحت آن افراد و گروه‌های اجتماعی با تغییرات محیطی انطباق می‌یابند و درواقع بیانگر توان جامعه برای پاسخ به بحران‌ها است. ظرف وقوع کلیه رویدادهای اجتماعی بستر جغرافیایی و مختصات مکانی است، لذا بین تاب‌آوری اجتماعی و ویژگی‌های مکان ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. هدف اصلی این بررسی، شناسایی مؤلفه‌های مؤثر در ارتقای بعد اجتماعی تاب‌آوری محلات از طریق طراحی شهری بوده است. به همین منظور با تکیه بر راهبرد کیفی و با بهره‌گیری از ترکیب استراتژی‌های «نظریه- آنگاه پژوهش» و «پژوهش- آنگاه نظریه» ابتدا از روش‌شناسی اسنادی و کتابخانه‌ای با رویکرد بازنگری نظام‌مند منابع مرتبط، جهت شناسایی معیارهای اصلی تاب‌آوری اجتماعی بهره گرفته شد و با روش قیاسی، مدل مفهومی تاب‌آوری اجتماعی تدوین گردید. متعاقباً ضمن انتخاب محله جلفا در شهر اصفهان و با انجام گونه‌شناسی کالبدی و اجتماعی از طریق انجام مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته و با بهره‌گیری از شیوه تحلیل محتوای استقرایی، عوامل مرتبط با طراحی‌شهری با تأکید بر تاب‌آوری اجتماعی به تفکیک هریک از گونه‌های مطالعاتی استنتاج گردید. سرانجام با توجه به وجود اشتراک نسبی عوامل استخراج شده در گونه‌های مختلف، عوامل مذکور در قالب شش مؤلفه کلی مقوله‌بندی شدند. نتایج بررسی نشان می‌دهد که توجه به مؤلفه‌هایی چون ارتقای کیفی محیط، هویت، انعطاف‌پذیری، همه‌شمولی، فضاهای آموزش‌دهنده و تعاملات اجتماعی در طراحی محلات، سبب ارتقای تاب‌آوری اجتماعی می‌گردد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تاب آوری، تاب آوری اجتماعی، طراحی شهری، محله جلفا اصفهان،
عنوان انگلیسی Urban Design and Social Resiliency Case Study: Jolfa Neighborhood in Isfahan City
چکیده انگلیسی مقاله The term “resilience” was first introduced by Holling (1973) in “Resilience and Stability of Ecological Systems” from an environmental viewpoint. This concept has been gradually developed during time and its focus has changed from merely ecological aspects to social-ecological aspects. In early 1990s the attention has been primarily paid to resiliency in urbanization. Although some believes that to achieve a resilient city means a utopia, but in reality the differences between resiliency rates of cities against various crises demonstrate that making conditions in order to improve resiliency is feasible. Many researches about resiliency have already been conducted focusing on security improvement, but not on the social issues and human relations with place. However, the experiences of crises occurred in the recent decades have obviously emphasized on the role of human in the resiliency of cities. Indian Ocean tsunami in 2004, Hurricane Katrina in New Orleans in 2005, and Sandy Hurricane in 2012, all indicated that the reconstruction process of cities and villages in each of abovementioned examples has been done with a diverse rapidity. These differences was due to people involvement, different social capital as well as the discrepancy in social resiliency in various areas. It can be inferred that the social resiliency makes societies experience the same events but in different ways. Moreover, it can be said that the social resiliency includes conditions in which the people and the social groups are adapted to the environmental changes. In fact, it represents the society’s power of identity in order to react to the crises. There is a highly close relationship between social resiliency and place characteristics due to the fact that all the social events occur within geographical environment and location coordinates. The main goal of this study was to understand the effective components in improving the social aspect of resiliency of the neighborhoods through urban design. In this regard, the documentary and library methodologies were initially used through organized review of the related resources in order to identify the main criteria of the social resiliency using qualitative methodology and the mixture of “theory-research” and “research-theory” strategies. Then, the conceptual model of the social resiliency was developed by deductive methodology. Consequently, the neighborhood of Jolfa in the city of Isfahan was chosen for the case study. The urban design-related factors focusing on social resiliency were then inferred based on each subject type by physical and social typology and through half-organized interviews, and also by means of inductive content analysis. Finally, with regard to the relative commonalities among extracted factors in various types, the factors were categorized in six general categories. The results of the study show that considering the factors such as environmental quality improvement, identity, flexibility, inclusiveness, learning spaces, and social interactions in the neighborhoods design leads to the social resiliency development.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله پروین پرتوی |
دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه هنر تهران (Art university of tehran)

مصطفی بهزادفر |
استاد گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علم و صنعت ایران (Iran university of science and technology)

زهرا شیرانی |
کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه هنر تهران (Art university of tehran)

نشانی اینترنتی http://aup.journal.art.ac.ir/article_323_1eaf7e628363de95d032d29e59f24d14.pdf
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/1282/article-1282-321502.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات