این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، جلد ۳، شماره ۶، صفحات ۱۹۱-۲۱۷
عنوان فارسی بررسی کنش‌های فراگفتاری در دو نوع متفاوت از فرامین قرآنی و شیوه برخورد مترجمان انگلیسی با آن
چکیده فارسی مقاله این پژوهش درصدد تبیین تفاوت در استفاده معناشناسانه و کاربردشناسانه، بین دو دسته متفاوت از فرامین، در قرآن است: فرامینی که وجه امری دارند و فرامینی که وجه خبری دارند. این تحقیق توصیفی- تحلیلی، می‌‌‌کوشد با استفاده از نظریات زبان‌شناسی کاربردی و تحلیل گفتمان، به بررسی بافتی بپردازد که این دو دسته از فرامین در آن به‌کار رفته‌اند. نتایج این تحقیق که پیکره زبانی آن، آیات قرآنی است، نشان می‌دهد که از جملات و پاره‌گفتارهای امری و خبری برای صدور فرمان استفاده ‌شده است؛ ولی به‌کارگیری هرکدام، استنباط خاصی را به‌دنبال دارد. اگر اشکال امری مربوط به دستورات فوری و شخصی باشد درنتیجه، کاربرد آن بیشتر در گفتگوهای بینافردی دیده می‌شود. شکل‌‌های خبری هنگامی استفاده می‌‌شود که گوینده قصد القای فرامینی را دارد که فاقد فوریت یا بعد شخصی است. ضمناً به‌کارگیری شکل‌‌های خبری برای بیان فرامین، نشان از اطمینان خاطر و دانشی دارد که گوینده نسبت به اجرای فرامین خویش دارد. درنتیجه، جملات خبری غالباً در بافت‌هایی دیده می‌‌شود که گوینده عالی‌مقام درصدد القای دستورات خویش است. بازخورد این موضوع در ترجمه نشان می‌دهد در دستوراتی‌- با ساختار خبری- مترجمان رویه‌های متفاوت داشته‌اند. در آن‌جایی که آیات، مربوط به احکام خاص فقهی است یا بروز مفهوم فرمان و دستور آشکار است، از افعال کمکی مانند shall استفاده ‌شده است. در برخی از موارد نیز مفهوم فرمانی و دستوری از دید مترجمان پنهان مانده است.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی A Study of Perlocutionary in Two Different Types of Commandments in Quran and Their Translations
چکیده انگلیسی مقاله This study is to explain the semantic and pragmatic functions of two different types of Quranic commandments: commandments in imperative mood and commandments in declarative mood. Based on a descriptive-analytical method, this paper studies such commandments through linguistic pragmatics and discourse analysis. The results show that both imperative and declarative sentences/ utterances are used to issue commands, but their usage results in specific inferences. The imperative form is used when the intended commandment pertains to a personal and/ or urgent situation, thus taking place in an interpersonal discourse situation. The declarative form, on the other hand, is used when the speaker does not intend to emphasize on the interpersonality and urgency of the command. The declarative form of command also shows the knowledge and certainty of the speaker with regard to the execution of the command. As a result, declarative forms are mostly used in contexts where the high status speaker is to impose his commandments, rules, and orders. When it comes to the translation of the Holly Quran, translators had different reactions towards the declarative commandments. In the case of verses pertaining to jurisprudential verdicts or cases where the command is explicitly stated, some have used “shall”. In some cases, too, they have not noticed the imperative mood, i.e. the existence of a commandment at all.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سیدعلی اصغر سلطانی | seyed ali asghar
دانشیار گروه زبان انگلیسی دانشگاه باقرالعلوم
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه باقرالعلوم (Bagher aloloum university)

مهدی مقدسی نیا |
استادیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه قم
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه قم (Qom university)

نشانی اینترنتی
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات